[26 februari 2019]
Mislukte wandeling in het Kanneliya Rainforest
Vanuit Sinharaja vertrekken we naar Galle en onderweg zullen we Kanneliya Rainforest bezoeken. Kanneliya-Dediyagala-Nakiyadeniya, of KDN, is een bos reservaat in het zuiden van Sri Lanka en eigenlijk het onbekende, kleine broertje van Sinharaja en samen met Sinharaja het laatst bewaard gebleven grote regenwoud van Sri Lanka. Het is een van de rijkste gebieden op plantengebied in Zuid-Azië. Ook dit in 2004 door de UNESCO als Biosphere Reserve aangewezen park, herbergt veel plant- en diersoorten die alleen in Sri Lanka voorkomen.
Bij de planning van ons uitje naar het Kanneliya Rainforest heeft er iemand bij het reisbureau niet opgelet en is er iets fout gegaan. Tijdens onze drie dagen in Sinharaja staat het als tweede dag gepland. Maar wat blijkt, het ligt 130 km van Sinharaja en is veel beter bereikbaar vanuit Galle waar we ook heen gaan. Een afstand van 130 km heen en weer rijden is natuurlijk niet logisch en zonde van de tijd en moeite. J. stelt daarom voor dat we twee dagen achtereen naar Sinharaja gaan en de derde dag – bij vertrek uit Sinharaja – Kanneliya bezoeken en doorgaan naar Galle. Dat lijkt, maar let op het woord ‘lijkt’, een stuk beter. Om een of andere duistere reden mogen we ‘de company’ onder geen voorwaarde informeren over deze uiterst zinnig klinkende wijziging. Als we aangeven dat er geen enkele reden is waarom ze het niet zouden mogen weten – hij bespaart immers benzine en ons een hoop zinloos gereis – blijft hij maar ‘compagny no tell, big problem’ zeggen. We laten het maar zo. Maar het bezoek aan Kanneliya loopt ondanks de wisseling van dagen uit op een mislukking.
J. onderschat de duur van de rit schromelijk – en geeft daar de parkgids de schuld van – en we komen pas om over negenen bij het park aan. Veel te laat als je in het regenwoud nog vogels wil zien. Maar dat is niet het enige. Zeker twaalf grote bussen zijn net gearriveerd en hebben honderden schoolkinderen gestort om ze kennis der natuur bij te brengen. Natuurlijk erg mooi dat ze hier aan natuureducatie doen, maar van een vogeltocht kan geen sprake meer zijn. We stellen dus voor dat we nu naar Galle gaan en daar de rest van de dag rondkijken en morgen, wel op tijd, het park bezoeken. J. wil daar niet aan en de hoofdgids in het park houdt vol dat we geen last van de kinderen hebben en met een heel goede vogelgids echt nog vogels gaan zien. Uiteindelijk gaan we dan toch maar mee. De gids – ze hebben hier in tegenstelling tot andere parken bijna uitsluitend vrouwelijke gidsen – is inderdaad goed in vogels, maar niet getraind in aanwijzen. De enkele vogel die langskomt missen we dan ook, omdat ‘there, there’ in een groot bos niet echt helpt. Behalve heel veel schoolkinderen, een enkele hagedis, een aapje en een dikke boom die niet weg kan lopen, zien we zo midden op de dag natuurlijk niets. Daarvoor hebben we dit park niet gepland, dus we besluiten dat we echt morgen vanuit Galle een nieuwe poging gaan wagen op de manier zoals het park in de reis gepland was.
J. belt dan liever zelf met zijn baas en wij mogen nog steeds absoluut geen contact met zijn baas opnemen. Uiteindelijk zegt hij dat ‘de company’ akkoord is met de extra rit, maar dat wij de extra toegang moeten betalen. En nu hij alles geregeld heeft, mogen we nog wel klagen bij de Nederlandse Singha, maar niet bellen of mailen met ‘de company’ in Sri Lanka. Omdat we niet goed genoeg ingevoerd zijn in werkrelaties hier en we er niet op uit zijn om J. in de problemen te brengen, laten we het er maar even bij en schieten we de parktoegang voor. Eenmaal weg uit Sri Lanka mailen we wel met Singha die de verhoudingen beter in kan schatten en we gaan ervan uit dat Singha dan wel zorgt dat de oplossing voor de foute planning helemaal in orde komt. Inmiddels weten we dat het Singha niet uitmaakt of je een park te laat en met 700 kinderen bezoekt of op een goede manier. Nou ja, niet elke reisorganisatie is even servicegericht.
Lierkopagame (Hump-nosed Lizard)
Sri Lankan Kangaroo Lizard
Purple-faced langur
