[2-8-2011]

Foto: De bergen bij Phippsøya zijn in wolken gehuld.

Philip gaat met een scout-zodiac vooruit om de kust van Phippsøya te inspecteren op walrussen (die ze graag willen vinden) en beren (die ze niet willen ontmoeten). In zee ligt een groot ander schip dat van de natuurwacht (de Sysselmannen) van Svalbard blijkt te zijn. Als Philip terug is, gaan we in twee groepen aan land. Dit keer moeten we de reddingsvesten aanhouden, zodat we in geval van nood (= signaleren van een ijsbeer) snel ergens anders opgehaald kunnen worden.
De landing is op een mooi zandstrand, maar het eerste stukje loopt over schuin met sneeuw bedekt ijs, gevolgd door een flink stuk met onregelmatige, hobbelige keien, die gelukkig niet glad zijn. Later worden de stenen kleiner en liggen ze meer tussen het zand, het laatste stuk is alleen zand.

Een van de natuurwachters, Steyn, de toerisme manager, komt een praatje maken met Delphine. Hij leidt een groepje Noorse natuurbeschermers rond die de impact van het toerisme op Svalbard wil bekijken om zo te bepalen of het toerisme nog kan groeien of juist moet krimpen. Steyn complimenteert de gidsen (en ook ons) met de verantwoorde manier waarop iedereen zich gedraagt. Eerlijk is eerlijk, de gidsen zijn ook erg consciëntieus.

[2-8-2011]

Foto: kleurig mos op Phippsøya.

We blijven lang staan kijken naar walrussen (zie volgend item) en lopen dan nog een stukje over het zand met de talrijke korstmossen en mossen. Verder groeit hier eigenlijk niets aan planten.
We zien nog een mooie hoop poep van een ijsbeer met heel veel plantenvezels erin, lijkt op natte paardenpoep. Aan het eind stoppen we op een klein verhoginkje waar we samen sporen vinden van waarschijnlijk rendieren en een vosje.