[13-8-2010]

Foto: het centrum van Undurchaan als 's middags de regen is gestopt.

Met het weer hebben we vandaag minder geluk 's Morgens om half acht begint het te regenen en samen met de storm is dat voldoende om de buitentent tegen de binnentent te doen slaan, zodat die aan Riks kant begint door te lekken. Het matrasje van Rik is een beetje nat, maar gelukkig niet te erg. We dempen de stroom water met vieze papieren zakdoekjes en andere papiertjes.
De regen blijft met korte tussenpozen de hele dag aanhouden en in dit land met de bijnaam 'land of the blue sky' blijft het heel de dag zwaar bewolkt zonder spoor van een opklaring. 's Middags komen we door Undurchaan, ook een provinciehoofdstad met een wat vriendelijker aanzien dan de meeste steden die we tot nu toe gezien hebben.

[13-8-2010, Undurchaan]

In Undurchaan stoppen we voor een bezoek aan de Gundgavirlan Khiid tempel. Het is een tempel uit 1660 die in de dertiger jaren geheel verwoest is en nu weer helemaal gerestaureerd wordt. Ze zijn bezig met het maken van stupa's, waarvan er 108 rondom het tempelcomplex moeten komen. In de tempel zit een monnik mantra's te reciteren en wij mogen gewoon rondkijken en foto's maken Jacky wijst ons een witte en een groene tara, die respectievelijk een 16-jarige en een 21-jarige vrouw zijn. Als Rik een foto maakt van de tempeldeur stapt net de monnik naar buiten, waardoor het onbedoeld een mooie foto wordt. De monnik heeft ook een 7 jarig zoontje dat ook in de tempel zit en wierook verkoopt.

[13-8-2010, Undurchaan]

In Undurchaan staat een aanlokkelijk hotel, maar ja we zijn nog niet bij het overnachtingspunt dat voor vandaag ongeveer gepland stond. We overleggen over weersverwachting (misschien in de loop van de nacht droger?) en de mogelijkheid om hier in een droge kamer te overnachten. Qua route past het best om hier te overnachten en zo gebeurt het dat we in plaats van een tentje in het niets nu in een hotel in Undurchaan zitten. Gelijk een mooie mogelijkheid om alle apparatuur weer op te laden en de rondzendbrief bij te werken. Een netbook mee op reis is erg handig, maar zonder stroom geeft hij het toch na enige tijd op. Nu is de accu weer vol en de rondzendbrief bijna bij.

De badkamer en het douchen in het hotel is een verhaal apart. Douchen heeft bij Mongoliërs een veel lagere prioriteit dan bij ons. Douchen doe je hooguit een of twee keer per week. Bij wildkamperen is er geen sprake van een douche, dat weet je, maar als je dan in een hotel of ger-kamp overnacht is een douche extra welkom. In het hotel kiezen we voor de luxe kamer met eigen toilet. We vragen naar de douche, maar we hebben geen eigen douche. Tot onze verbazing heeft onze kamer een keurige badkamer met Wc, wastafel en ... ligbad. We krijgen setjes met bubbels voor in bad, zeep en shampoo. We proberen of de douche koud of warm is, maar krijgen hem niet aan de praat. Even later snappen we waarom, de douche is kapot en geeft noch koud, noch warm water. Maar het hotel biedt toch een goede service. Wij, op kamer 11, mogen douchen op de gereserveerde kamer 10. We maken daar graag gebruik van en zien al scènes als die van het theater van de lach voor ons als de gasten komen, en Rik onder de douche staat en ik me in de kamer aan sta te kleden.

Dat gebeurt niet, maar toch maken we op een merkwaardige manier kennis met onze hotelburen. Als we net in bed liggen, arriveert een groep Duitsers die probeert met fors geweld onze kamer in te komen. Na wat inspanningen onzerzijds geven ze uiteindelijk op, maar niet voor lang. Om half twee 's nachts wordt er op de deur gebonkt en wordt er geschreeuwd dat wij aan de beurt zijn voor de douche. Rik maant in weinig vriendelijke woorden de 'drunken Germans' om op te rotten, waarop ze terugroepen dat ze geen Duitsers, maar Oostenrijkers zijn. Dat ze dronken zijn ontkennen ze niet. Gelukkig druipen ze met een 'sorry' af.