[21-8-2011]

Foto: hier hebben we al aardig geklommen.

De grote rugzakken gaan vandaag zelf met de eerste trein vanuit Flåm naar Vatnahalsen. Bij het loket kopen we treinkaartjes voor de rugzakken en voorzien van een label leveren we de rugzakken in bij de trein. Wij gaan terug voor een ontbijt en daarna te voet op pad naar Vatnahalsen.
Om kwart over negen zijn we met bewolkt, maar verder prima weer op weg. Het eerste stuk tot aan de waterval waar we vorige keer omgekeerd zijn, lopen we hetzelfde als vrijdag. Vanaf de waterval wordt het pad nieuw. We stijgen weinig en lopen over een asfaltweg naar boven. Bij Dalsbotn kruisen de weg en de spoorlijn elkaar. Om even over half twaalf zijn we bij Berekvam, het officiële beginpunt van de SNP wandeling (het stuk vanaf Flåm raden ze aan met de trein te doen, maar wij lopen dit ook). Een stukje voor Berekvam wordt het voor Rik een beetje eng. De weg is wel breed, maar naast de weg gaat de helling steil naar beneden en er is geen degelijke afscheiding. Bovendien begint het ook te regenen, terwijl ze beloofd hadden dat de regen pas later zou komen. We besluiten om te proberen naar Blomheller door te lopen en daar op de trein naar Vatnahalsen te stappen. De opgaande trein stopt alleen ‘s morgens vroeg in Berekvam, dus dat is geen optie.

Tot Blomheller gaat het redelijk en als we zitten te wachten, stelt Rik voor om even om de hoek te gaan kijken. Hij heeft het idee dat je het steile pad naar boven om de hoek moet kunnen zien en hij wil zien hoe de zigzag naar boven eruit ziet. Om de hoek is in de bergen een rekbaar begrip. Na elke hoek is er een volgende hoek en we passeren Kardal (waar station en weg niet bij elkaar liggen) en 3 km voorbij Blomheller zien we nog steeds geen zigzag naar boven. We besluiten toch nog even verder door te lopen en lopen alsmaar betrekkelijk vlak. Uiteindelijk komen we dan toch aan het eind van het dal en zien een vriendelijke helling met veel begroeiing liggen en daarop loopt de weg met de haarspelden. We kunnen aan de fietsen die van boven komen zien hoe de weg loopt en in elk geval ziet het begin er positief uit. We besluiten om te kijken hoever we komen.
De weg op de schuine helling klimt in rustige haarspelden omhoog en we klimmen haarspeldbocht na haarspeldbocht omhoog totdat we uiteindelijk boven zijn en de splitsing Myrdal – Vatnahalsen zien. Vatnahalsen is nog 500 meter en nu gaan we niet meer terug. Overigens is het belachelijk dat ze dit als fietsroute van boven naar beneden promoten (andersom trouwens ook). De haarspeldweg is veel te slecht om te fietsen, van boven af zie je alleen maar een steile helling die in het niets verdwijnt en geen verstandig mens haalt het in zijn hoofd om hier te fietsen. Er komen ons ook heel wat fietsers tegemoet waaraan je ziet dat ze duidelijk spijt van hun overmoedige daad hebben. Een vrouw die we beneden aan de zigzag spreken, zegt dat het 'horrible' was.

[21-8-2011]

Tot onze verbijstering zijn we al om twee uur in Vatnahalsen, 811 meter hoger en 20 km verder dan waar we om kwart over negen begonnen. In het hotel liggen de rugzakken al op ons te wachten. Onze kamer is uitermate riant. We hebben een aparte zitkamer met een bankje, twee stoelen, een salontafel en een bureau. Verder hebben we in de slaapkamer vijf kasten van de vloer tot aan het plafond en in de hal nog drie. De badkamer heeft een ligbad. Zo luxe logeren we zelden.
’s Middags regent het behoorlijk en is het erg grijs, maar ons uitje voor vandaag hebben we toch al gehad. Wij zitten met de kachel aan lekker in onze zitkamer te lezen en kijken uit over mooie meertjes en bergen.