[26 februari t/m 1 maart 2018]
Natuurlijk zien we met alle hulp van gidsen in Suriname heel veel vogels, maar het aantal keren dat we ara’s en papegaaien zien, is enorm. We hebben nog nooit zoveel ara’s en zoveel papegaaien zo vaak en zo goed gezien. Hier een aantal mooie ara's die we bij Palumeu zagen.
Scarlet Macaw (Geelvleugelara)
Blue-and-Yellow Macaw (Blauw-gele Ara)
Red-and-green Macaw (Groenvleugelara)
Blue-and-Yellow Macaw (Blauw-gele Ara)
[27 februari t/m 1 maart 2018]
De Harpy Eagle (Harpij) is een grote roofvogel die je maar zelden kunt zien. Wij zien hem op drie achtereenvolgende dagen. De onderstaande bewijsfoto's zijn zeker niet optimaal. De eerste waarneming was op 27 februari vanaf Poti Hill op een geschatte afstand van 700 meter. De volgende dag zagen we weer een harpij vanaf Poti Hill, nu op een geschatte afstand van 300 meter.
De derde dag zagen we (d.w.z. gids Roy) een harpij zitten die zich al klaar had gemaakt voor de nacht. We konden met de boot tot onder de vogel komen en de afstand was maar een meter of acht. Helaas voor de foto was de schemering al ver gevorderd, zodat ook met ISO 12800 vanuit de boot geen goede opname meer mogelijk was. Met veel bewerking heb ik er een herkenbare vogel van gemaakt, maar mooi is anders. Desondanks zijn we zeer tevreden met de drie waarnemingen.
Nr 1: 27 februari, vanaf Poti Hill (700 meter)
Nr 2: 28 februari, vanaf Poti Hill (300 meter)
Nr 3: 1 maart, in gevorderde schemering
[26 februari 2018]
Onze rugzakken hebben dit keer geen echt leuke reis. Mogen ze normaal gesproken overal mee naar toe, nu zien ze vooral de opslagruimte van het hotel in Paramaribo. Tijdens de jungletocht hebben we enkel een weekendtas en een zak met slaapspullen mee. De rest van de bagage blijft net als bij de eerdere fietstocht, achter in Paramaribo. Na een nachtje Paramaribo laten we opnieuw de stad achter ons. We vertrekken nu voor vijf dagen naar Palumeu. De rugzakken zien met sippe gezichtjes dat ze weer niet mee mogen en dat er opnieuw alleen een weekendtas meegaat.
Palumeu ligt diep in het binnenland van Suriname aan de Tapanahony rivier en is alleen per vliegtuig te bereiken. Alleen kleine vliegtuigjes kunnen er landen en daarom is zowel het aantal passagiers als de hoeveelheid bagage beperkt. We mogen per persoon inclusief de dagrugzakjes maar 8 kilo bagage mee. Daar redden we het echt niet mee. Alleen de dagrugzakjes met camera’s, verrekijker, laptopje, tablet enz. wegen per stuk al meer dan 8 kilo en voor vijf dagen heb je niet genoeg aan één schone onderbroek. Gelukkig zit het vliegtuig niet vol en mogen we tegen bijbetaling extra kilo’s mee. Dat vinden we een beetje vals, want als ik 70 kilo zou wegen, zou ik niet bij hoeven betalen, maar vooruit. Op het kleine vliegveld ‘Zorg en Hoop’ worden we vriendelijk ontvangen en moet ik op de weegschaal gaan staan. Ik ga er gelijk met alle bagage opstaan. Dan komt Rik er met zijn bagage bij. De man knikt tevreden, we mogen de weekendtassen afgeven en worden zelf begeleid naar de wachtruimte. Niemand heeft iets gezegd over bijbetalen, dus kennelijk volgen ze mijn redenering toch ook wel hier. Wat ons nooit eerder is gebeurd, gebeurt nu. Er komen nieuwe passagiers en die stellen zich aan ons voor en zo gaat het door tot we met zijn elven en compleet zijn. De man van de weegschaal deelt broodjes en bekertjes limonade uit en blijkt zelf mee te vliegen als gids. Na een half uurtje wachten, komt het kleine vliegtuigje. Voor we mogen instappen van de gids moeten we ons voor het toestel opstellen voor de groepsfoto. We gaan kijken of we dat met de terugvlucht naar huis ook kunnen organiseren. Het eerste deel van de vlucht is het bewolkt en zien we onder ons alleen maar wolken, maar later breekt de lucht open en kijken we uit over de grote broccolistruik van aaneengesloten oerwoud.
