[17-8-2010]

Foto: bord met naam van het park. Is het een uitnodiging tot de jacht, of juist niet?

Vanaf het meer gaan we richting noorden naar het Mongol Dagurian Nature Reserve, een park op de grens met Rusland waar je een speciale permissie voor moet hebben. Natuurparken hier zijn niet te vergelijken met die in Nederland. Het zijn grote gebieden met een beschermde status, maar er wonen wel gewoon mensen die er hun vee hoeden en alles doen wat mensen elders in het land ook doen. Jagen is verboden. We vragen aan Jacky of daar ook controle op is. Volgens haar wonen er veel rangers in het park die daar op toezien. Wij zijn daar wat sceptischer over.

Het park is landschappelijk prachtig. Het terrein wordt weer meer heuvelachtig, de begroeiing bestaat nog steeds uit een steppe-vegetatie, maar we blijven nog elke dag nieuwe bloemen zien, zoals vandaag kogeldistels, veel gentianen en (uitgebloeide) edelweiss. Door het park slingert zich een riviertje met langs de oevers een wat bosachtige begroeiing en op sommige plaatsen heeft het riviertje de heuvels steil ingesneden. Het park schijnt een echt vogelparadijs te zijn, maar eerlijk gezegd zien wij behalve heel veel hoppen en twee kraanvogels, lang niet zoveel vogels als gisteren bij het meer. We zien wel marmotten en een vos. We stoppen op een prachtig plekje met wat heuveltjes met boompjes en wat lagere bosjes in de buurt. Perfect om een stukje te wandelen. Daar komen we al snel van terug. Mogelijk is het park een vogelparadijs, maar het is zeker een muggenparadijs. Het is echt niet te doen om te lopen, ook niet met deet op; ze steken dwars door je kleren heen, zitten in je haar en in je ogen. Ook al is het behoorlijk warm, we trekken de regenjacks aan om beten te voorkomen. Even stilstaan voor een foto of om naar een bloemetje te kijken, is er niet bij, dan vreten ze je op. Je kan alleen in hoog marstempo doorlopen. Verder ben je zo druk met de muggen dat je weinig tijd overhoudt om om je heen te kijken. Er zit niets anders op dan maar teruggaan en in de tent gaan zitten. Ook geen ideale oplossing, want de rits van de tent heeft al vanaf het begin af aan kuren en alleen met heel veel takt krijgen we hem elke keer dicht. Vanavond lukt dat voor het eerst echt niet meer, dus nu gebruiken we de knijpers. Ander bijkomend nadeel van zoveel muggen is dat je wel kan vergeten om even rustig naar de wc te gaan. Ze staan je met z'n allen potenwrijvend op te wachten.

Opvallend is dat er hier in het noorden echt andere mensen wonen. Eigenlijk moet ik zeggen dat de mensen anders wonen. In plaats van de gers die je overal in Mongolië ziet, wonen mensen hier veelal in houten huisjes, het doet een beetje Russisch aan. Jacky vertelt dat hier andere etnische bevolkingsgroepen wonen die meer verwant zijn aan de Russen. In heel Mongolië wonen twintig verschillende etnische bevolkingsgroepen, waarvan er een de grote meerderheid vormt. Hier in het noorden wonen een aantal minderheidsgroeperingen. Ook de dorpjes zijn anders: geen gers en wel houten huisjes. Verder maken ze net zo'n troosteloze indruk als de 'normale' Mongoolse dorpjes. Wat het geheel zeker ook triest maakt is de grote hoeveelheid dronken mannen die hier rondhangen.