[3-4-1998]

Onze eerste stop in Iran is Bam, een oasestad in de woestijn. ‘s Morgens maken we samen een rondje door de stad. Net als onze eerste indruk van het land is onze eerste indruk van Bam dat alles hier meer geordend is. De straten zijn schoner, er zijn (gedeeltelijk) stoepen met bomen, geasfalteerde wegen, prullenbakken, stoplichten en rotondes met fonteinen. De winkels gaan op kleine echte winkels lijken met schappen en koelvitrines. Wijlen Ayatollah Khomeiny zou het me niet in dank afnemen, maar eigenlijk maakt het geheel een vooral Westerse indruk.

's Middags bezoeken we de oude citadel Arg-e-Bam. Een soort Middeleeuwse stad omgeven door een stevige muur. Het complex is behoorlijk groot en helemaal gebouwd van ongebakken, in de zon gedroogde, leemkleurige steen. Je komt via de toegangspoort binnen bij de bazaar met (resten van) winkeltjes en huizen. Vanaf de bazaar kijk je uit op de eigenlijke citadel, die in gebruik is geweest als militaire vesting.
De militaire vesting met verblijven van militairen, binnenplaatsen, stallen en uitzichttoren is omgeven door nog een tweede muur. In de laatste 10 jaar is er veel gerestaureerd en het geheel is werkelijk prachtig. Een soort leemkleurige Middeleeuwse vesting met dorp. Echt een van de mooiste dingen die we gezien hebben.

Meer informatie op de Engelse Wikipedia.

Helaas: in 2003 is 80%-90% verwoest door een zware aardbeving

[3-4-1998]

Bij de toegangspoort van de citadel is een theehuis, waar we de eerste echte Iraanse thee drinken. Het theehuis is van binnen prachtig ingericht met grote theeketels, mooie porseleinen theepotjes en piepkleine theeglaasjes. Bij de thee krijgen we dadelkoek en mogen we de hubble-bubble uitproberen. De hubble-bubble is de waterpijp. Het mondstuk waaruit je moet roken zit aan de pijp vast, en wordt van persoon tot persoon doorgegeven. Als absolute niet-rokers durven wij de waterpijp niet aan, maar het ziet er wel mooi uit.