[26-2-1998]

Vanuit Pokhara gaan we naar Chitwan waar we begin februari ook al zijn geweest.
Onze eerste excursie deze keer is naar een fokproject voor olifanten. Daar zien we een schattig olifantje van 2 à 3 weken, die het heerlijk vindt om over zijn billen gekrabbeld te worden. Met zijn slurfje snuffelt hij mijn hele hand af, en probeert die in zijn bek te stoppen. Mams staat (aan een stevige ketting) toe te kijken en vindt het allemaal prima. Er is ook een iets grotere baby van drie maanden. Die gaat net als de grote olifanten al naast mams aan de ketting. De oppasser is zeker tien minuten bezig om dat voor elkaar te krijgen, want de kleine neemt hem vreselijk in de maling en ontsnapt steeds weer. Heel erg leuk.

[27-2-1998]

Net als vorige keer maken we een wandeling van een halve dag in het park. We hebben weer Harga als gids, dezelfde die vorige keer vertelde dat zijn hij zijn baan niet leuk vond, omdat het zo gevaarlijk is met alle neushoorns, beren en tijgers (maar die heeft hij maar 5 keer gezien in 11 jaar). Ook nu krijgen we aan het begin van de wandeling weer het verhaal over de potentieel gevaarlijke dieren, het eigen risico en het zigzaggen of in bomen klimmen bij nadering van een neushoorn.
Als we een kwartiertje op pad zijn, klimt Harga in een boom om te kijken of er neushoorns zijn. Hij ziet er één met een jong, en om hem te zien worden we verzocht om in een boom te klimmen. Wel eens geprobeerd om met wandelschoenen aan, een verrekijker om, en een rugzakje met regenjack, vogelgids, fototoestel en waterfles in een boom te klimmen waarvan de eerste zijtak 20 cm boven je hoofd zit? Dat gaat niet, maar met wat geduw van onderaf door Harga en zijn helper komen we wonder boven wonder toch aardig omhoog.
Op 50 m afstand zien we de neushoorn met jong, en even later zien we een tweede, ook met jong. Heel spannend, hoog vanuit de boom ze in het echt zien. Als ze allebei uit het zicht verdwenen zijn, en de kust veilig is, klimmen we weer uit de boom (valt ook nog niet mee hoor). Geleid door Harga lopen we ( we zijn met z’n zevenen + Harga + helper) zo zacht mogelijk verder.
Opeens komt Harga hard terugrennen, schreeuwt: “Neushoorn! Rennen en in een boom klimmen!” Iedereen rent zo snel mogelijk weg, speurend naar een boom om in te klimmen. Rik zie ik niet meer, ik zit samen met twee anderen in een boom. Wat is er gebeurd: de neushoorn met jong (de eerste) is omgelopen, en is ons gevolgd en kwam op Harga af.

Als Harga het sein ‘veilig’ geeft, klimmen we weer uit de boom, allemaal iets minder flink dan na de eerste boom. Rik komt ook –ongeschonden- weer boven water, hij zat in een andere boom. We gaan voorzichtig weer achter Harga aan verder. Harga staat voortdurend stil om te kijken en te luisteren, en gaat uiterst behoedzaam verder. Wij volgen, de omgeving taxerend op beklimbare bomen.
Tegelijk staan we allemaal stokstijf stil. Van vlakbij horen we klip-i-ti-klop, klip-i-ti-klop, van zware grote voetstappen. Enige instructie is overbodig, zo snel als mogelijk klimmen we in de dichtstbijzijnde boom. Rik zit nu in de boom naast de mijne. Harga en zijn helper proberen de neushoorn weg te jagen door hard met hun stokken op de grond te slaan en hard te schreeuwen. Hun actie heeft succes en na een poosje mogen we weer uit de boom. De neushoorn zelf hebben we niet gezien.

We krijgen daarna rust, en na een poosje kondigt Harga aan: “Geen neushoorns meer, alleen vogels en herten”. Ondanks die geruststellende woorden blijven we toch meer naar de bomen (beklimbaarheid) kijken, dan naar de vogels en de herten. De inleiding die Harga gehouden heeft blijkt waar te zijn. We zijn in een groot park met wilde dieren, en waar de dieren zitten, is onvoorspelbaar. Voor de vierde keer die middag schreeuwt Harga: “Neushoorn”, en komt hard aanrennen. Wij rennen ook meteen en schieten weer zo snel mogelijk een boom in. Onze boomklimtechniek is in één middag met sprongen vooruit gegaan. Harga en zijn helper herhalen de act met de stokken en geschreeuw, en de neushoorn doet wat van hem verwacht wordt, hij verdwijnt. We klimmen die middag nog één keer meer in de boom, maar net als de eerste keer is dat om te kijken, en niet uit zelfbehoud.

Later zien we nog hertjes, apen en vogels. De beer die we denken te zien blijkt een stuk hout, en dus ongevaarlijk, zodat we aan het eind van de middag met z’n allen heelhuids en veilig aankomen. Bepaald een spannende middag. Als ik alles van te voren had geweten, weet ik niet of ik wel meegedurfd had. Maar goed dat ik dat niet wist, want ik had het absoluut niet willen missen. Zo’n spannende tocht vergeet je niet gauw.

[28-2-1998]

Vanaf nu is er volgens het programma ongeveer twee weken hetzelfde traject als op het laatste stuk van de India rondreis naar Kathmandu, maar dan in omgekeerde volgorde. Chitwan twee keer doen is niet erg, al zouden we dat 12 keer doen! Om alles twee keer te doen, daar voelen we niet zo voor, daarom stappen we morgen voor een weekje uit de truck. We beginnen met een dag extra in Chitwan. We gaan vandaag eerst per olifant het park in, en daarna de rest van de dag met Harga op pad om vogels te kijken. Hij heeft ons een rustige neushoornloze dag beloofd.

Vanaf de olifant zien we neushoorns (van heel dichtbij), maar wij zitten veilig. Daarna gaan we vogels kijken met Harga. Harga weet echt veel en ziet ook veel. Ondanks zijn belofte (geen neushoorns), roept hij nog drie keer “Neushoorn!”, maar dat is drie keer vals alarm.
De eerste keer verstaat hij Paku (de helper) niet goed. Paku heeft een pauw gezien, daar klimmen we niet voor in de boom! Vandaag moeten we oppassen voor beren. Als de beer aan dreigt te vallen, is de remedie dit keer zoveel mogelijk lawaai maken en hard schreeuwen. De gevaarlijke beer weet hoe het hoort, en laat zich niet zien, wel zien we een gezellig lief konijntje en onvoorstelbaar veel vogels. Hele goede dag zo.

Vanaf de olifant zien we neushoorns (van heel dichtbij), maar wij zitten veilig. Daarna gaan we vogels kijken met Harga. Harga weet echt veel en ziet ook veel. Ondanks zijn belofte (geen neushoorns), roept hij nog drie keer “Neushoorn!”, maar dat is drie keer vals alarm.
De eerste keer verstaat hij Paku (de helper) niet goed. Paku heeft een pauw gezien, daar klimmen we niet voor in de boom! Vandaag moeten we oppassen voor beren. Als de beer aan dreigt te vallen, is de remedie dit keer zoveel mogelijk lawaai maken en hard schreeuwen. De gevaarlijke beer weet hoe het hoort, en laat zich niet zien, wel zien we een gezellig lief konijntje en onvoorstelbaar veel vogels. Hele goede dag zo.