[2-8-2010, Ulan Ude]

Foto: mozaïek voor de werkers.

We blijven een dagje in Ulan Ude, de hoofdstad van de Buryat republiek. De Buryati zijn een volk dat nauw verwant is aan de Mongoliërs en dat is ook goed te zien aan de mensen in de stad. We zien veel Mongoolse types en veel minder uitgesproken Russische mensen.
Midden op het centrale plein van Ulan Ude staat een onwijs groot Lenin hoofd. Grappig is dat Lenin deze keer typisch de wat scheve ogen van de lokale bevolking heeft. Het volk moet zich natuurlijk wel kunnen identificeren met zijn held. Volgens onze reisgids poepen de duiven niet op het Leninhoofd, volgens zijn getrouwen uit respect voor de man. Inderdaad is het grote gladde hoofd opvallend schoon, maar wij denken toch dat het komt omdat we de hele dag bijzonder weinig duiven in de stad zien.

In Ulan Ude willen we ook naar het natuurhistorisch museum met veel informatie over de Baikalregio en de Buryat-provincie. In het museum is een extra tentoonstelling over dinosaurussen en of je die nu wilt zien of niet, je moet nu een 2,5 maal zo hoge toegangsprijs betalen (omgerekend 6 euro, wat voor hier heel duur is). In het museum worden we naar boven gestuurd waar links de Baikal-zaal en rechts de dinosaurus-zaal is. Wij gaan naar links en komen in een stikdonkere Baikal-zaal. We zoeken naar een lichtknopje, maar kunnen dat nergens vinden. We gaan raad vragen bij de dinosaurus-zaal en daar vertelt de suppoost, een meisje dat in tegenstelling tot de portier van het museum wel Engels spreekt, dat de Baikal expositie gesloten is. We kunnen alleen naar de dinosaurussen kijken. We leggen uit dat we voor het Baikalmeer gekomen zijn en dat we de dinosaurussen helemaal niet willen zien. Als Baikal dicht is, willen we ons geld terug. Het meisje begrijpt het probleem en zegt dat ze gaat proberen ons te helpen. Na een kort overleg loopt ze mee, doet het licht aan in de Baikalzaal en geeft ons bij alles tekst en uitleg in het Engels. Is dat nou niet vreselijk aardig? En zo rustig is het zelden in een museum, want achter ons gaat de deur dicht, Baikal is immers gesloten. Ze verontschuldigt zich geregeld voor haar Engels, maar dat is helemaal niet nodig, we kunnen haar prima volgen.
Na afloop raadt ze ons nog aan om beneden bij de levende dieren te gaan kijken. Daar zitten cavia's, een konijn, een egeltje en een volière met parkieten, valkparkieten en een grijze roodstaart. We hebben ze maar de groeten van hun gevleugelde vriendjes uit Ede gedaan.

[2-8-2010, Ulan Ude]

Aanbieding: voor 250 roebel (6 euro) kunnen aanstaande studenten hier 36 foto's laten maken in (kennelijk door de fotograaf beschikbaar gesteld) kostuum of uniform.