[30 juli 2011]

Om vier uur is het tijd om aan boord te gaan. De Antarctic Dream is een mooi schip, groot (vinden wij) en rood. Relatief gezien is het schip klein. Er kunnen maar zo’n 80 passagiers op en de meeste schepen zijn groter. We hebben een mooie hut met twee brede bedden, een piepklein douchecelletje en een patrijspoort die je met een luikje af kan sluiten. Verder is er een kast met twee grote lades eronder en een nachtkastje met laden en een tafeltje met een la. Op het schip hanteren ze een no-key policy. Dat houdt in dat de kamers niet van buiten op slot kunnen. Onze hut is niet helemaal beneden, maar wel laag in het schip en ongeveer in het midden, wat voor het schudden en bewegen van het schip vrij gunstig is (minder schommelen).
Het schip heeft een klein zaaltje met redelijk wat boeken (de bibliotheek), een dining room met altijd koffie, thee, koekjes en fruit. Aan beide kanten staan tafels met acht stoelen. Vanaf de tafels kan je door de vele, grote ramen naar buiten kijken. In het midden zijn twee zitjes met gemakkelijke stoelen. Beneden is nog een conference room met een beamer waar de lezingen gehouden worden, maar die ontdekken we nog niet de eerste dag. Na een uitgebreid inleidend welkomstwoord met drankje en een excursie naar de reddingsboten is het tijd voor ons eerste uitstekende drie-gangen menu.