[26-7-2010]

Foto: ons hotel in Kansk. Het ontbijt begint 's ochtends vrij laat volgens het schema. We zorgen dat we er op tijd zijn, maar de dame-van-dienst is dat niet. Als ze er is, moet eerst alle apparatuur opgestart worden en is het tijd voor een praatje met een stamgast. Aan ons wordt geen aandacht besteed. We vertrekken maar zonder ontbijt.

Omdat de weg beter is dan we verwacht hadden, komen we al vroeg in Kansk aan. Over Kansk kunnen we kort zijn. Kansk staat niet in de reisgids en op internet komt Rik niet verder dan dat er 100.000 inwoners zijn.
Kansk beantwoordt volledig aan het beeld dat je hebt van een stad in Siberië. Saai, troosteloos, met veel kleurloze gebouwen en een centraal plein dat mooi had kunnen zijn maar het niet is. Het plein is kaal, om het plein heen staan grauwe gebouwen, er is een kaal podium en ook al staan er plantenbakjes met Afrikaantjes, het is het niet. Er staat een museum aan het plein, maar we kunnen niet opmaken wat voor soort museum het is. Het is trouwens ook dicht en volgens ons is dat al jaren zo. De orthodoxe kerk die op het plein staat, is trouwens wel mooi en ziet er van binnen rijk aangekleed uit. De altaardeuren zijn met bladgoud versierd en er hangen prachtige iconen met kaarsjes ervoor. De kerk is schoon en wordt ijverig gepoetst als wij een kijkje nemen. Al met al geen stad om voor een week een huisje te boeken.

Als we in de supermarkt wat boodschappen doen, spreekt een vrouw me aan. Ze wordt heel enthousiast als ze doorheeft dat we buitenlanders zijn en wil weten waar we vandaan komen. Ik leg uit waar we vandaan komen en dat we met de auto onderweg zijn naar Irkutsk, het Baikalmeer en Mongolië. Ze raakt nu echt opgewonden en ratelt maar door en pakt me enthousiast vast. Bij het afscheid krijgen we allebei een zoen en we blijven zwaaien tot we elkaar niet meer zien. Op zulke momenten is het echt jammer dat je niet meer verstaat. We denken te begrijpen dat ze het prachtig vindt wat we doen en dat ze zelf ook wel zo'n reis zou willen maken.

's Nachts in Kansk hebben we een enorme onweersbui die gepaard gaat met een wolkbreuk. Het onweer hangt een poosje recht boven ons en gaat met oorverdovende, harde krakende slagen en flinke bliksemschichten tekeer. We denken terug aan onze fietser uit Leipzig en hopen maar dat hij toevallig een hotel heeft en niet ergens buiten in deze bui in zijn tentje ligt. Ook denken we aan alle regen die de slechte weg van morgen alleen maar gladder en moeilijker maakt. 's Morgens is het weer droog.