[13 en 14 februari 2019]

Kandy

We zeggen de grote ijsvogel en de suite met fietsslot in Mahiyangana vaarwel en rijden via een prachtige route de bergen in. Via een weg met achttien genummerde haarspeldbochten rijden we helemaal naar boven. Boven op de berg staat donker naaldbos en boven de donkere bomen ziet J. opeens een grote vogel, de black eagle. Het is een enorme roofvogel die op zijn lichte poten en bek na heel donker is en die majestueus boven het bos en het dal zweeft. Hij is erg trots op zijn vondst en terecht, want later horen we van de vogelgidsen dat het een van de zeldzaamste en moeilijkst te spotten roofvogels van Sri Lanka is. We dalen weer af en korte tijd later zijn we in Kandy waar Sri Lanka’s heiligste tempel staat: de tempel van de tand.

Als het even meezit, komt Rik met een volledig nieuwe garderobe thuis. De eerste week scheurt spontaan zijn fijne lange broek met zijzakken. Gelukkig heeft hij nog exact dezelfde broek (in een andere kleur). Helaas begeeft ook deze tweelingbroer het na een paar dagen, zodat de broekenvoorraad echt zakt beneden het vereiste minimum. Omdat we al vroeg in Kandy zijn, gaan we via wat tempels de stad in en komen daar in een keurige broekenzaak terecht waar Rik – die gelukkig altijd gemakkelijk voor kleren slaagt – twee zeer fatsoenlijke broeken scoort. In de tussentijd is hij ook nog uit een een overhemd gescheurd, maar daarvan is de voorraad voorlopig nog voldoende. Terug lopen we via een park dat vroeger een paleistuin was. Volgens de reisgids zitten er in het park in verborgen hoekjes stelletjes. Dat klopt niet. Overal zitten jonge stelletjes meestal verborgen achter een paraplu.

Weg naar Hunnasgiriya

Indische zwarte arend (Black Eagle) bij Hunnasgiriya

Malwathu Maha Viharaya tempel

Bij de Kataragama Devalaya in Kandy

In de Kataragama Devalaya tempel in Kandy

Straatbeeld Kandy

[13 en 14 februari 2019]

De Tempel van de Tand

Aan het eind van de middag vertrekken we met J. naar de tempel van de tand om daar de puja – een groot ceremonieel waarbij met veel vertoon het kastje waar de tand in zit aanschouwd mag worden – van half zeven mee te maken. De tempel is zo heilig, omdat daar volgens zeggen een tand van Boeddha wordt bewaard. Overigens moet Boeddha een bijzonder gebit hebben gehad, want er wordt expliciet vermeld dat het om de linkertand gaat. Kennelijk had Boeddha slechts een linker- en een rechtertand.

Voordat de ceremonie begint bekijken we nog het hele complex met nog een zaal met geschenk Boeddha’s uit andere landen en het museum van Raja. Raja was een olifant, maar niet zomaar een olifant. Elk jaar wordt het kastje met de tand in processie de stad rond gedragen en wie mag de tand in zijn kastje dragen? De olifant. Lang niet elke olifant is daar geschikt voor. Allereerst moet het een forse man zijn en moet hij flinke slagtanden in exact de juiste stand hebben. Daarnaast moeten zijn vier poten, zijn penis, zijn slurf en zijn staart de grond kunnen raken. Voor de poten zal dat doorgaans geen probleem zijn. Natuurlijk moet ook het karakter van de olifant deugen om zo’n verantwoordelijke taak te kunnen volbrengen. Raja voldeed aan alle eisen en heeft vele jaren in een schitterend gewaad zijn heilige taak vervuld. Alle goede zorgen van veel dierenartsen ten spijt is Raja toch op hoge leeftijd overleden. Nu staat hij opgezet in zijn eigen museum met zijn mooie pak naast hem en omgeven door verbleekte foto’s uit zijn glorietijd.

Na het museum gaan we terug naar de tempel en gaan we boven kijken waar achter fraai bewerkte deuren het kastje met tand ligt. We installeren ons op tijd, zodat we goed zicht hebben en zitten als kinderen die wachten op de poppenkast te kijken naar de gesloten deuren. Ter aankondiging van het gebeuren wordt er een verdieping lager muziek – opnieuw met trommel en fluit – gemaakt. Na een tijdje komt er een monnik met een schaaltje jasmijn bloemen, biedt die aan de deur aan en zet ze op een tafeltje. Even later gaat het rechter deurtje open. Er komt een monnik uit en nu mogen er vanaf de andere kant kleine groepjes mensen – allemaal in wit gekleed uit eerbied voor de tand – door hetzelfde deurtje naar binnen om even later uit het linkerdeurtje weer naar buiten te komen. Af en toe lijkt de muziek naar een climax te gaan, maar er blijven alleen maar mensen verdwijnen door de ene deur om door de andere terug te komen. Uiteindelijk zwaait dan toch de middendeur open. We hebben nu zicht op een kelkachtig kastje met veel versieringen waarvan vrijwel niemand ooit ziet wat erin zit. Plotseling gaat het klaphekje waar we achter zitten open en mogen we allemaal langs de open middendeur om een blik op het versierde kastje te werpen. Lange tijd schuifelt de dikke mensenmassa langs het o zo heilige kastje. Overigens wordt de tand maar hoogst zelden getoond en geruchten beweren dat de tand enkele centimeters groot is en verdacht veel lijkt op een bufffeltand en in ieder geval veel te groot is voor een mensentand.

Ook al hebben wij niets met welke religie en welke vorm van aanbidding dan ook, zo’n ceremonieel gebeuren waar veel mensen heilig in geloven is bepaald indrukwekkend. Al de tijd dat we zitten te wachten op de tand, is J. – overtuigd en diep gelovig boeddhist – bezig met een pagode maken van jasmijn bloemen. Hij is er echt zo geconcentreerd mee bezig en is duidelijk overtuigd van het goede ervan.

Zaal met Boeddhabeelden en slagtanden

Raja

Monnik dichtbij het heiligdom

Muzikanten in de Tempel van de Tand

De Tempel van de Tand

Verkoop van bloemenoffers