[23 februari 2018]
Jungle trip: van Witagron naar Raleigh vallen met hindernissen
Vanuit Witagron vertrekken we met de boot om over de Coppename rivier naar de Raleigh vallen te varen. Het plan is om dezelfde dag vanaf de Raleigh vallen te gaan wandelen. We lopen dan naar de voet van de Voltzberg en gaan daar overnachten. Om te zorgen dat wij alleen onze dagrukzakjes hoeven te dragen, gaat er een drager mee, die de spullen voor de overnachting draagt. De Voltzberg is een grote kale steile stenen puist van 240 meter die je, als je tot aan de voet van de puist geklommen bent, in een kwartiertje schijnt te kunnen beklimmen. Bovenop de kale rots heb je dan uitzicht over het uitgestrekte oerwoud. De klim is steil en je moet via touwen omhoog. Is er nog iemand die denkt dat wij ook maar een moment de klim overwogen hebben? Wij gaan na de geplande overnachting de rotshaantjes zoeken. Wel langer lopen, maar wat ons betreft een stuk interessanter en een stuk veiliger.
Tot zover het plan. De uitvoering is anders. Rasta, onze bootsman, is – zoals zijn bijnaam al doet vermoeden – een rastafiguur met een enorme bos rastahaar in en soort theedoek. Tussen ons en rastaman gaat het niet klikken. Rastaman bevestigt alle mogelijke vooroordelen over rastafiguren. Hij voelt zich ver verheven boven de mensheid, is aartslui, loopt niet maar sloft en zijn belangrijkste gereedschap als bootsman is een aansteker om zijn jointjes aan te steken. Sigaretten rookt hij ook, maar die bietst hij bij anderen. Als we in Witagron wachten op de boot, zien en horen we al dat Rasta’s boot niet wil starten en pas na heel veel pogingen enige sjoege geeft. Dat lijkt ons geen goed voorteken en dat is het ook niet. Onderweg slaat geregeld de motor af en moet er tijden geklust worden waarbij steeds uiteenlopende redenen worden genoemd. De motor is prima, maar er is zand in gekomen, er is een ring ingedroogd, maar ja dat weet je niet van tevoren enz. enz. Elke keer wordt er tijden gesleuteld voordat we weer een stukje verder kunnen. We stoppen dan ook niet vaak voor interessante dingen, maar als Dion reuzenotters spot, stoppen we toch echt wel. Dion doet de otters zo goed na dat ze met z’n drieën op ons af komen om te kijken waar de indringer is. Pas na een hele tijd druipen ze af. We zouden dus weer verder kunnen, maar nu heeft de motor helemaal geen zin meer en zo dobberen we een uur lang rond totdat er van stukjes karton en ander voorhanden zijnd materiaal weer iets gesleuteld is en we na talloze vergeefse startpogingen toch weer een eindje verder kunnen. In het zicht van de aanlegsteiger blaast de motor zijn laatste adem uit en Dion en Tim springen in het water om de boot aan de kant te duwen. Dankzij de ondermaatse motor van Rastaman hebben we zes uur over de tocht van 2,5 – 3 uur gedaan. Omdat we nu om vier aankomen en nog moeten lunchen is de kans verkeken om nog aan de wandeling naar de voet van de Voltzberg te beginnen.
Hier gaan we nog voortvarend over de Coppename rivier
Een van de reparaties aan de haperende motor
Giant River Otter (Reuzenotter) in de Coppename rivier
Giant River Otters (Reuzenotter) in de Coppename rivier
