[9 februari 2019]
Minneriya National Park
Zijn we gisteren al vroeg begonnen, vandaag vertrekken we om kwart voor zes om met Sanjaya naar Minneriya National Park te gaan. Vanaf 1938 was Minneriya een wildlife sanctuary en in 1997 heeft het de status van nationaal park gekregen om zowel het historisch belangrijke waterreservoir (aangelegd jn de 3e eeuw v.C.) als de natuur te beschermen. Het park van 8.890 ha is in het droge seizoen (rond augustus) een toevluchtsoord voor de olifanten uit de verre omgeving. Ook dit park ligt – net als Wilpattu – in de droge zone, maar naast bladverliezend loofbos zijn hier ook grote stukken met meer open vegetatie en stukken met een door olifanten erg geliefd dichte en hoge gras vegetatie.
Het is een mooi en rustig park en Sanjaya vindt weer veel voor ons. Tot ons genoegen zien we ook tot twee keer toe een groepje grazende olifanten. De eerste groep loopt langzaam gras etend aan ons voorbij; naast de vrouwtjes lopen twee kleine olifantjes mee. Bij een rots met uitzichttoren mogen we even uit de truck en vanaf de toren zien we opnieuw een groep olifanten. Op de terugweg komen we een tegenligger tegen. Een grote olifantenman komt ons tegemoet op het pad. Hij kijkt wel naar ons maar loopt rustig verder en slaat dan van de weg af de begroeiing in. Had deze man wel slagtanden, Sanjaya vertelt dat opmerkelijk weinig olifantenmannen in Sri Lanka slagtanden hebben. Ze vermoeden dat de populatie olifanten die ooit Sri Lanka bevolkte een hoog percentage mannen zonder slagtanden had en dat die eigenschap zich verder uitgebreid heeft. In een tijd waarin er nog veel illegale handel in ivoor is, is dat helemaal geen gek idee.
Minneriya in de vroege ochtend
Nevelig Minneriya
Indische kuifarend (Changeable hawk eagle)
Tegenligger
Dit stelt ons gerust
