[15 september 2018]

Even een beer in de ochtend

Net als de dag ervoor gaan we de ochtend van 15 september opnieuw naar hetzelfde plekje om nieuwe verrassingen te zoeken. We moeten ons dus weer klaarmaken voor de tocht met de zodiacs. Zo’n tocht doe je niet zomaar even. Voordat we in de zodiacs kunnen, moeten we ons omkleden: schoenen verwisselen voor laarzen vanwege de landingen in water en de altijd soppige wandelingen, extra lagen kleren aan, omdat het altijd koud en winderig is in de zodiacs en je ook flink koud wordt als je stil op de beren staat te wachten, regenbroek aan voor de warmte en tegen natte bootranden en billen en tenslotte de reddingsvesten. Na een paar dagen zit ik op vijf lagen bovenkleren, wanten en een hoofdband en zien we eruit als Michelin mannetjes. Vooralsnog heb ik geen klagen over de hitte met deze trip. Als iedereen aangekleed is, moeten we één voor één het trappetje van de boot af en vanaf het platformpje beneden overstappen in de rubberen zodiacs. Pas als iedereen veilig zit, kunnen we op pad. Als we weer uitstappen, moeten niet alleen alle passagiers weer uit de boot, maar moeten de boten ook nog eens stevig vastgelegd worden. Als dat allemaal gebeurd is, kunnen we aan de wandeling beginnen die nooit langer is dan een paar honderd meter. Vanwege de beren moeten we als groep dicht bij elkaar blijven, zodat de beren ons goed kunnen zien en gemakkelijk voor of achter ons langs kunnen.

We varen weer de twee kreken in waar we gisteren zo mooi de beer hebben gezien. Het water staat nu een stuk lager en nu gaan we wel aan land. Als we een stukje gelopen hebben gebaart Luke ‘beer’ en al gauw zien we de beer – althans een een kop en soms alleen twee ronde oren – door het hoge zeggegras van de kwelder lopen. Hij heeft ons allang gezien en loopt richting bos. Het laatste stukje gaat op een sukkeldrafje en dan zie we ook beurtelings een stukje voor- en achterkant uit het gras hopsen. Bij de een struikje met appeltjes ter grootte van een bes – pacific crab apple – komt hij omhoog om even een lekkere hap besjes te nemen. Daarna verdwijnt hij achter de struiken en zien we hem niet meer terug. In de kwelder met een overwegende zeggebegroeiing staat veel zilverschoon en engelwortel waarvan de beren de wortels opgraven om te eten. Het terrein zit ook vol verraderlijke door de beren gegraven kuilen. De zegge eten ze vooral als ze in het voorjaar uit hun winterrust komen. De dan nog jonge en sappige spruiten zijn eiwitrijk en dat is precies wat ze dan nodig hebben. Onderweg terug met de boot ziet Luke nog een zwarte beer, maar die is te snel weg voor de rest van de groep.

Grote zaagbek (Common Merganser)

Pootafdruk wolf

Beer houdt ons in de gaten

Beer bij een boom met Pacific Crab Apples

Bald Eagle bij Kynoch Inlet

[15 september 2018]

Overvloed aan walvissen

We verlaten de baai waar we overnacht hebben en varen naar Work Island. Daar zien we enorme aantallen bultruggen. Je weet niet waar je moet kijken, want overal om je heen zie je het spuiten van de walvissen, rugvinnen en staarten uit het water komen. Een enkele keer zien we zelfs een flipper. Het moeten er zeker wel twintig zijn. Vandaag zien we een nieuw fenomeen dat ze hier ‘logging’ noemen en waarbij de walvis doodstil een beetje boven water ligt en alleen af en toe spuit. Zo slapen ze. Walvissen slapen altijd maar voor de helft. Als een hersenhelft slaapt, is de andere wakker omdat ze wel op tijd adem moeten halen. We blijven er tijden kijken en al die tijd blijven we maar steeds walvissen zien, soms wel zes of zeven tegelijk. Er zijn ook walvissen die in groepjes bij elkaar zwemmen en een moeder met kalfje, alhoewel ‘kalfje’ misleidend is. Pasgeboren kalveren wegen gemiddeld 1800 kilo en zijn zo'n zes meter lang.

Het prachtige landschap

Diverse groentinten

Witte bultrugstaart

Loggende bultruggen

Bultrug duikt onder

[15 september 2018]

Fin Island

We varen heel lang door naar Fin Island, het zonnetje komt erbij en de jasjes kunnen zelfs een tijd uit. We varen door tot zonsondergang en die is zo mooi. Bovendien zien we in het verdwijnende zonlicht opnieuw minstens op zes plaatsen weer de walvissen spuiten. Als de zon eenmaal onder is, kleuren de wolken prachtig en het late licht geeft de bergen een soort roodachtige glans. We kunnen 360 graden rond prachtige foto’s van de zonsondergang maken. Ook als het helemaal donker is, is het hier zo mooi. Omdat er totaal geen lichtvervuiling is, zie je hier duidelijk de lichte melkweg en een hemel die overvol is met sterretjes. Denk daar een klein half maantje bij en diepe stilte en dan heb je ongeveer het beeld van hier te pakken.

Onderweg naar Fin Island

Zonsondergang bij Fin Island