[4 maart 2019]

Van Nagpur naar Tadoba

Vanuit Nagpur vertrekken we met drie auto’s die wel klaar staan, voor de rit van drie uur naar Tadoba. We rijden door een erg droog landschap, met wat akkerbouw, maar ook stukken dor gras die nergens voor lijken te worden gebruikt. Het is opvallend hoe weinig dorpjes er onderweg zijn. We verblijven in een aangename lodge vlakbij het park. Na aankomst hebben we een late lunch en daarna maken we nog met Mahinder een rondje door de tuin om nog vogels te kijken.

Kapper onderweg naar Tadoba

Dromedarissen in de omgeving van Tadoba

Berijder van ossenkar in de buurt van Tadoba

[5 en 6 maart 2019]

Over Tadoba

Tadoba Tiger Reserve is ontstaan door samenvoeging van twee parken: Tadoba dat sinds 1995 bestaat en het oudere Andhari Wildlife Sanctuary uit 1986 en beslaat zo’n 625 km². Het park kent een bufferzone, het beschermde reservaat en een klein deel streng beschermd gebied. Het Tadoba meer, een groot meer dat het hele jaar door water heeft, vormt de buffer tussen het park en het landbouwgebied buiten het park. Het grootste deel van het park bestaat uit dicht, bladverliezend droog tropisch bos. En droog is het er. Alles is bedekt met een laag dikke rode stof afkomstig van de droge rode bodem. Naast veel bos zijn er in het hele park ook stukken grasland, overblijfselen van vroegere dorpjes die nu – op twee traditionele dorpjes na – buiten het park liggen. Bamboestruiken komen door het hel park overvloedig voor. Grote attractie van het park is de hoge tijgerdichtheid die hier volgens zeggen relatief makkelijk te spotten zijn. Verder komen er luipaarden, lippenberen, veel soorten herten, wilde honden en veel andere dieren en vogels voor.

We slapen hier drie nachten en de komende twee dagen zijn volgepland met twee ochtend- en twee middagsafari’s. Uitslapen is er niet bij. De wekker staat op 4.40 zodat we voor vertrek om 5.20 nog even kunnen douchen en een kopje thee kunnen drinken. Het park gaat om zes uur open en we zitten dicht bij het park, dus we zijn er al om even voor half zes. Dat doen we om vooraan in de rij – die hier niet lang is – te staan, maar vooral om op tijd klaar te zijn met het papierwerk. Je mag alleen met een van tevoren geregelde permit het park in en moet dus geregistreerd staan. We staan allemaal met naam, geboortedatum, paspoortnummer en de hele rataplan op een lijst. Maar, dat is niet voldoende. Een hogere macht heeft beslist hoe de verdeling over de drie jeepjes is en per jeepje moeten de inzittenden hun paspoort inleveren en we vermoeden dat binnen dan in een groot boek de nummers van de paspoorten overgeschreven worden en zorgvuldig gecontroleerd worden. Daarnaast moet je een toeslag betalen voor de camera die afhankelijk is van de grootte van je lens en die ook per jeep geïnd moet worden. En zo wordt het half uur wachttijd zorgvuldig opgevuld met nutteloze bezigheden. Als er geen werk is, kan je het altijd nog creëren!

Gidsen wachten op de start van de middagsafari

[5 maart 2019]

Tadoba, safari 1: tijger met twee welpen

Onze safari’s in het Tadoba Tiger Reserve zijn mooi. We zitten met twee of drie personen in een jeep, afwisselend vergezeld door Mahinder of B. en altijd voorzien van een chauffeur en een parkgids. De parkgidsen spreken over het algemeen nauwelijks Engels en zijn van wisselende kwaliteit. Alle dagen rijden we eerst door een soort bufferzone waar niemand meer woont, maar waar je nog wel de sporen van vroegere bewoning ziet zoals verlaten akkertjes, vervallen huisjes of een enkele schoorsteen.

De eerste ochtend rijden we direct naar het Tadoba meer. Gisteren heeft een tijgermoeder met twee welpen een sambar (groot hert) verrast en gedood en ze verwachten dat de tijgers nog op dezelfde plek zitten. Dat klopt. Aan de andere kant van het meer (dus op flinke afstand), zien we moeder plat in het gras liggen, de dochter ligt verderop en zoonlief poedelt in het meer. De jongen zijn al flink uit de kluiten gewassen pubers, die al zeker anderhalf jaar oud zijn. Af en toe draaien ze zich eens om, de dochter loopt een stukje om iets verderop weer neer te ploffen en mams kijkt af en toe rond om daarna weer verder te gaan slapen. Na een flinke tijd komt de zoon uit bad en we zien dat hij iets in zijn bek heeft. Als we beter kijken, zien we wat het is. Als een trofeeënjager komt hij uit het water met in zijn bek duidelijk zichtbaar de kop van de sambar. Hij loopt een eindje van het water af en gaat dat aan de kop liggen knagen. Fantastisch om te zien.

Ook zien we vanochtend een wilde hond (dohle), ook voor hier een bijzondere waarneming.

Tijger met sambarkop (op grote afstand)

De tijgerfamilie

Dhole (wilde hond)

Southern plains gray langur

Aziatische wespendief (Oriental honey buzzard)

[5 maart 2019]

Tadoba, safari 2: lippenbeer

‘s Middags, bij de tweede safari, zijn de tijgers weg, maar zien we wel eventjes de lippenbeer. Alle keren zien we ontzettend veel herten, vooral enorme kuddes axis herten (spotted deer), die hun leven lang de witte bambivlekken houden en er daardoor erg lief uitzien. Verder zien we de grotere sambars en af en toe een schuwe muntjak.

Gaur

Sambar op achterpoten

Lippenbeer (let op de lichte snuit)

Ghost tree, waarvan de kleur per seizoen wisselt

Chitals (Spotted deer)

Groep wilde zwijnen aan het eind van de dag