Palumeu is een klein en vriendelijk resort met vijf huisjes met elk twee kamers. Het resort ligt vlakbij het gelijknamige indianendorp waar ongeveer 350 mensen wonen. Een deel ervan werkt in het resort, maar verder leven ze hier uitsluitend van jacht, vissen en hun kostgrondjes die ergens in de buurt van het dorp in het oerwoud gemaakt zijn. In het dorpje is een school waar ruim 80 kinderen op zitten. Voor vervolgonderwijs moeten de kinderen naar familie of een internaat in Paramaribo. De leraren van het schooltje komen uit Paramaribo en blijven een maand of vier waarna ze afgelost worden.
Bij aankomst in Palumeu blijkt de meegevlogen gids Henk te heten. Henk, een marron die in het binnenland geboren is en nu in de stad woont, is onze gids voor de komende dagen en gaat met ons vogelen. De rest van de groep heeft een gids uit Palumeu, Semour, en heeft ook zijn eigen programma los van ons.
Niet alleen Henk gaat met ons mee als gids, maar ook Roy, een lokale gids uit Palumeu, en beiden hebben een uitstekende vogelkennis en vooral Roy is een super spotter. Omdat we onze eigen boot hebben, kunnen we alle kanten op en dat doen we ook. De eerste dag gaan we een stukje varen en leggen dan aan bij het bos, waarin een kostgrondje met cassave is. Dat is een mooie open plek met bomen rondom van waaruit je goed zicht hebt op vogels die er neerstrijken. Henk, Roy, maar ook bootsman Jaca vinden de mooiste vogels voor ons en vaak lukt het ons ook nog om ze te zien en zelfs te fotograferen. We gaan hier heel fijne dagen krijgen.
Poti Hill vanuit het vliegtuigje; morgen en overmorgen gaan we daar vogels kijken.
Purple-throated Fruitcrow (Purperkeelvruchtenkraai)
Scarlet Macaw (Geelvleugelara)
Lokale gids-spotter Roy en vogelgids Henk
Het resort vanaf de Tapanahony rivier
Aankomst- en vertrekhal van Palumeu
Semour roept ons bijeen in de lounge voor het voorstelrondje waarbij we alle tien – de elfde passagier moest door naar een nog verdere bestemming – ons voorstellen. Semour houdt een mooie speech waarin hij de huisregels en het programma voor de rest van de dag uiteenzet. Hij verontschuldigt zich voor zijn Nederlands. Hij is nooit naar school geweest en heeft het Nederlands van de toeristen geleerd. Heel knap want hij is uitstekend te begrijpen. De toespraken van Semour vormen een vast onderdeel van de dag. Wat de toespraken van Semour zo leuk maakt, is dat ze vrij uitgebreid zijn en dat je aan het eind eigenlijk niets meer weet, dan toen hij begon. Voor de presentatie dirigeert hij ons steevast naar de ‘lunch’ (lounge). In de lunch zitten wij in de gemakkelijke stoelen, terwijl Semour die tamelijk kort van gestalte is op een geïmproviseerd spreekgestoelte hangt. Een kleine bloemlezing uit de presentatie van het dagprogramma voor de volgende dag: ‘Hihihihihi (hij moet altijd vreselijk lachen voor hij begint en tussendoor., net als wij). Zo beste mensen, ik hoop dat u heeft genoten van het eten, van de macaroni, van het rundvlees en de Italiaanse salade. De bar is open. De bar is 24 uur per dag open en er is ook koffie en thee. Heet water en dan kunt u zelf koffie en thee maken. Er is ook suiker en melk, dus dat kunt u zelf maken. Morgen gaan we varen. Dat duurt ongeveer 1 uur en 10 minuten, maar het kan ook 1 uur en 30 minuten duren of langer. De organisatie zal zijn best doen om eten mee te nemen en de bar gaat ook mee. U kunt kleren meenemen’. Wij hebben met Henk ons eigen programma, maar we luisteren toch steeds met de groep mee, Semours speeches zijn te mooi om te missen, wil je niet missen.