[19-8-2010, bij Dadal]

Na een mooie wandeling, waarbij we opnieuw een gedenksteen zien op een andere plaats waar Dzjengis Khan geboren is, vertrekken we voor een kampeerplek in de buurt, middenin het bos. We stoppen eerst bij een owoo met een gedenksteen, de derde geboorteplaats van Dzjengis Khan. Drie geboorteplaatsen mag wat veel zijn, in vergelijking met het graf van de grote man stelt het niets voor. Er zijn 800 plaatsen aangewezen als begraafplaats van de heerser.
Een 'owoo' is een soort openlucht tempel van de sjamanen die ook door de boeddhisten vereerd wordt. Het is een berg stenen vaak voorzien van een paal waar sjaaltjes aan gebonden worden, meestal blauwe die de hemel en de toekomst symboliseren. Officieel hoor je om de geesten die de grond er omheen bewonen te eren, drie rondjes kloksgewijs om de owoo te lopen, terwijl je drie steentjes op de owoo gooit. In plaats van te stoppen bij de owoo mag je ook claxonneren om de geesten goedkeuring te vragen hun land binnen te gaan, iets dat Oghtroh trouw doet.

[19-8-2010, bij Dadal]

Foto: de heilige bron.

Even later stoppen we bij een heilige bron. In die bron zou de moeder van Dzjengis de kleine Dzjengis gebaad hebben. Het water is heilig en er wordt sterk aangeraden om van dit water te drinken, wat wij met al het vee in de buurt maar liever niet doen.
Als wij bij de bron staan, komt een Engelssprekende toeriste op ons af. Ze wil dat onze chauffeur even komt helpen. Wat is er aan de hand? Zij reizen met dezelfde organisatie en bij het doorwaden van de rivier is de chauffeur een stuk van de auto verloren. Na het opzetten van de tentjes is de chauffeur teruggegaan om bij de rivier te zoeken. In de tussentijd is een erg dronken Mongoliër bij het groepje, bestaande uit een echtpaar en een 18-jarige vrouwelijke gids, aangeschoven. Hij doet hinderlijk opdringerig tegen het meisje en wil niet weg. Wij rijden met ons jeepje er naar toe, zodat Oghtroh met zijn Mongoolse mannelijke overwicht de dronkaard weg kan jagen. Dat gebeurt niet. We sluiten gewoon aan. De twee gidsen en Oghtroh gaan genoeglijk zitten babbelen, de dronken man wordt weggehouden bij het knappe 18-jarige meisje en wij schuiven aan bij een stel dat uit Oldenzaal blijkt te komen. Alsof het om een Nederlands bezoekje gaat, drinken we samen thee met een koekje en wisselen we ervaringen uit.We arriveren er zo'n beetje rond half twee. Er gebeurt van alles in de tussentijd. Er komen mensen aangelopen die de dronken man aanspreken, er komt een brommertje, maar iedereen vertrekt weer zonder dat de dronkaard vertrekt. Hij blijft met een vieze, begerige blik die niets te raden over laat naar de 18-jarige en zelfs naar O. en mij kijken. Er arriveert weer een brommertje met drie mensen er op. Ook zij praten met de dronken viezerik en we hopen allemaal dat ze hem meenemen, maar ook zij vertrekken na een poosje weer. De dronkaard grijpt de achterste man vast, zodat de hele brommer met de drie mensen omvalt. Nu is het hommeles en wordt er gevochten met de dronken man. Na de vechtpartij rijdt het brommertje weg. Ondertussen zien we in de verte een jeepje komen. Oghtroh wil mijn verrekijker om te zien of dat de goede jeep is. Daarna wil ook de dronkaard de verrekijker. Geen sprake van. Uiteindelijk is het jeepje van de anderen weer terug en er is nog een buurtbewoner bijgekomen. Ook nu gebeurt er nog weinig, behalve dat iedereen gezellig met elkaar zit te praten. Uiteindelijk nemen de twee chauffeurs en de buurtbewoner de dronken man mee in het jeepje van het andere stel om hem af te voeren naar het dorp dat redelijk dichtbij is. We verwachten ze dus snel weer terug, maar ook nu gebeurt er niet wat we verwachten. Na een uur is er nog steeds niets gebeurd, zodat de Oldenzalers besluiten maar over te gaan op de port en wij op het mangosap. Tegen half vijf komt het jeepje eindelijk terug, gelukkig zonder dronken man. We sluiten onze burenvisite dus maar af en nemen met 'volgende keer bij ons', afscheid van onze nieuwe vrienden uit Oldenzaal. Later als wij het dorp passeren, zien we de dronkaard daar lopen.