[25-5-2015]

Foto: het mooie, maar natte bos in het Rode Moeras.

Na een wat traag op gang komend ontbijt gaan we compleet met lunchpakket met Andrzej mee die ons met de auto naar het Rode Moeras brengt. Bij het parkgebouw kopen we kaartjes en krijgen we een plattegrond mee. Een deel van de paden is afgesloten omdat er sinds enkele jaren een bastaardarend in het gebied broedt en de wandelpaden rondom het nest dan afgesloten worden. We kunnen dus niet de geplande rondwandeling maken, maar er blijven genoeg alternatieven over. In het begin passeren we het dieropvang gedeelte waar we een wild zwijn zien, dat de indruk wekt dat hij uit zijn omheining wil. Later zien we vlak bij het afgesloten deel van het wandelpad nog een groep Konikpaarden die hier voor begrazing uitgezet worden.

[25-5-2015]

Foto: een prachtige hazelworm. We hebben al veel hazelwormen gezien, maar de meeste lagen doodgereden op de weg.

We wandelen door prachtig gemengd bos met een grote variatie aan soorten en een rijke ondergroei met veel bosbes. We komen op een punt van waaraf we in principe de rondwandeling weer op kunnen pakken, maar de twee losse heren in het pension hebben dat gisteren geprobeerd en zijn tot over hun knieën door het water en de blubber gegaan. Dat gaan wij maar niet proberen. Wij lopen totdat het te nat wordt, keren dan terug en pakken een van de andere wandelpaden. Onderweg zien we prachtige akeleien en lupine. In het bos vlakbij het afgesloten gebied vliegt een grote bruine arend; we houden het er maar op dat het de beschermde bastaardarend is.

[25-5-2015]

Foto: landkaartje, de vroege vorm. Het landkaartje heeft twee verschijningsvormen die sterk van elkaar verschillen en vroeger als twee soorten werden beschouwd. Dankzij het speurwerk van zowat de hele IVN groep lukt het om dit vlindertje op naam te brengen.

Uiteindelijk komen we uit bij het grote zandduin. Dat is een rivierduin en een overblijfsel uit de ijstijd. Bovenop staat een uitzichttoren van waaraf je heel ver weg kunt kijken. We zien daar opnieuw roofvogels (misschien wespendief?). Een verre eland is zo vriendelijk om zich te laten zien en ook een wild zwijn met een hele stoet biggetjes komt langs. Op de parkeerplaats bij de toren komen we de boswachter tegen. Die wil onze kaartjes zien en zegt dat hij dacht dat er niemand op de trail was. Zo rustig is het er. Hij is stomverbaasd dat wij met droge broeken en schoenen aankomen totdat we hem uitleggen dat we gewaarschuwd waren voor het natte deel en dus maar omgelopen zijn.

[25-5-2015]

Foto: moerasrozemarijn (Rhododendron tomentosum, maar heette vroeger Ledum palustre), in het Engels Marsh Labrador tea.

Op de terugweg doen we nog een mooie route door een hoogveenbos met dennen, wollegras, bosbes of een andere bes en nog veel meer planten. Je ziet aan het bos – je loopt over een vlonderpad – dat het veel droger is dan normaal. Uiteindelijk komen we om even over half vijf het park weer uit, terug bij de ingang. We installeren ons op de bank om te wachten tot we om vijf uur opgehaald worden, maar de chauffeur (de zoon van Anja, Anja en Harina staan in de keuken) is er al om tien over half vijf.

De wereld is klein

De groep is laat terug, dus we eten later. S. van de IVN-groep komt tegenover me zitten. Ze stelt zich voor en vraagt of ze mij ergens van kent, want ik kom haar zo bekend voor. Het blijkt een klasgenoot te zijn van de middelbare school. We hebben de laatste drie jaar in dezelfde klas gezeten. Heel grappig.