[6-12-2009]

Foto: vrouwen hebben stro verzameld. Deze kleuren verzin je niet.

Door het uitgebreide programma van de tijger in Kanha hebben we geen tijd meer voor het ontbijt in het park, dus dat nuttigen we thuis op het terras. Na het ontbijt, om even voor 12 uur, vertrekken we, de chauffeur zit al op ons te wachten. Onze chauffeur rijdt in een smetteloos witte auto en ziet er zelf ook smetteloos uit. We krijgen voor de lange rit naar Bandhavgarh een lunchpakket mee.

Het is een mooie rit. We rijden eerst door stukken bos, door heuvelachtig gebied. De hellingen zijn vooral bedekt met teak-forest. Onderweg kijken we nog prachtig uit over Kanha Park. Later verruilen we het bos voor een landbouwgebied waar we suikerriet en prachtig geelbloeiende mosterdvelden zien. De tarwe en rijst is geoogst en veel velden worden nu met ossen geploegd. Vrouwen lopen met enorme balen stro op hun hoofd.
Later wordt het landschap wat schraler en droger. We zien veel grazend vee en een paar keer grote installaties van de mijnbouw.

Erg vriendelijk

Om ongeveer half drie stoppen we bij het fossielenmuseum voor een toiletstop en de lunch. Het terras en het restaurant zijn leeg, maar de vriendelijke uitbater zet gelijk een tafel en stoelen voor ons neer om de meegebrachte lunch te nuttigen. Of we wat willen drinken? Eigenlijk niet met de lange autorit voor de boeg, maar bij zoveel vriendelijkheid wil je toch ook wat besteden. We bestellen dus een kopje thee. De man serveert ons het lekkerste kopje thee dat we ooit gedronken hebben, een soort kruidige thee met een beetje scherpe nasmaak. Als we weer vertrekken en Rik af wil rekenen, wijst de man dat resoluut af. Rik kan geen geld aan hem kwijt zonder hem te beledigen. Aardige mensen hier, maar zo worden ze nooit rijk. Voor het fossielenmuseum is geen tijd.

Aggressieve tegenligger

Als we verder rijden komen we uit bij wegwerkzaamheden. Op sommige stukken is de weg ontzettend slecht met grote brokken grind. Op zeker moment komt een tegenligger op absurde snelheid aan rijden die niet van zins lijkt af te remmen. Nog net op tijd staat hij stil. Onze chauffeur is terecht boos en scheldt hem flink uit. We verstaan er geen woord van, maar het zou foutloos ondertiteld zijn met: 'Klootzak, denk je soms dat de weg van jou alleen is?’. De tegenligger in de rode auto scheldt terug en na een fikse woordenwisseling rijden beiden weer weg. Niet veel later scheurt hetzelfde rode autootje ons voorbij en maakt een scherpe bocht voor ons langs en stopt met zijn neus weer in de richting waar hij vandaan kwam en begint te schreeuwen. Onze chauffeur dreigt uit te stappen, doet dat gelukkig niet en de sfeer is ronduit agressief. Er komen gelijk mensen op af en het is angstig spannend. Uiteindelijk kalmeert een andere man de rode chauffeur en voert hem weg en zo lost de ruzie op en gaat ieder zijns weegs.

Onze chauffeur is duidelijk van slag en voelt zich niet prettig tegenover ons. Wel te begrijpen, want als er een ongeluk gebeurt, is hij zo zijn baan kwijt. Bovendien staat in onze persoonlijke informatie van Travel-Inn wat mensen wel en niet mogen. Zo mogen ze in jouw aanwezigheid geen ruzie maken. Hij is bang dat wij gaan klagen en dat kan natuurlijk ook slecht voor hem aflopen. We denken wel dat we hem ervan overtuigd hebben dat we dat echt niet gaan doen. We komen door Umaria, waar we donderdag de trein pakken naar Agra. Vanaf Umaria is het nog 30 km naar Bandhavgarh. De bufferzone van Bandhavgarh wordt ons niet geheel duidelijk, want er zijn wel gewoon dorpjes met huizen, winkels en vee. De chauffeur vertelt ons dat deze weg erg gevaarlijk is in het donker, want dan kan je tijgers en andere dieren tegenkomen.

Om vijf uur komen we aan bij Kings Lodge. Kings Lodge is heel anders dan Tuli Resort. Er zijn drie zalen, of eigenlijk twee zalen en een gang en een buitenplaats. Een zaal is een soort zitkamer met banken, in de gang is ook een zitje, de andere zaal is de eetzaal met twee grote tafels. We worden ontvangen door, we denken, de naturalist, maar weten dat niet heel zeker en ook zijn naam weten we niet. We krijgen een kopje thee en horen het programma: ’s avonds om zeven uur is er een gezellig samenzijn rond het kampvuur met alle gasten, onder genot van een hapje en een drankje. Daarna is er om acht uur diner. ’s Morgens moeten we om 5.30 aantreden voor de gamedrive.

[6-12-2009]

Foto: ons huisje op palen.

Onze kamer is dit keer een knus huisje op hoge palen zodat je uitkijkt over de omgeving. Het is een mooi huisje met een overdekt zitje en een kamer met twee brede bedden en een keurige badkamer. We installeren ons en gaan om zeven uur terug voor het gezellig samenzijn. Het blijkt dat er nog niemand bij het kampvuur is, behalve personeel. Dat blijft ook zo, want wij blijken de enige gasten te zijn. De enorme schaal met (heerlijke) hapjes is ook duidelijk overbemeten. We maken nu kennis met onze gidsen van de komende dagen: Darsa, onze gids en Deepak, vogelexpert, die zich ook als onze gids voorstelt. Nou ja, we merken morgen wel wie onze echte gids is.