[1-4-2014]

Foto: het hotelhutje.

Vanaf Laguna Bacalar gaan we naar Tulum waar we ruïnes gaan bekijken. We logeren in Cabañas Copal dat de naam heeft veranderd in Azulik hotel, zodat we aardig moeten zoeken voor we het hotel vinden. Al gelijk bij binnenkomst merken we dat we hier geen gast zijn, maar een object waar geld aan verdiend kan worden. We moeten 1.000 pesos (60 euro) borg betalen voor als we de sleutel verliezen en de creditcard gegevens opgeven voor als we schade maken. We weigeren en krijgen hooglopende ruzie met de manager die er in eindigt dat we geen kamer krijgen – die uiteraard al betaald is – zolang we niet tekenen. Ze hebben geen restaurant en het is het eerste hotel waar we geen ontbijt krijgen. Waarom dan de creditcard? We zijn echt heel erg boos en zo snel gebeurt ons dat niet, maar dit slaat alles. Onder protest tekenen we, want we moeten toch slapen.
Na dit gezellige begin komen we bij de goedkope marketingtrucs die ze hier uithalen. De kamers hebben geen elektriciteit. Middenin de jungle hebben we daar begrip voor, maar hier zitten we in een drukke badplaats dus het slaat nergens op. Er is ook geen internet, behalve een paar beperkte uurtjes in de receptie. Dit alles doen ze zogenaamd op verzoek van de gasten die van de romantische sfeer van kaarslicht houden. Op de kamer ligt een formulier waarin ze uitleggen dat ze het ook doen voor de zeeschildpadden, omdat die last van het licht hebben. We hebben de kust voor het hotel gezien: grote stenen waar geen schildpad overheen komt, daarna een steile helling met grote stenen, nog wel te doen voor een pinguïn, maar absoluut niet voor een zeeschildpad. Bovendien, als je echt zo begaan bent met de zeeschildpadden bouw dan geen resort, maar stel je strand beschikbaar voor de schildpadden.
Ze hebben ook ontdekt dat kaarslicht relaties verbetert. Wij hebben het al jarenlang erg naar ons zin met elkaar en thuis hebben we echt elke avond het licht aan. Geef ons maar gewoon goed licht. Voor dit soort romantische prietpraat zijn we niet geschikt. Verder kan je hier massages, therapieën en zelfs een healing van een Maya healer krijgen. We hebben niet het gevoel dat we geheald hoeven te worden, dus dat slaan we maar over.

We worden naar ons hutje gebracht. Een klein en donker strandhutje met een bed en twee harde rieten stoelen. De wc is nog donkerder. De wastafel bestaat uit een fonteintje met een verroest kraantje. Tussen de wc en de rest van de kamer zit geen afscheiding. Gelukkig hebben we een deken en is er een houten stok tussen badkamer en slaapkamer, dus hangen we de deken op als gordijn.

[1-4-2014]

Foto: uitzicht bij ons hutje.

Het uitzicht is wel mooi. Buiten hebben we twee houten stoelen en vanaf ons zitje zien we grote vogels, sterns en diverse bruine pelikanen overvliegen. De leguanen scharrelen rondom ons hutje. We kijken even hoe we morgen naar de ruïnes komen en lopen Tulum-beach – een echte, zuivere bad- en strandplaats met bijbehorende drukte – op en neer.

[2-4-2014]

Na een ontbijt van gisteren gekocht stokbrood met kaas en yoghurt gaan we op pad voor de ruïnes van Tulum. Bij de receptie hadden ze gezegd dat het vijf minuten fietsen was, maar ook al lopen we stevig door, we doen er toch een klein uur over. Deze ruïnes zijn heel anders dan de ruïnes die we tot nog toe gezien hebben. Ze liggen hoog en strategisch aan de klifkust van de Caribische Oceaan. Om de stad staat een – lage – muur, behalve aan de kant die aan zee grenst.

[2-4-2014]

Een ander groot verschil met andere ruïnes is het terrein. Tot nu toe moesten we altijd flink klimmen en afdalen in het heuvelachtige terrein en liep je door het regenwoud. Hier in Tulum zijn de ruïnes in zijn geheel zichtbaar en gescheiden door grasvelden met grintpaadjes ertussen. De ruïnes zijn afgezet met touwen, zodat je nergens op kan klimmen.

[2-4-2014]

Bij het hoogste bouwwerk – het kasteel – loopt een paadje omlaag naar het strand om in zee te zwemmen.

[2-4-2014]

Foto: de neerdalende god die uit de lucht komt vallen. Bovenaan zijn beentjes.

Het meest aansprekende gebouw is de tempel van de neerdalende god. Bovenin zit een gebeeldhouwde steen met de afbeelding van een mannetje dat met zijn beentjes naar boven uit de lucht komt zeilen. In zijn gevouwen handen houdt hij iets vast en op zijn hoofd staat een indrukwekkende verentooi. Het is een god die naar de aarde komt (vermoedelijk om de mensheid te redden).
De tempel staat behoorlijk scheef. Dat is geen verval door de tand des tijds. De tempel is met opzet uit het lood gebouwd.