[17-12-2009]

Foto: niet langer op de snelweg.

We zijn eerst heel lang onderweg om Delhi uit te komen. We gaan ook nog even langs bij het huis van UP om zijn werkbriefje af te geven. Hij deelt zijn huis (een kamer) met een vriend. Aangezien ze allebei veel van huis zijn, gaat dat prima. Degene die toevallig thuis is mag in het bed slapen. UP vertelt dat het appartement 400 Rp per maand kost, ze moeten dus elk 200 Rp betalen. Dat is natuurlijk een behoorlijke aderlating op een salaris van 400 Rp, waarvan je vast ook nog 100 Rp per maand naar huis moet sturen.

In Delhi zien we ook echte dure woonwijken en aan de rand van Delhi zien we wijken met moderne, dure kantoortorens. Buiten de stad zien we vooral industrie en later meer agrarisch land. We zien vooral graan en mosterd en later veel suikerriet. We zien ossenwagens die hoog opgeladen zijn met het geoogste suikerriet.

Onderweg passeren we geregeld dorpjes die zonder uitzonderlijk druk en heel kleurrijk zijn. Er is van alles te zien. We rijden nog steeds grotendeels over een tolweg, maar naarmate we verder van Delhi komen, worden de tolpoorten kleiner. We stoppen onderweg bij een klein restaurantje. Als ik naar de wc ben, blijkt UP onze drank betaald te hebben. Dat is niet de bedoeling, maar hij staat er op om dat te doen. We maken het dan maar goed met de fooi.

Na de tolweg rijden we over een tweebaansweg die slecht en gevaarlijk is. De weg is totaal niet berekend op alle verkeersgebruikers met hun zeer verschillende snelheden. Als de brommer een langzame ossenkar inhaalt en de vrachtwagen dan weer die brommer inhaalt is de ruimte voor de tegenligger echt te krap geworden. Dergelijke futiliteiten zijn hier nooit een reden om dan misschien maar even niet in te halen. Het laatste stuk is heuvelachtiger en rijden we door teakbos.

[17-12-2009]

Foto: het wemelt hier van de apen, ook bij ons huisje.

Om half vier zijn we bij de Corbett Hideaway waar we een schitterend eigen huisje hebben. Ter compensatie van de gemiste lunch krijgen we thee met een kaassandwich. We lopen nog een rondje over het terrein en kijken bij de rivier, maar om nog echt wat te ondernemen is het te laat, het wordt te snel donker.
De Travel-Inn agent belt ons in ons huisje en belooft later langs te komen. We vertrekken morgen om half elf weer en gaan dan door naar Dhigali house. Hij gaat zelf niet met ons mee, maar iemand anders. Hij wil nog even afstemmen wat we zondag (laatste dag in Corbett park) willen. Willen we nog een excursie of willen we al ’s morgens vroeg terug naar Delhi. Nee hoor, wij willen graag nog eerst een excursie voor we terug naar Delhi gaan.

Als we eenmaal in het huisje zijn, blijkt dat we geen sleutel hebben. Ik loop terug naar de receptie maar ga natuurlijk door de verkeerde deur naar binnen. Omdat ik rond loop te kijken, let ik niet erg goed op het kleed waar ik overheen loop. Het kleed is geen echt kleed, maar een mooi gemaakt bloementapijt voor de bruiloft van vandaag, waar ik nu, met mijn wandelschoenen aan, dwars doorheen gelopen ben. Gelukkig zie je het op een paar losse bloempjes na niet.
‘s Avonds erg lekker gegeten in het restaurant met uitzicht over de rivier. Uitzonderlijk lekkere chocolade-kokospudding.

[18-12-2009]

Foto: de Ranganga rivier achter het hotel.

Al voor het ontbijt lopen we naar de Ranganga rivier die een heel steile klifwand heeft die recht uit de rivier omhoog steekt. Leuke vogeltjes gezien in de bosjes en langs de rivier. Eén vogeltje zien we heel erg goed. Hij scharrelt over de stenen bij de rivier, maar hoe we ook ons best doen, we kunnen hem niet vinden in het vogelboek. Later aan de parkgids gevraagd. Hij stelt een wallcreeper voor en laat het plaatje in zijn gids zien. Laat dat hem nu zijn.

[18-12-2009]

Foto: de brug over de Ranganga.

Na het ontbijt lopen we nog even de mooie brug bij de rivier over en wandelen nog een klein stukje door het teakforest.