[2-8-2011]

Vanaf waar we staan, kunnen we een groep walrussen op het strand zien liggen. We gaan proberen om die wat dichter te naderen. Gisteren bij de jonge sternkuikens moesten we in ganzenpas achter elkaar om niet per abuis op een kuiken te trappen. Nu moeten we achter een denkbeeldige lijn blijven die tussen Delphine (rechts van de groep) en Philip (links van de groep) gevormd wordt. Zo lopen we stapje voor stapje dichter naar de walrussen. Het is duidelijk dat de walrussen die instructie nog niet begrijpen. In zee zwemt een walrus die zo nieuwsgierig naar ons is, dat hij steeds opnieuw zijn kop met mooie slagtanden uit het water steekt om naar al die rare toeristen met laarzen, regenbroeken, zwemvesten en dure camera’s te kijken. De groep die op het strand ligt, weet donders goed dat wij eraan komen, maar trekt zich daar weinig van aan. Af en toe komt er een kop omhoog of beweegt er een vin of blurpt er iemand, verder doen ze niets.