[19-5-2015]

Om 7 uur krijgen we een zeer riant ontbijt met witte broodjes, bruine boterhammen, een overvloed aan kaas, worst, jam, boter, gekookte eitjes, koffie en thee. Voor de lunch krijgen we nog als extra zoete broodjes, appels en water. Er staat ook nog kwark in twee soorten, maar hoe en waarbij we dat moeten eten, weten we niet goed.
Na het ontbijt gaan we met de laarzen aan op pad voor de natte wandeling die overeenkomt met wandeling nummer 3 uit ons Biebrza gidsje. Onderweg naar de hoofdweg, de Tsarenweg, komen we midden in een groep Nederlanders terecht die naar hun bus lopen. De Nederlandse bus zagen we gisteren al aan het begin van het dorp geparkeerd staan. We spreken de begeleidster en die vertelt dat ze met een groep studenten op pad is voor veldonderzoek voor de module 'diermanagement'. Ze komen uit Leeuwarden en ze komen hier al 9 of 10 jaar voor veldonderzoek. Er zit ook een groep in Bialowieza en binnenkort ruilen ze van plek. We lopen 2,5 km terug naar Dobarz en even voorbij Dobarz slaan we af om met de rood gemarkeerde wandeling te beginnen.

[19-5-2015]

Zowel de Nederlandse organisator als het gidsje waarschuwen voor mogelijk erg natte delen. Gisteren heeft onze gastvrouw om de waterstand aan te geven tot boven haar knieën gewezen. We zien wel waar het schip strandt. Het eerste stuk gaan we nog door het spar–jeneverbesbos, later komen we door meer elzenbos en weer later komen we op de open vlakte. Gelijk op de open vlakte horen we een vreemd geluid en zien we een watersnip (later door een vogelgids bevestigd) die een zeer merkwaardig geluid maakt en voortdurend in grote cirkels heel hard rond blijft vliegen. Later leren we dat hij het geluid – dat wat lijkt op het blaten van een geit, vandaar de bijnaam hemelgeitje – maakt door het flapperen met zijn staartveren. Bij het uitzichtpunt zien we roofvogels en we denken de kiekendief te herkennen.
Het pad loopt als een dijkje door het natte gebied met veel zegge-achtige vegetatie en nog weinig bloeiende kruiden. De eland laat zich niet zien. Wel zien we grauwe klauwieren. Verder horen we veel vogels, maar die verschuilen zich allemaal in de vegetatie. We komen uit bij wat hogere rivierduinen met een bosvegetatie. Daar staat een hoge uitkijktoren van waaraf je volgens de aanwijzingen goed elanden kan spotten. Helaas is de toren ontoegankelijk; hij moet gerepareerd worden. Om gebruik te voorkomen is de onderste trap weggehaald.

[19-5-2015]

Foto: hier hebben we nog een droog wandelpad.

Op het duin zijn nog diepe bomkraters uit de oorlog te vinden. Bij het rivierduin zien we nog (waarschijnlijk) een havik, een appelvink, en ver weg een grote roofvogel waarvan ik vooral zie dat zijn staart duidelijk wit is. De zeearend komt hier voor, dus mogelijk een zeearend. Ook nog twee buizerds en een kiekendief echt herkend.  Na het duin gaan we een brugje over en eerst lopen we dan nog over een stukje laag rivierduin met zicht op rietmoerassen en zeggemoerassen waar we een eland zouden kunnen zien.

[19-5-2015]

Al gauw komen we natte stukjes tegen en zijn we erg blij dat we de laarzen aanhebben. Maar na een poos moeten we echt dwars de rietvelden door en dat is andere koek. We zwoegen zeker anderhalf uur door de blubber en ondergelopen grond. Soms gaan er een paar stapjes goed, maar soms zakt je hele laars weg in de modder. Meestal blijft het water tot net onder de laars, maar soms stap je net te diep en komt het water de laars binnen. Vooral het stuk met de diepe, zuigende modder is zwaar en we blijven allebei een keer zodanig steken dat we elkaar moeten helpen. Als ik probeer vooruit te komen, loop ik zo vast in de modder dat ik terug achteruit wil. Als ook de tweede voet blijft steken verlies ik mijn evenwicht en ga ik languit. Rik moet mij weer overeind trekken en nu is de vieze broek echt heel vies. Voor even is zo'n stukje wel leuk, maar het stuk is wel erg lang en teruggaan is na zo'n tijd letterlijk aanmodderen ook geen optie meer.

[19-5-2015]

Na een tijd zien we een uitkijktoren en we hopen dat we bij de toren de ellende gehad hebben, maar wat blijft de toren lang ver weg. Tot onze verbazing gaat de rode markering linksaf en niet langs de uitkijktoren. Rik stelt voor dat we toch naar de toren gaan en daar even eten (het is inmiddels half twee) en dan daar de kaart erbij pakken. Het laatste stuk naar de toren is ook wel erg nat, maar een stuk beter te doen dan dwars door de zuigende modder van het middenstuk. Tot ons genoegen staat er in de toren zomaar een bankje zodat we ook nog comfortabel op het bankje kunnen zitten eten.

[19-5-2015]

Foto: bruine kiekendief.

Het lijkt erop dat we al vlakbij Gugny zijn, maar Rik twijfelt nog wel over de route. We zien nog een prachtige kiekendief. Op de toren gooien we het water uit de laarzen omdat dat toch iets gemakkelijker loopt. Na de lunch gaan we weer op pad. Als het pad vanaf de toren goed is, gaan we hier bij de avondschemering nog even elanden kijken. Helaas is ook het pad vanaf de toren nog erg nat en niet geschikt voor gewone wandelschoenen en de laarzen zullen echt eerst moeten drogen. Na een klein stukje komen we op een zandpad en we zijn zelden zo blij geweest met een droog zandpad. We twijfelen hoe we moeten, maar gelukkig komt er net een Engels sprekende man aan die vertelt dat Gugny zijn kant op is en nog maar 200 m ver.
Thuis doen we buiten laarzen en sokken uit en leggen de laarzen buiten te drogen. De kleren gaan onmiddellijk in de was en na een uurtje hangt alles schoon en wel in het zonnetje te drogen en gaan wij fris gedoucht in het zonnetje zitten lezen. Om 7 uur krijgen we weer prima eten voorgezet: groentesoep met spruitjes, dumplings met aardappelvulling en saus van spek en uitjes en toe een plakje cake. De rode limonade is vandaag vervangen door appelsap.
Na het eten lopen we nog even terug tot de rand van het veld waar de uitkijktoren van de lunch staat. Rik ziet vrijwel meteen een vosje over het veld rennen en opnieuw zien we kiekendieven en vlakbij horen we de nachtegalen zingen, terwijl ook de wielewaal van zich laat horen. Als we teruglopen zien we nog een ree. Overigens zijn de muggen vanavond de best vertegenwoordigde diersoort. Dat had niet gehoeven.