[10-4-1998]

Vanuit Esfahan maken we een lange rit naar de grens met Turkije. In Iran zouden we 10 nachten (en 11 dagen) zijn, maar een paar mensen hebben maar een visum voor 10 dagen. Om problemen te voorkomen gaan we één dag eerder dan gepland Iran uit en Turkije in. Aangezien het erg jammer is om de tijd in de steden in te korten en de wegen in Iran erg goed zijn, stellen Chris en Becky voor om ‘s nachts door te rijden. Qua landschap missen we niet veel, het is meer van hetzelfde: woestijn. Na een rit van ongeveer 30 uur zijn we in Dogubeyazit, de eerste stop in Turkije. De grens Iran-Turkije duurt een paar uur, maar geeft niet echt problemen. Eén man staat er op om onze vaccinatieboekjes te zien, maar die liggen in de kluis in de truck. Er zijn geen vaccinaties vereist, dus de boekjes zijn niet echt nodig, maar de man houdt vol. Op zeker moment wordt er gesproken over een Aids-vaccinatie. Zouden we dan toch de laatste ontwikkelingen op medisch gebied gemist hebben?
Na een half uur geeft de man op en mogen we, zonder vaccinatieboekjes (en zonder smeergeld, dat was de opzet) één voor één door.

Route: Esfahan-Savé-Bu'in-Nehavand-Ziya Abad-Tabriz-Makou-Bazargan-Dogubeyazit.

[11-4-1998]

Vier kilometer van de Iraanse grens gaan we langs een in 1920 ontstane meteoorkrater. Op de achtergrond zie je de besneeuwde Mt. Ararat.

[11-4-1998]

Het weer in Turkije is erg grauw en grijs, maar ondanks dat zien we al snel Mount Ararat. Op zich is Mount Ararat (ruim 5100 m) veel minder hoog dan bijvoorbeeld de Himalaya, maar omdat hij als bijna enige hoge besneeuwde berg boven het verder vrij vlakke land uitsteekt, is het een niet te missen blikvanger.
Volgens de verhalen is Noach hier met zijn ark geland. Er zijn ook expedities geweest om de ark te zoeken, maar tot nu toe zijn er alleen verhalen, en geen bewijzen. Wij hebben ons de moeite van het zoeken bespaard.

[11-4-1998]

Het verschil tussen Turkije en Iran is vooral voor wat betreft de mensen erg groot. Oost-Turkije doet ons qua mensen erg aan Oost Europa denken. Zagen de vrouwen in Iran er allemaal even keurig uit, hier is het allemaal grauwer.
We hebben weinig informatie over Zuid-oost Turkije beschikbaar tijdens de reis. De Rough Guide behandelt de streek niet vanwege de 'political unrest of the region'. Het is vreemd dat zo'n reisgids een bekende overland-route uit de beschrijving verwijdert. Waarschijnlijk is delete makkelijker dan een hoofdstuk herschrijven want dan moet je onderzoek doen.

[11-4-1998]

We kamperen een paar kilometer buiten het stadje tegen de heuvels. We staan bij een restaurant waar mensen barbecuen en zingen onder begeleiding van een luid keyboard.

In de buurt van de kampeerplek staan de ruïnes van het Ishak Pasha Paleis met haremverblijven, moskee, gevangeniskelder, graankelders, etc.
Informatie over het paleis op de Engelse Wikipedia.