[9-8-2006]

Om zes uur zijn we terug uit de Pantanal en onze bus naar Chapada dos Guimaräes gaat om half zeven, dus we moeten haasten. Ailton brengt ons naar het busstation, samen met Andrea en Eva uit Oostenrijk, die met ons meegereden zijn uit de Pantanal en ook naar Chapada willen.
Gevieren komen we om 10 voor 7 bij het busstation, en hollend halen we nog net de (laatste) bus.

De bus is extreem luxe en alles is zeer georganiseerd: labels aan de bagage en gereserveerde stoelen. De rit in het donker heeft wel iets bijzonders. Je rijdt naar je hebt geen idee wat.

Op het busstation in Chapada staat de man van de pousada (Bom Jardin) ons, zoals beloofd, op te wachten, en al snel zijn we op onze aangename kamer bij uiterst vriendelijke mensen.
Het feest van de in Poconé gekochte broodjes is iets minder groot dan we dachten. De broodjes zijn zo droog als gort, en de kaas houdt het midden tussen kauwgum en rubber. Wie daarover zeurt moet niet op reis gaan. Per slot smaakt de yoghurt prima!.

[10-8-2006]

Het park Chapada dos Guimaräes vormt de uiterste westgrens van de hoogvlakte van Brazilië. De hoogvlakte is gevormd in de tijd waarin ook door het schuiven en botsen van tektonische platen de Andes zijn gevormd. Het tussengelegen gebied, met ondermeer de Pantanal, is een depressie gebleven. Het gebied is zo bijzonder omdat de grens tussen de hoogvlakte en het lage deel heel scherp is. Dit zorgt voor een prachtig, grillig landschap van loodrechte kliffen, watervallen vanaf de kliffen en fantastische door verwering ontstane zandsteenformaties met namen als ´de kameel´, ´de vinger van God´, en zo meer.
De Chapadas liggen op 800 meter hoogte, en ze beloven dat het in de gelijknamige stad op het plateau aangenaam (koel) is ten opzichte van Cuiabá. Dat is niet waar. Om kwart over 9 staat de thermometer al op 34 graden.

[10-8-2006]

Vandaag hebben we het eerste uitstapje hier gemaakt, maar wel heel anders dan afgesproken was. Door de man (Joel) die ook de tour in de Pantanal geregeld had, was ons hotel en een gids in Chapada geregeld. Omdat we ´s avonds aankwamen, zouden we de gids de volgende morgen ontmoeten en met hem een programma afspreken.

Omdat we niet zeker weten of de gids naar ons hotel zou komen, of wij naar het bureau zouden gaan, zijn we voor de zekerheid maar het reisbureau op gaan zoeken. Daar zit een vriendelijke reisagent, die de ons beloofde Jorge kent, want dat is de eigenaar, maar van een afspraak niets weet.
Bovendien is Jorge vandaag niet ´disponible´. Dat kan gebeuren, maar morgen? Ja, morgen is Jorge er wel, want vriendelijke reisagent gaat hem vandaag bellen. Vooruit dan maar.

Na wat heen en weer praten hebben we met Vriend Reisagent een mooi programma samengesteld voor drie dagen. Vandaag (donderdag) met een Spaans sprekende gids naar de watervallen, vrijdag en zaterdag op stap met de deskundige Engelssprekende Jorge. Omdat de prijs van de tour bepaald wordt door het aantal deelnemers vragen we of Eva en Andrea, de twee mensen die met ons samen uit Cuiabá naar Chapada zijn gereisd, ook meegaan. Die voelen daar wel voor en met hun gaan we vrijdag op stap. Zaterdag gaan zij verder, en wij gaan dan met z’n tweeën met Jorge op stap. Op basis daarvan wordt de prijs afgemaakt.

Tijd dus nu voor het eerste uitstapje van vandaag met de Spaans sprekende gids. Helaas, tijdens onze onderhandelingen heeft die gids een andere opdracht aanvaard, en nu is er geen gids meer voor vandaag.
Ook nu is er geen nood, want na wat doorvragen blijken we de watervallen ook zelf met openbaar vervoer te kunnen bezoeken. We krijgen van vriendelijke reisagent een briefje mee met bustijden, busprijzen en de naam van de plek waar we uit moeten stappen.
Eva en Andrea hebben voor wij vertrekken naar de waterval besloten om een andere tour te nemen op de vrijdag, en vragen of wij daar ook voor voelen. Dat willen wij niet na al het geregel (ruim een uur). Onze wegen splitsen zich dus.

We halen keurig de bus van 10 uur, en worden 20 minuten later bij de ingang van het park afgezet. Het landschap is enorm. Steile kliffen van een paar honderd meter, die de scherpe grens tussen laagland en hoogvlakte markeren. De waterval valt over de steile klifrand, en in de diepte zien we eindeloos bos.