[21-6-2010, Nida (Litouwen)]

Foto: straatje in Nida.

Bij de Russisch-Litouwse grens komen we weer redelijk snel weg. Onze 'uitbriefjes' worden weer ingenomen en we krijgen van de Russen een mooi stempel in het paspoort. M. moet weer een formulier voor de auto invullen en dan mogen we door.
In Litouwen, toch een EU-land, willen ze wel de autopapieren en onze paspoorten hebben. Die gaan mee naar binnen en na enige studie brengen ze die weer terug. Als we dan ook de toegang voor het Baltische gedeelte van de Curonian Spit betaald hebben mogen we door.

In Nida, de eerste plaats in Litouwen, proberen we litas te pinnen. Rik en ik schrikken behoorlijk als de pinautomaat de anderen zonder enig probleem de gevraagde hoeveelheid litas overhandigt, maar wij niets krijgen. 'Your last transaction has been cancelled. Please, contact your bank', blijft het apparaat vriendelijk volhouden bij beide pasjes. Op zulke boodschappen zit je niet te wachten als je op zondagavond om zes uur je bankpas probeert.

[21-6-2010, Klaipéda]

Foto: de boot naar Klaipéda.

We rijden door over de Spit die doorloopt tot Klaipéda, een grote plaats. Daar moeten we met een pont over. M. laat ons nog even gauw schrikken door te zeggen dat we 4000 lit voor de overtocht moeten betalen. Samen hebben we maar 2000 lit en niemand heeft eigenlijk een goed idee van de koers. Het is helemaal niet waar, de overtocht is gratis; aardige mensen die Litouwers.

We rijden verder naar Palanga dat helemaal midden in het bos ligt. In Palanga proberen we opnieuw de geweigerde bankpassen bij een hokje van Snoras met een pinautomaat en een bewaker. Snoras is een stuk vriendelijker, rept van geen enkele gecancelde transactie en geeft ons meteen het geld waar we om vragen. Een hele opluchting.

[22-6-2010, voorbij Palanga]

De volgende morgen rijden we na een bezoek aan het amber-museum (Palanga) richting Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Amber wordt in Kaliningrad en in de Baltische staten veel aan de kust gevonden. Het is afkomstig uit Scandinavië. Amber is eigenlijk een fossiel restant van dennenbomen. Zo'n 40-55 miljoen jaar geleden hebben de Amber dennenbomen grote hoeveelheden hars afgescheiden die is verhard tot wat we nu amber noemen. Er zijn twee soorten amber: de amber die zich in de bomen heeft gevormd en de amber die door de bomen uitgescheiden is. Bij de amber die buiten de bomen hard is geworden kunnen stukjes plantenresten of kleine dieren (vooral vliegen) ingesloten zijn. In het museum hebben ze zalen vol met stukken amber met van alles er in. Het meest spectaculair is wel het stuk amber met een hagedisje er in.

Goedele, onze Belgische tom-tom, hebben we maar een vrije dag gegeven, omdat we zoveel mogelijk binnendoor willen rijden. Straks in Vilnius mag ze ons weer naar het hotel te wijzen. Wat we vandaag zien zijn kleine dorpjes met houten huisjes, een uitgestrekt licht glooiend landschap met afwisselend open landbouwgebieden, bosgebieden en meren. De hoog met hooi opgeladen paardenwagen en de ploeg getrokken door paarden geven het geheel een extra landelijk karakter. Overal zien we prachtige bloemen: heel veel lupine, rolklaver, moerasspirea, grote blauwe ooievaarsbek, walstro en nog veel meer. Onze lunch bij stralend weer op de uitermate luxe, door W. aangeschafte klapstoeltjes geeft je toch wel een echt vakantiegevoel.