[21-7-2010, Novosibirsk]

Novosibirsk is de hoofdstad van Siberië en in 100 jaar van niets tot een bijzonder grote en drukke stad uitgegroeid. Het is een knooppunt voor het trein- en wegverkeer en alle grondstoffen (kolen, olie) die er in de buurt gewonnen worden, moeten vanuit Novosibirsk afgevoerd worden. In de stad zijn naast moderne grote gebouwen, vooral veel grote sovjetgebouwen. Natuurlijk is er een kathedraal, een imposant Leninbeeld en een groot operahuis, maar echt veel bezienswaardigheden heeft de stad, op het station na, niet te bieden.

Ons hotel is een prima staaltje van zo'n sovjetgebouw: 23 verdiepingen hoog, zonder enige kraak of smaak met armoedige stalen raamkozijnen en aan de buitenkant behoorlijk vervallen. De binnenkant is volledig in strijd met de buitenkant. We worden allerhartelijkst ontvangen door een receptioniste die het een grote grap vindt dat ze buitenlandse bezoekers heeft. Ze complimenteert ons met de prachtige gelamineerde kopieën van het paspoort en handelt alles vlot af. Daarna wil ze nog 8 roebel hebben voor de registratie (omgerekend 20 cent voor vier personen). Rik wil dat met kleingeld betalen, maar blijkt uit alle voorgaande landen nog wel iets aan muntjes te hebben, zodat er steeds verkeerde muntjes op de balie komen. Het meisje krijgt daar vreselijk de slappe lach van en helpt vrolijk mee uitzoeken. Onze kamers zijn spiksplinternieuw en in de gang ruik je nog de lucht van nieuw tapijt. De klapdeuren hangen er wel al, maar het glas moet er nog in. Wat we heel gek vinden is dat ook op de 23e verdieping het raam wijd open kan, de vensterbank op kniehoogte is en je zonder al te veel moeite zo uit het raam kan vallen. Dat doen we niet, maar verbazingwekkend blijft het.

[21-7-2010, Novosibirsk]

Na het eten bekijken we nog het indrukwekkende station van Novosibirsk. Van buiten is het een groot, breed groen met wit gebouw, van binnen is het nog een mooi degelijk stationsgebouw met een gewone wachtkamer en een wachtkamer eerste klas waar niemand zit en waar ruime fauteuils staan. Om de sfeer te verhogen is achter de wachtruimte een hoge hal die volstaat met geweldig grote, groene planten. Er staat ook een rijdende bar met drankjes wat natuurlijk ook sfeerverhogend werkt. Aan het plafond hangen grote kroonluchters.

Er staat een trein van Moskou naar Peking en een van Minsk naar Vladivostok aangekondigd. Als we later over de brug over de perrons lopen, zien we de Trans-Siberië expres (van Moskou naar Peking) op het perron. Vrouwen zijn bezig om met dikke slangen de watertanks bij te vullen. Onze reisgids meldt dat het gebrek aan bezienswaardigheden volledig gecompenseerd wordt door het rijke nachtleven. M. en Rik weten daar maar matig van te profiteren. Als we om half elf terug zijn van het rondje station, vinden ze allebei dat ze wel genoeg nachtleven hebben gehad voor vandaag. Verder hebben we weinig tijd om Novosibirsk te bekijken, we blijven er maar een nacht.

[22-7-2010, Novosibirsk]

Vandaag gaan we van Novosibirsk naar Tomsk, een relatief korte rit van 260 km.
We rijden via Akademgorodok. Dat is een stad die opgezet is om er een centrum van wetenschappers en wetenschappelijke instituten van te maken, maar het project is grotendeels mislukt. Er staan veel hoge flats, de meeste in onaantrekkelijke Sovjet-stijl, maar wel met een klein tikkie extra zoals een wand met blauw-geel gekleurde tegeltjes of een andere variatie. In het programma van Dimblebey (BBC-serie over Rusland) leek het alsof het een spookstad was, maar dat is niet waar. Het is druk op straat en zeker niet de dode, lege stad die hij suggereert. Als we weer wegrijden komen we langs grote houten gebouwen, waarvan we denken dat het instituten zijn.

[22-7-2010, Novosibirsk]

Toevallig komen we langs een heel groot spoorwegmuseum met een prachtige verzameling locomotieven. Aan het hek staat een locomotief met een glanzend gepoetste rode ster voorop met de portretten van Lenin en Stalin. Er staan lange rijen locomotieven, veel rijen dik. Jammer genoeg gaat het museum nog lang niet open, dus we gluren aan de buitenkant. Een vriendelijke bewaker komt nog even een praatje maken, maar is niet te vermurwen om ons binnen te laten. Hij zou er ook problemen mee krijgen.