[1-4-2014]

Foto: uitzicht in hotel Bacalar.

Tijdens het ontbijt in Laguna Bacalar zien we een grote (8 cm) sprinkhaan die bezig is om tegen een glazen wand op te klimmen. Natuurlijk is het glas erg glad voor de sprinkhaanpoten en het is zo grappig om te zien hoe voorzichtig hij zijn tocht uitvoert. Hij lijkt echt op ons als we een steil, glad pad op gaan. Eerst één pootje, als dat staat nog een pootje en zo stapje voor stapje omhoog en af en toe een beetje terug glijden. Hij trekt steeds zijn rechterachterpoot als laatste bij. Die wil niet meer zo erg en blijft steeds een beetje achteraan hangen. Rik zegt: 'Ja, en straks is hij boven en wat dan?' Waarschijnlijk heeft de sprinkhaan daar nog niet over nagedacht (misschien is het wel de manager van de plaatselijke sprinkhanen). Hij had ook gewoon kunnen vliegen of springen.

[1-4-2014]

In Laguna Bacalar bekijken we het fort uit de 18e eeuw dat door de Spanjaarden gebouwd is om zich te beschermen tegen alle aanvallen van piraten. Er waren niet alleen zeerover piraten, maar ook piraten die beschermd werden door hun land van herkomst. Na de eerste tochten naar Amerika kregen Spanje en Portugal hooglopende ruzie over het eigendom van de ontdekte gebieden. Het Spaanse vorstenpaar Isabel en Ferdinand vroegen Paus Alexander VI om raad en die wilde beide trouwe katholieke naties te vriend houden. Met het verdrag van Tordesillas trok hij in 1494 een denkbeeldige lijn 100 mijl ten westen van de Kaapverdische eilanden. Alles ten westen van de Tordesillas lijn was voor Spanje, alles ten oosten voor Portugal. Frankrijk, Engeland en Nederland die zo niets kregen, waren hier niet erg tevreden mee en erkenden de Tordesillas lijn niet. Met getekende regeringsverklaringen konden hun schepen dus ook de Spaanse schepen overvallen. Met alle interne opstanden en kapers op de kust, moeten de Spanjaarden het toch druk gehad hebben om al hun geroofde goederen veilig te stellen.