[8-10-2005, richting Nyungwe]

Foto: laatste indruk van Oeganda met de vulkaan Mt. Sabinyo.

Vandaag vertrek vanuit Kisoro. Na het ontbijt zwaaien we een deel van de groep uit. Het is heel raar dat de groep zo tijdens de reis opsplitst.

We hebben een nieuwe bus en een nieuwe chauffeur die Ben heet, en altijd Rwanda doet. We zijn om half 9 bij de grens die dan nog dicht is. De grens levert het gebruikelijke tafereel op: eerst formulieren en stempels en natuurlijk veel geschrijf in een groot schrift om Oeganda uit te komen. Als alles in orde is, gaan we door de slagboom en stuiten we op een troep geldwisselaars. Ben wisselt voor iedereen. Daarna krijgen we de Rwandese grens. Eerst in de rij voor de paspoortcontrole, dan terug voor een visum. Gewapend met een visum (à $ 60!) gaan we terug voor de paspoortcontrole, formulieren, stempels enz. Echt lang duurt het niet, met een kleine anderhalf uur zijn we klaar. In Rwanda is het dan kwart over 9, want in Rwanda is het een uur vroeger dan in Oeganda. We schijnen nu weer gelijk met Nederland te lopen.

De grens geeft onmiddellijk verschillen te zien. We rijden rechts i.p.v. links, en de weg is glad geasfalteerd zonder gaten. Overal op de weg lopen hordes mensen en overal staan huisjes en is de grond in gebruik voor landbouw.
De gewassen zijn hetzelfde als in Oeganda: bananen, aardappels, bonen, enz. De huisjes zijn anders en ogen verzorgder. Ze zijn vierkantig en van leem, met een puntdak. Scholen en ziekenhuizen zien er modern en goed uit. We zien weer de straatstalletjes en jongetjes met houten kistjes met koopwaar die we in heel Oeganda gemist hebben.

De route gaat van de grens via Byumba, Kigali, Giterama en Butare naar het zuidwesten. Pas als we in Nyungwe Forest zijn, stopt de bebouwing en de bewoning. Het landschap verandert onderweg wel. Naar het zuiden wordt het droger, en de heuvels van de Rift Valley lijken lager te worden. In het dal zien we op verschillende plaatsen rijst. Het laatste stukje voor en het stukje uit het bos (we slapen buiten het park), zien we theeplantages.

We lunchen in Butare, dat de indruk van een grote stad geeft, met een grote verscheidenheid aan mensen, zowel qua ras, qua kleding als qua welstand.

Om half 6 bereiken we ons guesthouse. Aangename verrassing: In tegenstelling tot de routebeschrijving gaan we in Rwanda niet kamperen. We logeren in een guesthouse, in een huisje met z’n zessen met drie slaapkamers en twee gemeenschappelijke badkamers.
Het diner duurt erg lang, en is meer dan overdadig. Wij hebben een late, veel te grote lunch gehad (enorme schalen macaroni met kaas). Ik sla het diner over, Rik bestelt patat, en krijgt een schaal voor 6 personen. Ook het eten van de anderen is overvloedig. Van de rijst kan een weeshuis mee-eten.