[1-8-2010]

Foto: kunstwerk in dorp onderweg.

Vanuit Irkutsk hebben we een rit van een kleine 500 km naar Ulan Ude, de laatste overnachtingsplek in Rusland. Even voor Sloedyanka krijgen we uitzicht over het Baikalmeer en het grootste deel van de dag blijven we langs het Baikalmeer rijden. In Sloedyanka constateert M. dat er een grote spijker in de achterband zit en we besluiten om naar een 'automontaash' te gaan. We gaan dan gelijk wat aan de voorbanden doen, want die slijten onevenredig snel af. We komen terecht bij een supermoderne garage die alle apparatuur heeft die je je maar voor kan stellen en waar twee mensen ons direct (op zondag) kunnen helpen. Kennelijk zijn de voorwielen na deze operatie te ongelijk afgesleten, want de auto trekt nu stelselmatig naar links. Na een poosje besluit M. daarom nogmaals bij een garage banden te wisselen. Dat valt nog helemaal niet mee. We stoppen bij een aantal kleine garages, maar niemand wil ons helpen: er zijn te veel andere klanten voor ons of ze hebben niet de goede krik. Al met al lukt het pas bij een garage in Ulan Ude om de wielen opnieuw te wisselen. Het zijn vrolijke jongens. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat een deel van de vrolijkheid door een ruime drankinname veroorzaakt is. Maar met alle gebarentaal over en weer is het een waar vermaak. Bij het afrekenen probeert de lolligste van de twee ons af te zetten. We geven hem niet helemaal, maar wel een beetje zijn zin. Het is per slot zondagavond half zeven en het was een gezellig onderhoud. Aan het slot van de sessie wil het gehele garage-personeel bij ons op de foto. Na een hartelijk afscheid, zwaait het voltallige team ons uit.

Vanaf dat we langs het Baikalmeer komen, wordt de rit erg mooi. We rijden nu langs de zuidkant van het Baikalmeer over een weg die door de beboste heuvels loopt. Vaak staat er nog een rijtje bomen tussen de weg en het meer, maar op sommige punten hebben we prachtig uitzicht over het grote Baikalmeer. De heuvels zijn bebost met naaldbos, in de lagere dalen komen we weer de schralere graslanden tegen. De bergen langs het Baikalmeer zijn hoger dan de bergen die we tot nu toe hebben gezien. De overkant die hier zo'n 50 km weg is, kunnen we eigenlijk steeds goed zien. Het is druk langs de weg met zondagse toeristen. Russen houden van picknicken, dat zien we ze veelvuldig doen. Langs de weg staan massa's kraampjes waar je bessen, aardbeien, maar vooral de gerookte omul, de beroemde vis van het Baikalmeer, kan kopen. Jammer is dat als Russen picknicken, ze het afval achterlaten. Overal waar je stopt, ligt afval: plastic flessen, lege drankflessen, papier en plastic, overal ligt troep. Behalve Russische picknickers zien we enorm veel treinen. De spoorlijn, waar ook de Trans-Siberië express over rijdt, loopt tussen de weg en het meer. Voortdurend zien we enorme goederentreinen, waaronder vooral veel olietreinen, passeren, allemaal met twee of drie locomotieven en 60 tot 70 wagons.