Foto: de Main Bazar in de wijk Paharganj (Delhi).

Vanuit Chitwan gaan we op 1 maart met een lokale bus terug naar Kathmandu. Het is verbijsterend hoe snel dingen hier veranderen. Elke keer als we na een paar dagen terugkomen is er iets gebeurd: een nieuwe luxe bakker tegenover degene die er al was e.d. Vorige keer was onze ontbijttent opeens verdwenen, alles wat er stond gesloopt, en de nieuwbouw al bezig. De supermarkt was in dezelfde week uitgebreid en uitgerust met bewaker aan wie je je rugzak af moest geven. Nu na weer een kleine week is de supermarkt weer veranderd. Er is nu opeens een boekenafdeling en een parfumeriehoek. Eén keer hebben we zelfs meegemaakt dat er na het avondeten een grote nieuwe boekhandel was die er voor het eten nog niet was. De toeristenwijk van Kathmandu is duidelijk bezig uit zijn voegen te barsten. De concurrentie is nu al heel hoog en zo te zien, wordt dat alleen maar erger.

Voor visum naar Delhi

Vanaf Kathmandu vliegen we in alle vroegte op maandag 2 maart naar Delhi. Daar gaan we direct langs bij de Nederlandse ambassade om onze aanbevelingsbrief op te halen. Die brief is nodig om ons visum voor Iran te krijgen. Becky, onze chauffeur, is vanaf Varanasi ook naar Delhi gekomen, omdat voor meer mensen (o.a. haarzelf) een visum geregeld moet worden. Het geregel gaat allemaal boven verwachting snel. Rond de lunch zijn we bij het hotel met de aanbevelingsbrief. Bij het hotel lopen we gelijk Becky tegen het lijf. Zij gaat als afgevaardigde van Dragoman de visa bij de Iraanse ambassade regelen. Wij dragen paspoorten, aanbevelingsbrief, drie pasfoto’s per persoon (van mij pasfoto’s met een sluier om!) en vooral veel geld aan Becky over, en daarmee is ons visum-huiswerk voorlopig gedaan. Dat betekent dat we al na één nacht Delhi door kunnen naar Bharatpur, en daar twee volle dagen hebben.

[2-3-1998]

We zoeken een hotel in de wijk Paharganj. Het aanbevolen Hotel Anoop blijkt vol, maar Hotel Vishal daarnaast heeft nog wel plek. De kamer daar lijkt op het eerste gezicht nog wel wat, maar het is een zooitje. De bedrading van de boiler is alleen al eng om naar te kijken. Kranen druppen, voor het raam waarin een ongetwijfeld defecte airco is geplaatst en waar verder geen glas inzit, hebben ze een groezelig lila hoeslaken gehangen. Als versiering hangt er een wereldkaartje dat slordig uit een vliegtuig-magazine is gescheurd.

[2-3-1998]

Foto: rickshaw fietsers in Bharatpur.

Na de visum activiteiten gaat 's middags alle tijd op aan het zoeken van de bus naar Bharatpur. We worden door de man van het hotel naar het verkeerde adres gestuurd. Waar wij op zijn advies zoeken is geen kantoor van de bus. We worden van daaraf verder gestuurd, en vinden een kantoor. Bij het loket verkopen ze buskaartjes, maar alleen naar Jaipur, en daar willen wij niet heen. Op hetzelfde terrein zit een reserveringsbureau dat gesloten lijkt, maar waarvan de deur bij nadere inspectie toch open blijkt. Er zit een man achter een groot bureau. Op het bureau ligt een enorme collectie pasfoto’s die de man zorgvuldig sorteert. Aan reserveringen doet hij niet, maar vriendelijk stuurt hij ons door naar de toerist-informatie, daar moeten we zijn.
Bij de toerist-informatie worden we keurig ontvangen. Hotelreserveringen willen ze best voor ons maken, maar buskaartjes verkopen ze niet. Daarvoor moeten we op het busstation zijn (er zijn er veel in Delhi). De man van de toerist-informatie legt uit op welk busstation we moeten zijn, en opnieuw gaan we op pad. Dit keer zitten we eindelijk goed. Vanaf 5 uur ‘s morgens gaan er elk half uur bussen naar Bharatpur. Reserveren is niet nodig en plaatsen bespreken kan niet.
De ingewonnen informatie over de Bharatpur bus blijkt waar en de volgende dag komen we zonder problemen van Delhi naar Bharatpur.

Aankomst in Bharatpur

Op het kaartje in de reisgids staan twee busstations en bij aankomst weten we niet op welk station we zijn en hoe we naar het hotel moeten gaan. We worden direct belaagd door auto- en fiets-rickshaws. Aangezien deze op commissie van hotels jagen, geven we niet het adres van het hotel op, maar een punt in de buurt. Het eerste hotel zit vol, maar in het Sunbird Hotel is nog wel plaats. Een tijdje later zien we onze rickshaw-chauffeur thee drinken bij de receptie. Waarschijnlijk is hij toch gaan claimen dat hij ons heeft aangebracht; het hotel kan het in ieder geval niet meer in onze prijs verrekenen.

[4 en 5 maart 1998]

Foto: sarus kraanvogels.

Het natuurpark in Bharatpur (dat Keoladeo heet) is werkelijk fantastisch. Zoveel verschillende soorten vogels in zulke grote aantallen hebben we echt nog nooit bij elkaar gezien. We gaan twee dagen met huurfietsen (je mag alleen fietsen en lopen in het park) het park in en zijn echt overdonderd door alles wat we zien. Het park heeft vrij veel natte gedeeltes bestaande uit water en moerasland, en ook drogere gedeeltes met meer bosachtige begroeiing. Vooral in de natte gedeeltes zien we echt veel: kraanvogels, wel 8 of 10 verschillende soorten eenden, reigers en reigerachtigen, verschillende soorten ijsvogels, ooievaars, belachelijk veel roofvogels en zo kan ik doorgaan. Bharatpur is echt een must voor iedere rechtgeaarde vogelaar!

Grote verandering in 2009

In 2009 zijn we nogmaals in Keoladeo geweest. Het was nauwelijks te herkennen omdat er nauwelijks nog water is. Er zijn nog steeds vogels, maar veel en veel minder.