[9-12-2009]

Foto: toegangspoort naar het fort.

Vanmorgen gaan we naar het fort dat boven op het hoogste plateau staat. Vandaag is het minder koud, omdat het bewolkt is. Darsa is bang dat er misschien weer regen komt, net als in november, alhoewel dat helemaal niet hoort in deze tijd van het jaar.

De weg naar het fort is ongelooflijk steil en het jeepje zwoegt moeizaam naar boven. Onderweg zien we gaten in de wand van manmade caves, de poort naar het fort en de muur. We passeren de poort die grote stenen zuilen heeft. In de muur zit een gat en Darsa laat ons luisteren. We horen een hoog gepiep en met de zaklantaarn erbij zien we massa’s vleermuizen vliegen. We rijden daarna helemaal door tot boven op het plateau dat heel groot is. We zijn echt behoorlijk hoog, op 811 m, terwijl de ingang van het park op 450 m ligt. In het dal zien we piepkleine autootjes rijden. Jammer genoeg is er vanwege de bewolking te weinig thermiek en de gieren die ons beloofd zijn, laten het afweten. Wel laat de gids me, lager op de rots, een nest zien van een long-billed gier, ook heel bijzonder.

We rijden verder langs het fort dat helemaal overgroeid is en waar je niet in kan en stoppen bij de tempel. In de tempel woont een priester en een parkwacht. De priester noemt de namen van alle aanwezige goden, wil smurrie op ons hoofd smeren en biedt ons een stukje kokos aan, dat we toch maar niet opeten. Naast de tempel is er de schatkamer en nog een klein tempeltje. Verderop staat ook nog een tempel, maar daar mogen we niet heen omdat daar vaak een tijger zit. Hierboven staan nog veel bloemen in bloei: blauwe, gele en witte en ook de oranje bollen die Lion’s ear heten.

[9-12-2009]

Foto: beeld van een vis, de eerste incarnatie van Vishnu.

Op de terugweg stoppen we nog bij twee beelden. De eerste is een vis in een tempeltje en de ander een wild zwijn. Deepak legt ons uit dat de vis de eerste incarnatie van Vishnu is, het schildpad de tweede, het wild zwijn de derde en dat de vierde t/m negende incarnatie de mens is. Binnen afzienbare tijd wordt de tiende incarnatie verwacht. Aan de incarnaties kan je zo volgens Deepak de evolutie aflezen. Ik vraag of er ook een vogelincarnatie is. Nee, die is er niet van Vishnu, maar wel van een andere god. De beelden zijn uit de 10e eeuw, de tempel uit de 16e.

[9-12-2009]

De volgende stop is bij een vervallen schooltje. Eerst mogen we niet uitstappen omdat de apen alarm slaan en er mogelijk een tijger in de buurt kan zijn. Even later zijn Deepak en Darsa ervan overtuigd dat de apen voor ons alarm hebben geslagen en mogen we uitstappen. Het hele schooltje is overgroeid door een geweldige fig-tree, die met zijn wortels overal doorheen gedrongen is. Uiteindelijk moeten we toch terug naar de jeep omdat de alarmkreten aanhouden. Rik wil nog een leuk wit bloempje fotograferen, maar dat wil ik niet. Met een tijger in de buurt zie ik hem liever in de truck.

Weer terug naar beneden zien we nog enorme hornbills, de Malabar Pied Hornbill. Eerst zien we er twee in een boom zitten, later zien we een groep van zeker zes stuks overvliegen. Verbazingwekkend snel zijn we weer beneden in het park.

[9-12-2009]

Foto: sambar deer in een klein poeltje.

’s Middags gaan we opnieuw op zoek naar de tijger. Vanmorgen is een vrouwtje gesignaleerd en ze verwachten vanmiddag het mannetje (B2) te zien. Het grootste deel van de tijd zoeken we naar B2 die zich niet vertoont. Uiteindelijk zien we heel in de verte een schim van een tijger die snel weer verdwenen is. Het is niet B2. Achteraf denk ik dat ik deze tijger gemist heb, want als niemand meer iets ziet, zie ik nog steeds iets gestreepts op dezelfde plek zitten. Ik ben bang dat mijn tijger een hoop door het zonlicht getekende takjes zijn.

[9-12-2009]

Foto: ook de beer vertoont zich, net als onze eerdere tijger in dit park, pas in de schemering en blijft lopen. Daarom weer een onscherpe foto, maar het is duidelijk herkenbaar als een lippenbeer.

Vlak voordat we het park verlaten, hebben we ontzettend veel geluk. Midden op de weg staat in volle glorie een sloth bear (lippenbeer). Hij kijkt naar ons, draait zich dan om en loopt het bos in. Daar kunnen we hem een hele tijd volgen. We rijden terug de hoek om en zien hem opnieuw in het bos lopen, onderweg naar de weg waar wij nu staan te wachten. Ook die steekt hij over en gaat opnieuw het bos in. In het bos blijft hij nog even stilstaan om zich om te draaien en naar ons te kijken. Dan loopt hij weer verder het bos in. Zo goed hadden we niet verwacht een beer te kunnen zien.

Schending van onze privacy

Bij het kopje thee thuis treffen we een complete groep aan. Zijn er onverwacht gasten gekomen? Het zijn duidelijk toeristen van zekere leeftijd. Volgens Darsa komen ze alleen de accommodatie bekijken, maar alle twee de tafels staan gedekt en waar zouden ze in het donker nog heen moeten. Het vuur is ook al aan en er staat een kring stoeltjes omheen. We voelen het bijna als schending van onze privacy. Wij hebben weer om zeven uur gezellig samen zijn, half acht diner en daarna film. Als we om zeven uur komen, is iedereen weg en zijn we weer de enige gasten. Waar de groep gebleven is, zullen we nooit weten.