[8 februari 2019]

Ritigala

In Anuradhapura staat de wekker vroeg, want we vertrekken om half zeven om naar Ritigala te gaan. Ritigala is een oud boeddhistisch klooster en een bergketen in Sri Lanka. De Ritigala bergketen is een 1.528 ha groot Strict Nature Reserve en daarnaast een archeologische site. De Ritigala berg is met zijn 766 m de hoogste berg in het noorden van Sri Lanka en ligt in de droge zone. Het klimaat op de top staat in schril contrast met het klimaat beneden. Het is er koeler en het regent er meer. De mist en wolken die de top omhullen tijdens de zuidwest moesson, zorgen voor een hoge luchtvochtigheid en een natte bodem in een verder droge omgeving. Als gevolg hiervan heeft de top een unieke vegetatie die je nergens anders vindt.

Natuurlijk kan je dergelijke wetenschappelijke verklaringen aanvoeren, maar de echte oorzaak is Lord Hanuman, de aapgod met bovennatuurlijke krachten. Lord Hanuman reisde met een stuk berg van de Himalaya’s van India naar Sri Lanka. Hij droeg het stuk berg vanwege de geneeskrachtige planten. Zijn broer Prins Laksmana was namelijk levensgevaarlijk gewond geraakt tijdens een slag en alleen een zeldzaam kruid uit de Himalaya kon hem helpen. Hij reisde over Ritigala en liet daar per ongeluk een stuk vallen. Dit ongelukje van Hanuman verklaart hoe de kleine vegetatie van geneeskrachtige planten en kruiden op het miniplateau op de top van Ritigala is ontstaan en waarom die zo verschilt van die lager op de hellingen.

Ritigala is waarschijnlijk al sinds de 1e eeuw v.C. bewoond door monniken en koningen die een veilig toevluchtsoord zochten. Rond de 10e – 12e eeuw schijnt Ritigala verlaten te zijn en heeft de jungle Ritigala overgenomen van de monniken. De ruïnes die nu nog te zien zijn, zijn de restanten van een klooster en van wat andere gebouwen. Wat nog in opmerkelijk goede staat is, zijn de lange paden en een soort rotondes die door de monniken aangelegd zijn als meditatiepaden. Omdat Ritigala midden in de jungle ligt, valt er naast de ruïnes ook veel aan natuur te zien en daarom gaat er een vogelgids, Sanjaya, met ons mee. De bedoeling is dat we Sanjaya in Anuradhapura oppikken, maar dat valt nog niet mee. Hij staat bij een rotonde, maar kennelijk bij een andere dan waar J. denkt. Er volgt druk telefoonverkeer dat erg grappig klinkt omdat we wel honderd keer het woord ‘roundabout’ (rotonde) opvangen en verder natuurlijk niets kunnen volgen. Uiteindelijk lukt het ons om Sanjaya te vinden en gezamenlijk gaan we naar Ritigala.

Dankzij de meditatiepaden lopen we over een keurig pad door de jungle. In de jungle is het altijd moeilijk om vogels te spotten, maar het lukt ons zelfs om een aantal kleine moeilijke bruine vogeltjes te spotten. We zien weer leuke dingen, maar we horen ook iets indrukwekkends. Er zitten hier veel aapjes die we zowel zien als horen, maar op zeker moment klinkt het geschreeuw of gebrul veel te diep en niet aapachtig. Het is het gebrul van een luipaard en dat hoor je eigenlijk nooit. Zelfs Sanjaya heeft nog nooit een luipaard gehoord en is erg onder de indruk. We gaan ook niet verder de jungle in, luipaard heeft duidelijk te kennen gegeven dat dit zijn territorium is en daar houden we ons aan.

Ruïne in Ritigala

Nog niet geïdentificeerd insect

Een van de oude meditatiepaden

Oranje nachtegaal (Indian blue robin)

Ceylon tree nymph (Idea iasonia)

[8 februari 2019]

Sigiriya

Na Ritigala is de middag gereserveerd voor een bezoek aan Sigiriya, de beroemde leeuwenrots. Sigiriya, een oud paleis en fortcomplex is een van de meest waardevolle historische monumenten van Sri Lanka en waarschijnlijk het meest bezochte. Het paleis ligt op een massief rotsplateau dat 200 m boven de omringende jungle uitsteekt. Sinds de 3e eeuw v.C. diende het rotsplateau als klooster. In de tweede helft van de 5e eeuw besloot Kasyapa op de plek een koninklijke residentie te vestigen. Kasyapa mag een mooie site achtergelaten hebben, echt sympathiek was hij niet. Hij was de zoon van een niet koninklijke echtgenote van koning Dhatusena. In 477 pleegde hij een coup, vermoordde zijn vader en eiste de troon op. De rechthebbende erfgenaam, Moggallana, vreesde voor zijn leven en vluchtte naar India. Hij richtte daar een leger op om terug te komen om zijn rechtmatige troon op te eisen. Kasyapa die wel wist dat Moggallana het er niet bij zou laten zitten, bouwde daarom zijn paleis met fort op de rots. Het mocht niet baten. Moggallana kwam terug met zijn leger. Jammer genoeg voor Kasyapa interpreteerde zijn leger de strategische manoeuvre van zijn olifant verkeerd en dacht dat hij zich overgaf. Zijn leger koos daarop het hazenpad. Kasyapa die wel inzag dat de zaak verloren was, was te trots om zich over te geven en liet zich in zijn eigen zwaard vallen. En zo kwam er in 495 een einde aan de heerschappij van Kasyapa. Na zijn dood werd Sigiriya een boeddhistisch klooster en is dat tot de 14e eeuw gebleven waarna het verlaten is.

Beneden bij Sigiriya start je bij wat ruïnes van de lagere paleizen en restanten van wat eens riante tuinen waren. Als je heel veel trappen opgeklommen bent, ben je halverwege en dan moet je nog een stukje omhoog voor de spiegelwand en de fresco’s. De spiegelwand is beroemd, omdat die zo gepoetst en gepolijst was, dat de koning zich erin kon spiegelen. Voor de fresco’s moet je een aan de loodrechte bergwand bevestigde behoorlijk steile en open wenteltrap op, die om akelige ongelukken te voorkomen, omhuld wordt door een stevige ijzeren hekwerk. Al van ver zien we allebei dat de wenteltrap voor Rik met zijn hoogtevrees onbegonnen werk is. Ik zal dus alleen verder moeten. Heel jammer, want de fresco’s zijn echt zo mooi en zo goed bewaard gebleven. Omdat het al laat is, is het ondertussen ook rustig genoeg om ze op je gemak te bekijken. De beroemde spiegelwand vind ik een beetje tegenvallen, maar de leeuwenpoten zijn groot en leuk. Terug naar de parkeerplaats laat J. ons nog de gehoorzaal van de koning met zijn zetel zien. Ondertussen zijn er nog maar weinig toeristen over.

De Sigiriya rots in het omringende park

Net genoeg ruimte voor een trap

Wenteltrap naar de fresco's

De beroemde leeuwenpoten