[7-10-2005, Kisoro]

Vandaag geen echt programma. De bordertrail slaan we over. We hebben genoeg ons best gedaan met klimmen en dalen, en we vertrouwen het weer niet. Bovendien heb ik gisteren de dag van mijn leven gehad. En heel stiekem is uitslapen vandaag ook erg aanlokkelijk.

Na het ontbijt lopen we langs het ziekenhuis het dorp uit. We nemen wat foto’s van het platteland. Verder is er niet veel te beleven. Er zijn geen zijwegen, en we keren redelijk snel weer terug.
Later op de dag gaan we nog even naar het dorp naar het kantoor van de Uganda Wildlife Authority waar we eerder het boekje over Bwindi en Mgahinga gehaald hebben. We gaan er nu foldertjes verzamelen.

Vandaag gaan de laatste twee mensen van de groep naar de gorilla’s. Na alle overenthousiaste verhalen van ons, wordt hun tocht een teleurstelling. Zij hebben uren geklommen en gedaald over uitermate smalle en moeilijke richels en randjes, en daarbij weinig van de gorilla’s gezien. Echt jammer voor ze.

[7-10-2005, Kisoro]

Voor de middag proberen we de geafficheerde kameleonexcursie te regelen. Dat valt niet mee. Eerst is Joost er niet. Later spreken we met Apollo af. Eerst om 3 uur, later wordt het half 5, want dan kan hij vast waarschuwen dat wij er aan komen.
Om half 5 blijkt dat Apollo wil gaan lopen. Wij niet, het is minstens een uur lopen (alleen heen en dus ook weer terug), de regen dreigt, en we zouden met een busje gaan. Als we niet willen lopen, wil Apollo op de fiets. Doen we ook niet. Uiteindelijk gaat Apollo een taxi halen (de busjes zijn al schoongemaakt voor morgen). Om 5 uur zijn we nog niet weg, en is er nog geen spoor van Apollo, maar uiteindelijk komt hij toch met taxi terug.

We rijden het dorp uit (dezelfde kant die we vanmorgen gelopen hebben, maar dan verder) en stoppen bij een zijpaadje. Omringd door kinderen lopen we richting huisjes, en ja hoor, laat er nou toch op een koffieplant een kameleon zitten! Meer dan 20 kinderen en een aantal vrouwen staan om ons heen, en vinden het uiterst vermakelijk, dat wij naar de (door hun gevangen) kameleon komen kijken.
De kameleon wordt ook nog op het pad, Apollo’s trui en de aarde gezet om te laten zien dat hij echt van kleur verandert.

Als Rik de kinderen de foto van de kameleon laat zien, kijken ze alsof hij tovenaar is. Wij zijn hier de attractie.
Terug op de weg, blijkt de taxi er wel, maar de chauffeur er niet te zijn. Apollo kijkt tevergeefs onder de auto en vraagt aan ons waar de chauffeur is. Dat weten wij ook niet. Uiteindelijk komt de chauffeur toch opdagen en rijden we terug van een hele bijzondere excursie.