[15-9-2013]

Foto: hier verkopen ze de 'worstjes' die later churchxela's blijken te zijn.

Na een nachtje Sighnaghi maken we een rondrit door de provincie Kakheti. Het is een prachtig, groen, heuvelachtig landschap met op heel veel plaatsen wijngaarden. In een klein dorpje, Velistsikhe, stoppen we bij een huis waar een vriendelijke moeke ons ontvangt. Ze heeft een wijnproeverij en een museum waar je kan zien hoe ze vroeger wijn maakten. Ze geeft zelf een rondleiding in het Engels, maar dat hebben we pas later door omdat het nauwelijks beter te begrijpen is dan haar Georgisch. Het museum is een juweel. Een greep uit de collectie: twee klederdrachtjurken, een serie gedateerde foto's zonder bijschrift, een dekenkist met slot die van de tsarenfamilie is geweest, twee staande klokken, Georgische messen en van opgravingen afkomstige wijnkommen. Midden in het museum staat de tafel waaraan je wijn kan proeven. Daarachter is de wijnmakerij en de gaten in de vloer waar de wijnvaten onder staan. Het geheel is opgevrolijkt met wijnpersen, landbouwwerktuigen en een koker om boter te maken. Op de bovenverdieping staan een antiek nachtkastje met wastafel, een serie oude radio's, een oude bandrecorder, een platenspeler en de eerste televisie. Er staat nog veel meer, zodat zij vast naar beneden gaat en ons boven achterlaat met het verzoek of we het licht uit willen doen als we klaar zijn.

Wat later komt ze met een pannetje aan met appelmoesachtig dik, roze-bruine spul erin en een schaaltje met koordjes met gebroken walnoten eraan. Haar kleindochter draagt een grote ronde stok. Ze doopt het eerste armbandje met walnoten in de warme, roze appelmoes tot er overal om de walnoten smurrie zit. Vervolgens haalt ze het touwtje weer op en het armbandje wordt met een lusje om de stok gehangen (die ligt horizontaal). Vervolgens moeten Rik en ik met een ander armbandje hetzelfde doen. Daarna schept ze de resterende roze appelmoes op drie schoteltjes voor ons en David. We hebben zojuist de 'worstjes' gemaakt die we al in heel Georgië overal zien hangen. Dat zijn dus helemaal geen worstjes maar zoet snoep en ze heten churchxela (spreekt uit sjoergela). De smurrie bestaat uit druivensap met meel en is best lekker. Daarna wordt de wijn aangedragen en brood en kaas. Voor de beleefdheid doen we een beetje mee, maar 11 uur is een beetje vroeg voor een stevig glas wijn. De borrel (chacha) slaan we echt af.