[23 en 24 februari 2018]
Jungle trip: omgeving Raleigh vallen
Vanwege de te late aankomst overnachten we bij het kamp bij de Raleigh vallen. Voordeel is wel dat er leuke doodshoofdaapjes zijn, die komen als je ze roept – ze krijgen veel banaan gevoerd – en dat we opnieuw een douche hebben. Omdat we alleen het minimale meegenomen hebben vanwege de overnachting bij de Voltzberg, hebben we geen laptop, tablet of boek bij ons en na het eten valt er dus niet zoveel meer te doen. Om half acht gaan we even op de veldbedjes liggen kijken naar de bijna donkere Raleigh vallen en luisteren naar de geluiden van de late vogels, de brulapen en het bos om ons heen. Om acht uur slapen we alle twee en pas de volgende ochtend worden we wakker.
Omdat we gisteren te laat waren om nog naar de voet van de Voltzberg te lopen, moeten we nu de heen- en terugweg en de trip naar de rotshaantjes op één dag doen, een afstand van 23 km. Dat is met de temperaturen hier en klimmen en dalen best een forse trip, dus we starten vroeg. We moeten eerst een klein stukje met de boot en rastaman die gisteren nog een rubberen ring had waarmee de boot gerepareerd zou zijn, brengt ons met een andere boot weg. Via een prachtig en voortreffelijk pad door de jungle lopen we omhoog naar de voet van de Voltzberg waar een onderzoeksstation is. Daar pauzeren we even en dan gaan we op zoek naar de rotshaantjes. Het pad naar de rotshaantjes wordt duidelijk minder gebruikt en is daardoor wat moeilijker, maar nog steeds heel goed te doen. Na een klein uurtje zien we de eerste knaloranje vogel door de bladeren schemeren en niet lang daarna zien we er zeker een stuk of vijf, zes die het erg druk met elkaar hebben. We installeren ons op een plekje met goed zicht op de vogels en zitten samen een hele tijd rustig de vogels te bekijken. Rotshaantjes zijn ongelofelijke vogels: knaloranje met op hun kop een rechtopstaande kam afgewerkt met een zwart randje. Om het geheel af te maken hebben ze aan de zijkant op de vleugels nog wat zwart. We zien nu alleen mannetjes, want de vrouwtjes zitten op het nest. Als je niet in de broedtijd bent, zie je er nog veel meer, maar wij zijn dik tevreden. We hebben ze zo goed en zo uitgebreid kunnen zien. Veel beter dan we verwacht hadden.
‘s Middags lopen we het pad naar beneden weer terug en Dion vindt weer genoeg voor ons. De topper is wel de boommiereneter die nauwelijks te vinden is in het dichte groen, maar zich aan Dion verraden heeft door de blaadjes van de boom te laten bewegen. Al met al viel de wandeling erg mee door het goede pad en de afstand zal wel boven de 20 km zijn geweest, maar haalt niet de 23 km. Kortom, een heerlijke wandeldag met opnieuw fantastische dingen. We slapen vandaag opnieuw bij de Raleigh vallen, want als we terug zijn, is het al te laat om het hele stuk naar Witagron terug te varen.
Tegen half zeven, als wij al hoog en breed terug zijn, komt een andere groep terug van de berg. Zij hebben de steile, stenen bult met touwen wel beklommen, maar één groepslid heeft problemen gekregen en zit nog op de berg. Het is een suikerpatiënt die last heeft van verkrampte spieren en niet meer kan lopen. Van dezelfde groep hebben wij twee dames meegenomen die onderaan de berg al voorzagen dat ze de bult niet zouden halen. Eerlijk gezegd zien wij het ze qua fitheid en postuur ook echt niet doen. Zij zijn alleen achtergebleven en wachten nu op welke gids dan ook om ze weer mee terug naar beneden te nemen. Gidsen horen beter in te kunnen schatten wie ze wel en niet meenemen. De suikerpatiënt komt uiteindelijk veilig beneden. De sukkel was zijn medicijnen vergeten, erg dom bij zo’n tocht in zo’n klimaat. Op ons wordt echt goed gepast. Van tevoren hebben we doorgepraat wat we wel en niet kunnen en wat ons te wachten staat. Dion en Tim zijn verantwoordelijke gidsen.
Doodshoofdsaapjes op Fungu Island
Black Caracara (Zwarte Caracara)
Gieren drogen zich na de regen
Onze veldbedden bij de Raleigh vallen
Het pad door de jungle naar de Voltzberg
Guianan Cock-of-the-Rock (Oranje Rotshaan)
Guianan Cock-of-the-Rock (Oranje Rotshaan)
Three-striped poison frog (Ameerega trivittatus)
