[2 maart 2019]

Aankomst in Delhi

Bij aankomst in Delhi wacht ons een aangename verrassing: het is hier maar 17 graden en het blijkt de koudste dag in 27 jaar te zijn. Het valt meteen op dat er rond de luchthaven veel veranderd is ten opzichte van de vorige keer ruim negen jaar geleden. We rijden over een normale snelweg met bloemperken erlangs, er hangen verkeersborden en er rijden tamelijk nieuwe auto’s.

Ons hotel ligt dicht bij de luchthaven, maar wel buiten de zone van de grote Ibis en Mariott ketens. Daar zijn we weer helemaal terug in het Delhi dat we kennen: opgebroken straten, druk en chaotisch verkeer, kleine straatstalletjes met handelswaar, koeien die overal tussendoor lopen, vieze plassen, steenhopen en willekeurig achtergelaten voertuigen, een man op een bakfiets volgeladen met gasflessen, veel kabaal en getoeter en vooral een hoop troep, troep en nog eens troep op straat. Kijk je omhoog zie je enorme kluwens elektriciteitsdraden en het lijkt onmogelijk dat die geen kortsluiting geven. Wel zijn er minder tuk-tukjes en zijn de auto's die er rijden redelijk nieuw. Door alle uitstoot is het grauw en is de lucht grijs.

Deze straat achter het hotel is geen reclame voor het instituut

[3 maart 2019]

Sultanpur Bird Sanctuary

De eerste dag staat in het teken van de vogels. We rijden in een uurtje naar Sultanpur Bird Sanctuary, een beschermd wetland dat op zondag ook veel lokale bezoekers uit Delhi trekt en een waar vogelparadijs met maar liefst 250 soorten vogels is. Mahinder, onze lokale gids die de hele reis meegaat, en B. zijn uitstekende vogelkenners en vogelspotters. Er zit hier zoveel. Niet alleen heel veel verschillende soorten, maar ook enorme hoeveelheden van verschillende soorten eenden als pijlstaarten, krakeenden, zomertalingen en smienten. Meestal ben ik de slechtste vogelaar van de groep, maar omdat dit een zoogdierenreis is, ben ik opeens de meest serieuze vogelaar. Niet dat ik ze opeens gemakkelijker zie, maar Mahinder en B. zorgen wel steeds dat ik alle vogels zie. We zien niet alleen onvoorstelbare massa’s eenden, maar een heel lange lijst andere vogels, waaronder een prachtige koekoek, aandoenlijke uiltjes en een grote zwerm flamingo’s.

Brahmaanse steenuil (Spotted owlet)

Indische sperwerkoekoek (Common hawk-cuckoo)

Nimmerzat (Painted stork)

Nijlgau (Nilgai)

Verwaaide Langsnavelpieper (Long-billed pipit)

Grote alexanderparkiet (Alexandrine parakeet)

Mannetje Nijlgau (Nilgai)

[3 maart 2019]

Moeraskat

Omdat het per slot een kattenreis is, heeft een moeraskat (Jungle cat) zich net zichtbaar in de bosjes van het Sultanpur Bird Sanctuary opgesteld. Zulke dieren zie je normaal nooit, maar hier zijn ze meer aan mensen gewend en net iets minder schuw. Het is een mooie, grote roodachtige kat, die sprekend lijkt op een uitvergrote versie van onze eigen rode buurpoes. Terwijl wij kijken, is hij bezig om als een echte poes zijn voetkussentjes schoon te likken.

Moeraskat (Jungle cat)

Het verkeer tijdens de rit van en naar Delhi is chaotisch. Ook langs de kant van de weg is het weinig ordelijk. Opvallend is dat in de bouw ook veel vrouwen werken, met name ook in de wegenbouw.

De trap ging ze op met losse handen!

[4 maart 2019]

Chaotisch vertrek uit Delhi

Onze eerste ‘echte’ bestemming is het Tadoba Tiger Reserve in Maharashtra. Om het park te bereiken vliegen we vanuit Delhi naar Nagpur. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan en we zijn blij dat we de hele organisatie aan B. en Mahinder over kunnen laten. Om acht uur is het vertrek vanuit het hotel gepland. Wij zijn allemaal op tijd, maar van de drie bestelde taxi’s verschijnen er twee. Daar passen we niet met z’n allen in. Aangezien er ook nog andere mensen vertrekken is het voor het hotel een chaos van bagage die taxi’s in en weer uit gaat en mensen die in taxi’s stappen maar er toch weer uit moeten. Na veel gedoe zit al onze bagage in twee taxi’s en staan wij te wachten op de derde taxi die maar niet komt terwijl de klok doortikt. Het is al over half negen als we alsnog met drie taxi’s bij het hotel wegrijden. Omdat de afhandeling op de luchthaven doorgaans erg veel tijd in beslag neemt, heeft B. besloten een groeps-check-in te doen. Helaas helpt dat niet. Het is niet dat het traag gaat, er gebeurt gewoon helemaal niets, terwijl veel personeel zich ermee bemoeit.

Uiteindelijk zijn we om tegen kwart voor tien – de vlucht is om 10.20 uur – de grote bagage kwijt en moeten we zelf door de security check. Ook dat is hier geen sinecure en kost veel tijd omdat van de vijf mensen die er staan drie werkloos toekijken, een wat nutteloos heen en weer loopt en eentje lijkt te werken. Niet alleen moet de laptop uit de rugzak en uit zijn hoes, ook het e-book en de telefoon moeten eruit. De camera’s die mensen om hebben, moeten uit de tas ook in een bakje. Verder moeten natuurlijk riemen en horloges af en alle broekzakken leeg. Liggen eenmaal alle waardevolle spullen onbeheerd voor iedereen voor het grijpen, moet je aansluiten in een trage rij – mannen en vrouwen gescheiden – om zelf bevoeld te worden. Vanuit de rij doen we angstvallige pogingen om alle eigendommen in de gaten te houden. Als we eindelijk de poortjes gepasseerd zijn – dames achter een dicht gordijn, zodat iedereen uit kan zoeken welke losse tentoongestelde spullen hij mee wil jatten – kan ik eindelijk beginnen aan het weer inpakken van de dagrugzak. Rik niet, zijn rugzak ligt apart. Alle fototoestellen, opladers en reserve-accu’s moeten eruit en de dan lege rugzak moet opnieuw gescand. Het is inmiddels over tienen, dus Rik kan daarna ruim de tijd nemen om rustig zijn rugzakje in te pakken. Nu mogen we (tien over tien) naar de wachtrij voor de bus die ons naar het vliegtuig brengt. Gelukkig zien we dan dat de vlucht tien minuten vertraging heeft en op de riante tijd van 10.28 uur stappen we in het vliegtuig voor de (vertraagde) vlucht om 10.30 uur. We weten dan nog niet dat dergelijke controles ons zullen blijven achtervolgen.

Wachten op de taxi's in de smog

Een kleurig accent in de grijze stad

De volle vertrekhal op de nationale luchthaven van Delhi