[11-10-2005]

We vertrekken om 6 uur zonder ontbijt, dat doen we in Butare. Onderweg zien we in het park nog twee apensoorten: de L’Hoest monkey en de Blue monkey.
Om half 9 zijn we in Butare waar we ontbijten en souvenirs kopen.

Na het ontbijt gaan we naar het Nationale Museum, een geschenk van de Belgen ter ere van 25 jaar onafhankelijkheid. Heel goed museum met informatie over geografie, geologie, vegetatie(zones), fauna, mineralogie. Daarnaast ook veel informatie over bestaansmiddelen, landbouw, kleding, handenarbeid (potjes en manden van Papyrus weefwerk), kleding, muziek en de recente geschiedenis.
Buiten zien we de traditionele hut voor de dorpschef, die we op kousenvoeten in mogen. Helemaal gevlochten, ruime hut. Op de binnenplaats zijn diverse werkplaatsen (textiel, manden weven, smederij, pottenbakkerij, kaarten maken). Daar worden straatkinderen en bedelaars opgevangen. Ze leren hoe ze iets moeten maken, krijgen eten en onderdak, en de opbrengst van wat ze maken stroomt terug naar het project. Er schijnt ook medische zorg voor oorlogsslachtoffers (ook psychische begeleiding voor getraumatiseerde kinderen) te zijn.

We rijden verder naar Kigali. In Kigali is het een enorme heksenketel. Ongeordend, druk, vol en vies. Een echte drukke grote Afrikaanse stad met straathandel, toeterende busjes, brommer- en fietstaxi’s, herrie en kapotte stoepen en troep. We lunchen bij een restaurant annex supermarkt en slagerij, waar we meteen ook de lunch voor morgen inslaan. Alles in de supermarkt is geïmporteerd, en daar zijn de prijzen ook naar: rollen koek van 9 gulden, yoghurtjes voor 3 gulden en appels voor meer dan 6 gulden per kilo.

In Kigali gaan we naar het genocide memorial. Het verhaalt vooral de genocide van ’94, maar ook wat daaraan vooraf ging, vanaf de tijd dat Duitsland Rwanda confisqueerde en later in 1923 aan de Belgen kwijtraakte, die mandaat kregen. Eén van de meest schokkende dingen om te horen is dat de Belgen een ID-kaart invoerden met het onderscheid tussen Tutsi’s (meer dan 10 koeien) en Hutu’s (minder dan 10 koeien). Door de privileges die de Belgen de Tutsi’s verleenden werd de Hutu meerderheid opstandig, wat al veel eerder tot oorlogen leidde dan die van ’94.
In ’90 viel Paul Kagame vanuit Oeganda met de RPF het land binnen (waarschijnlijk gesteund door Museveni van Oeganda, die van zijn Tutsi vluchtelingen af wilde).
Het leger (onder Hutu bestuur) vocht terug. Na het bestand van Arusha werd een belangrijke vredesonderhandelaar gedood, wat uiteindelijk leidde tot de Interhamwe in ’94 met als doel alle Tutsi’s en gematigde Hutu’s te doden en als gevolg zeker 1 miljoen doden.
De massagraven zijn overgebracht naar het Memorial, en in een zaal hangen foto’s van overledenen en worden dia’s getoond van vermoorde kinderen.

Vanuit Kigali rijden we in ruim 1,5 uur naar Rwamagana en het Dereva hotel. Het hotel is uiterst luxe met een restaurant, en een grote ommuurde tuin met allemaal huisjes. We krijgen elk een huisje met een zitgedeelte met een aftands gordijn afgescheiden van de kamer met twee- en éénpersoonsbed, weer een halletje met achterdeur en eigen badkamer met douche, wastafel en toilet. Het is te mooi om waar te zijn. Het is ook niet waar, we ontdekken al snel dat er geen water is. Met veel geregel lukt het om een jerrycan te krijgen. Zo kennen we Afrika weer.

[12-10-2005, Akagera]

Foto: aap geniet van gestolen chocoladebroodje.

We ontbijten om half 6, vanwege het vertrek om 6 uur voor een hele dag Akagera National Park. De ontbijttafel voor zes personen is heel apart gedekt: 7 kommetjes suiker en 7 kommetjes melkpoeder, 8 kopjes met lepel, één thermoskan thee, één thermoskan koffie die als we hem willen gebruiken weggehaald wordt, en vervangen door een nieuwe. Een bordje met 6 messen, twee bordjes met ieder 6 sneetjes brood. Later komen er nog twee schoteltjes met 3 stukjes boter en één bordje met nog 12 boterhammen, opnieuw een bordje messen, nu met 4 messen. We vragen nog jam bij, en krijgen honing. Later krijgen we nog vorken, maar die blijken voor het fruit te zijn. Ontbijtbordjes komen niet.

Het park is ook landschappelijk heel mooi, er zijn veel meren, en het terrein is heuvelachtig, zodat je steeds prachtige uitzichten hebt. Het is een savanne park met stukken met meer en minder bos. We maken een lange game drive en zien heel veel. Veel vogels, veel antilopen, waaronder een bushbok mannetje en de topi met zijn donkere band op de bovenbenen. Verder weer nijlpaarden, mooie watervogels, een papegaaitje en de Go-away bird. We zien veel visarenden (waaronder één met vis), en een prachtige jonge martial eagle, die maar blijft zitten, en op het laatst koninklijk weg glijdt zonder zijn vleugels te flappen.

Bij de ingang van het park is een hele brutale aap. Hij komt aanrennen als de bus er aan komt, en klimt in de boom. Voor we het weten zit ie in de bus. Hij is nog geen 3 seconden in de bus, springt over iemand heen, en heeft H.’s chocoladebroodje uit de papieren zak gestolen.
We lunchen in het park, en na de lunch rijden we weer terug. We zien impala’s die een beetje aan het plaagvechten zijn. Ze komen steeds dichterbij, en passeren uiteindelijk heel dicht langs het busje. Later zien we nog vreselijk hardlopende warthogs.

Op de terugweg moeten we nog stoppen voor een lekke band, de eerste in al die tijd. We stoppen op een kruispunt met benzinepomp, waar het een drukte van belang is met taxi’s en verkopertjes rondom de taxi’s. Ook de dorpsgek is er met een fles heel sterke drank. Hij schijnt wel vermakelijk te zijn, want hij heeft een kring van toehoorders.
Vandaag is er zomaar water in het hotel!