[10-1-2014]

De omgeving van El Valle is prachtig en bestaat eigenlijk alleen maar uit jungle. In El Valle komt een bijzonder kikkertje voor, de Panamese goudkikker, die alleen in delen van Panama, waaronder El Valle, voorkomt. Het kikkertje is ernstig bedreigd in zijn voortbestaan en daarmee uitgeroepen tot natuurbeschermingssymbool van de omgeving van El Valle. Wij zien het kikkertje wel. Niet in het wild, want dat is zeer onwaarschijnlijk, maar in de dierentuin El Nispero van de Stad El Valle.

[10-1-2014]

Het kikkertje heeft een mooi paludarium met meer dan genoeg ruimte. Daarmee is het een grote uitzondering. Veel dieren zitten in armzalige hokken zonder dat enige aandacht is besteed aan de inrichting van het verblijf of gelet is op de natuurlijke omgeving van het dier. Een aapje hangt zo zielig uit zijn nachthokje dat je de neiging krijgt om hem naar Ouwehand te sturen.

[10-1-2014]

Volgende stop is de Piedra Pintada, een steen waar een soort vreemde figuren ingekrast zijn die zo’n 1.000 jaar oud zijn. Men vermoedt dat het een soort landkaart was, maar daarover bestaat geen zekerheid.

[10-1-2014]

Vanaf de steen lopen we nog naar twee prachtige watervallen. Onderweg zien we veel bloemen en ook ontzettend veel grote en kleurige vlinders. De meeste zitten niet stil genoeg voor de foto. We lunchen op een bankje aan het begin van het pad naar de Piedra Pintada. Terwijl we ons brood met kaas en de yoghurt uit Capira eten, vormen we voor de kinderen hier de attractie van de dag. Ze moeten vreselijk om ons lachen. Twee zwerfhonden volgen niet opdringerig, maar wel geduldig elke hap die naar binnen gaat. Als beloning krijgen ze aan het eind de restjes.

[10-1-2014]

Na de lunch gaan we tot onze verbazing toch naar de Chorro Macho. Die stond wel in ons programma, maar werd door Gustavo eerst afgedaan als oninteressant vanwege de droogte en later als te ver. Aan het eind van de lunch en onderweg naar de waterval regent het behoorlijk. Als we zien dat mensen een stok mee krijgen voor de tocht naar de waterval, worden we een beetje ongerust: geen stokken, geen goede wandelschoenen en alles natuurlijk glad door de regen. We hadden ons geen zorgen hoeven maken. De tocht naar de waterval bestaat uit een gemakkelijk rondje dat slechts 400 m is en waarbij je alleen maar last van de stok hebt, omdat er overal een trap en een goed pad is. Bij de waterval wordt de natuurbescherming uitgelegd door de boswachter en het symbool van de natuurbescherming hier, het gouden Panamakikkertje, dat maar niet begrijpt waarom mensen zijn leefgebied zouden willen verwoesten.