[28-9-2013]

Foto: vrolijk gekeurde prullen voor de naamdag van St. Grigory.

Na een uurtje rijden zijn we in Jerevan waar het vandaag feest is ter ere van de naamdag van St. Grigory. We stoppen bij een St. Grigory marktje met allerhande prullaria. Narek wil zijn vader, die Grigory heet, hier mee naartoe nemen. Vroeger werd op de naamdag van zijn vader een groot feest gegeven voor de hele familie. Nu in Jerevan lukt dat niet omdat ze niet genoeg ruimte en niet genoeg familie hebben.

[28-9-2013]

In Jerevan hebben we een prachtig hotel middenin het centrum. We logeren in een van de weinige echt historische panden van de stad: een 19e eeuws huis van een rijke familie. Onze kamer heeft antieke kasten, kleine namaak (plakplastic) gebrandschilderde raampjes, een gevulde boekenkast, een samowar en een antieke inrichting met modern comfort.

[28-9-2013]

We gaan de stad in om alvast een eerste rondje te maken en lopen naar het Republieksplein dat vlakbij is.

[28-9-2013]

Vanaf het Republieksplein lopen we naar het andere grote plein, het Operaplein, waaraan een immens groot operagebouw staat, genoemd naar de bekendste Armeense componist, Khatchaturian. Het plein voor de opera is een mooi groen park dat bestaat uit gezellige terrasjes. Overal in de stad zijn ruim opgezette groenstroken met terrasjes en bankjes. De stad doet erg relaxed aan. Overal lopen veel mensen, kennelijk zonder doel en bestemming, zich gewoon te vermaken. Bij de opera is een kaartverkoopbureautje en daar zien we dat morgen in een ander theater een voorstelling is van het Armeense Staats zang- en danstheater. Via twee heren die lang bij het bureautje bezig zijn en waarvan één goed Engels spreekt, informeren we naar de prijs en de beschikbaarheid.

[28-9-2013]

Vanaf de opera besluiten we de cascade op te gaan. Dat is echt een belevenis. De cascade bestaat uit een serie trappen die van de benedenstad helemaal tot bovenaan de helling waar de bovenstad ligt, lopen. Aan de zijkanten zijn goed onderhouden bloembedden en bij elke verdieping van de trap is een kunstzinnige fontein gemaakt. Onderweg zijn er veel beelden. De trap leidt boven tot bijna bij het beeld ter herdenking van 50 jaar Sovjet Armenië. De cascade is in 1991 gestopt omdat de geldstroom droogviel. In 2001 nam filantroop en kunstverzamelaar Gerald Cafesjan het project over, repareerde de liften, bouwde de galerijen en legde de bloembedden aan. Het bovendeel van de cascade is nog steeds niet af, maar via via kan je toch bij het monument komen. Vanaf de cascade heb je steeds – een vandaag heiig – uitzicht op de grote en kleine Mount Ararat. Naast de trappen zijn binnen nog liften, trappen en roltrappen in een soort gratis museum met een zeer gevarieerde collectie kunstwerken.

[28-9-2013]

We eten in een buffetrestaurant waar je voor een vaste prijs een bordje mag vol scheppen. Iedereen stapelt zijn bord torenhoog vol, zo vol dat ze met hun hand het eten vast moeten houden om de stapel niet om te laten tuimelen. Groepen hebben ook een taakverdeling: zo laadt de een alleen een stapel vlees en een ander een stapel groente. Zo kan een groepje eten van wat twee of drie mensen binnenhalen.
Als wij bijna klaar zijn, rolt er een groep 14-15 jarige jongens binnen die met z’n achten twee pizza’s verorberen en reuze nieuwsgierig zijn naar die buitenlanders. Ze komen uit Dilijan en willen weten wat wij daarvan vinden. Gelukkig kunnen we ze melden dat we in hun natuurpark gewandeld en genoten hebben. Daar zijn ze erg tevreden mee.

[28-9-2013]

We lopen nog even langs de fonteinen op het Republieksplein die op klassieke muziek ‘dansen’ en van kleur verspringen. Er zit erg veel publiek omheen wat het extra leuk maakt.