[16-9-2006, Manu]

Foto: de Madre de Dios rivier als de regen even iets minder wordt.

Het regenwoud is altijd vochtig en warm. Vandaag op de boot weten ze het vochtig aardig te overdrijven. Als we goed en wel overgestapt zijn van de bus in de boot is de lucht akelig donker en dreigend. Onze boot heeft een dakje, maar we krijgen daarnaast een dik stuk plastic aangereikt. Niet veel later barst de bui los. Niet zomaar regen, maar een wolkbreuk, die uren en uren aanhoudt. We zitten eerst tot aan de knieën, later tot de schouders onder het plastic, met de jasjes aan, en hebben het koud. De regen en de wind slaan zo hard in ons gezicht, dat we naar adem happen, en ten slotte trekken we het dikke plastic over ons hoofd, wat niet de beste manier is om vogels te kijken.
Om half zes zijn we bij het overnachtingsadres Deze nacht moeten we kamperen (de enige kampeernacht). We zijn niet tegen kamperen, maar met alle regen vinden we dat nu toch geen geweldig vooruitzicht.

Door alle regen is de oever spekglad geworden. Bij het uitstappen moet Rik een iets te grote stap zetten, en glijdt weg. Met één voet glijdt hij terug in het water. De schoen verdwijnt tot ver over de broekspijp in de diepte, en door alle gladdigheid duurt het ook even voor Rik gered is en op het droge staat.