[13-10-2005, Akagera]

Foto: cola-kiosk in Mbarara.

Opnieuw ontbijt om half 6, voor vertrek om 6 uur. Nu voor de lange rijdag van Rwamagana naar Entebbe met passeren van de grens Rwanda - Oeganda.
We rijden helemaal langs het Akagera park naar het noorden en zijn om 10 voor 8 bij de grens, die om 8 uur open gaat. De grens gaat redelijk snel, we zijn in een uurtje klaar. Wel moeten we opnieuw visa kopen. De datum op het Oeganda visum voldoet wel, maar er staat ‘single entry’ op. Dit keer kunnen we volstaan met transit visa voor $ 15.
In het niemandsland tussen Rwanda en Oeganda wisselen we de overgebleven Rwandese francen terug. Iedereen had luisterend naar het advies van Ben veel te veel gewisseld, en we hebben allemaal nog meer dan de helft over. Die wisselen we nu tegen een 6,5% slechtere koers weer terug. Ben is weer onze geldwisselaar, maar onderhandelt de koers niet echt uit. We nemen het maar voor lief, dat hoort er nu eenmaal bij.

Vanaf de grens hebben we eerst weer de Oegandese rode dirt road, maar na een uurtje wordt het ook hier asfalt. Om half twaalf zijn we in Mbarara voor een vroege lunch. We lunchen bij de ‘snacktent’ van de missie. Waarschijnlijk helpen ze daar wezen en zwerfkinderen aan een opleiding en een baan
. In de loop van de dag komen we in steeds vlakker land, vrijwel allemaal in gebruik, soms ook begrast of met bomen, ook zien we weer hele stukken met papyrus. Als toetje van de vele dieren zien we vandaag een prachtige zwerm kraanvogels overvliegen en landen.

De hele dag rijden we richting regen, of naast de bui. Zelf hebben we maar weinig regen, maar in Kampala heeft het hard geregend. Onderweg koopt gids Lydia bakbananen en vis. De vis wordt op de grill aan de buitenkant van de bus gehangen.

Om tegen 5-en zijn we in Kampala, een heksenketel, busjes, een scala aan kleine winkeltjes (bedden, meubelen enz). De straten zijn vanwege de regen één grote rode modderpoel. Middenin de plas op de weg ligt een band, op de rotonde staat een koe. Om half zes zijn we terug in Entebbe waar we ook begonnen zijn.

[14-10-2005, Entebbe]

Foto: louter woorden?

In de botanische tuin barst het van de bijzondere vogels. Als eerste zien we de great blue turaco in de boom. We zien minstens 30 black & white casqued hornbills, die uit angst dat wij ze zonder onze Engelse vogelkenner niet zien, om het hardst krijsen. We zien nog meer ijsvogels, grey plantain eaters, bee-eaters, een nieuwe sunbird en de grijze roodstaart. De vogels doen echt hun best vandaag, en we kunnen ze allemaal goed zien. Verder zien we nog een Colobus aapje en een gestreepte eekhoorn.
De tuin is mooi en goed onderhouden met thee, koffie, cacao en de cannonball tree uit Suriname met heerlijk geurende bloemen. Er zijn overdekte zitjes, gewone bankjes en WC’s, en mensen aan het werk in het park.

Om tegen enen lopen we terug en kopen in een winkeltje de lunch (broodjes met een chocoladereepje als beleg). We gaan eerst geld wisselen en dan lunchen. Het is niet direct duidelijk waar we geld moeten wisselen. Overal staan dikke rijen mensen te wachten. Niet fijn om daartussen met zoveel geld en paspoorten te moeten zwaaien. We vragen op het kantoor waar we moeten zijn, en een dame loopt gelijk met ons mee. Ze klopt op een deur, en gebaart dat wij moeten wachten. Even later is ze terug. Als de meneer die nu binnen is, er uit komt, dan mogen wij naar binnen om te wisselen. We wachten 5 minuten, 10 minuten, een kwartier, en dan ga ik maar weer aan de mevrouw, die nu elders bij de customer service bezig is, vragen. Ze is verbaasd, en gaat voor ons kijken. Nee, de meneer is nog bezig met veel geld, maar het is nu zo klaar. Na nog weer langer wachten komt de meneer er uit, en gaan wij naar binnen. Het wisselen neemt een kwartier in beslag, maar keurig in een afgesloten hokje wisselen we onze 710.000 Ush. terug naar dollars en een handjevol Ush.

Op het vliegveld in Entebbe zijn ze een stuk efficiënter dan in België. Na ongeveer een half uurtje hebben we de bagage afgegeven, laatste geld gewisseld, ingecheckt en zijn wij en de handbagage gecontroleerd. Kunnen de Brusselaars hier geen stage lopen?