[24-5-2015]

Alweer ons laatste feestontbijt met pannenkoekjes bij Teresa, de vrouw van Jerzy. Vandaag maken we een lange wandeling van 27,5 km bijna naar ons volgende overnachtingsadres in Wolka Karwowska. Het ziet er buiten somber uit en we verwachten geen droge dag. Ook Teresa waarschuwt voor de regen, maar aangezien het droog is, gaan we om 8 uur gewoon op pad.
Het eerste stuk lopen we door een prachtig bos met meer sporen van dieren dan van mensen. We zien veel door bevers aangevreten bomen. Een boom staat nog maar op een klein puntje vast.

[24-5-2015]

Het is een kakofonie van vogelgeluiden waarvan we slechts een enkele herkennen. Het pad door het bos is goed, met soms wat gaten van bevers. In het bos hebben we erg veel geluk. Voor ons op het pad staat opeens een eland. Het leuke van elanden is dat ze niet meteen weglopen, maar rustig nadenken wat ze met de ontstane situatie aan moeten. Hij blijft dus echt zolang op het pad staan dat Rik een foto kan nemen.

[24-5-2015]

Bij een enorm weiland staat een schuilhut en daar gaan we even binnen om te kijken. Al voordat we de hut in gaan, zien we een grote roofvogel (schreeuwarend?) en vanuit de hut kunnen we een hele tijd een ree observeren die in het weiland loopt te grazen. Als we weer verder lopen, zien we nog een ree die van ons schrikt en snel wegrent.

[24-5-2015]

Foto: het drassige graspad na Kapice.

Na het bos komen we uit in het dorpje Kapice waar een groep jongelui het weekend zonder paps en mams viert aan een tafel buiten met keiharde muziek. Ze blijven lang en vriendelijk naar ons zwaaien. In het dorp is net de kerkdienst afgelopen en het hele dorp keert huiswaarts; meneer pastoor wordt met de auto thuisgebracht.
Na het dorpje blijven we door open terrein lopen en op een goed moment ziet Rik iets bewegen met veel zwart en wit. Misschien een das? Hij ziet het nog even en dan zien we niets meer. We blijven speuren en opeens zie ik ook dat er iets met vier poten tegelijk uit het gras omhoog springt. Is een das midden op de dag al merkwaardig, uit het gras springen is nog veel merkwaardiger. Dan kunnen we het dier eindelijk beter zien. Het heeft een lange staart, een gevlekte lapjesvacht en verder ook volledig het uiterlijk van een kat. Dat verwacht je hier zo ver van de bewoonde wereld echt niet. Bij een bruggetje met een laag leuninkje kunnen we zitten voor de lunch.

[24-5-2015]

Foto: wild zwijn verstopt in het fluitenkruid.

Veel later op de wandeling zien we weer iets bewegen in het hoge gras. Na wat speurwerk zien we aan de oren en de staart dat we te maken hebben met een wild zwijn. We kijken een hele tijd, totdat het zwijn ons in de smiezen krijgt en wegrent. Dan zien we dat er zeker acht piepkleine biggetjes mee rennen. Eigenlijk zien we alleen kleine bruine dingetjes door het hoge gras hollen.

[24-5-2015]

Na het passeren van een stuw lopen we een flinke tijd langs bos aan de ene kant en riet langs het riviertje Jegrznia aan de andere kant. Daar vinden we de volgende verrassing van vandaag. We zien van vlakbij een volwassen zeearend overvliegen. Het is onmiskenbaar een zeearend en we maken er zelfs een foto van. Daar wordt een mens toch echt gelukkig van. Het voorspelde natte stuk komt ook op de 3,3 km langs bos en rivier niet. Rik loopt voor niets op zijn laarzen, ik sleur voor niets de hele dag mijn laarzen mee, maar beter zo dan nat. De tocht is geweldig en het weer inmiddels ook. Het zonnetje schijnt en jasjes en vestjes kunnen vandaag uit.

[24-5-2015]

Foto: het landschap in de buurt van Kuligi aan het eind van de wandeling.

et laatste stuk wandelen we over de weg naar het gehucht Ciszewo en gaan dan rechtsaf naar Kuligi waar we om half zes afgehaald worden. We zijn om kwart over vier op het afhaalpunt en hebben – omdat ik vond dat het te zwaar werd – geen boeken meegenomen. Gelukkig komt Andrzej ons eerder ophalen en om kwart voor vijf stappen we in de auto voor de rit naar Wolka Karwowska.

[24-5-2015]

Foto: de boerderij waar we in Wolka Karwowska logeren.

We rijden vanaf Kuligi een tijdlang door het niets en komen uiteindelijk bij een alleenstaande boerderij. We draaien het erf op en tot onze verbijstering treffen we daar een hele groep aan waarvan Andrzej zegt: 'Hollandski'. Daar zitten we niet echt om verlegen. Het blijkt dat de eigenaar van Dobry Den daar zit met een groep familie en vrienden van het IVN. Ook zijn ouders zijn aanwezig. Daarnaast zijn er nog twee Nederlandse, samen reizende mannen. We worden vriendelijk verwelkomd en krijgen te horen dat we om 6 uur eten. We eten dus deze zondag opeens met een groot Nederlands gezin. Het scheelt zeker dat het allemaal IVN-ers zijn, die hier komen vanwege de mooie natuur en die druk doende zijn met planten, insecten, vogels en wat dies meer zij. Je hebt absoluut geen last van ze en het wordt zelfs gezellig. Het is trouwens wel lang geleden dat wij stil moesten zijn voor het eten. Op dit adres hebben we opeens internet.