[28-12-1997]

Foto: onderweg naar Pondicherry.

Onderweg van Mahabalipuram naar Pondicherry bezoeken we het eerste echte natuurreservaat in India, Vedanthangal Birds Sanctuary. Het is vooral bekend om zijn vele vogels. Het is een soort Naardermeer, maar dan de overtreffende trap ervan. We hebben echt geluk want we gaan precies in de beste tijd van het jaar. We zien onvoorstelbare aantallen ooievaars (verschillende soorten), verschillende reigersoorten, lepelaars, ibissen, pelikanen en nog veel meer. Echt fantastisch, ik had hier wel een dag kunnen blijven kijken.
Veel echte natuurliefhebbers zitten er niet in de groep. Zo’n vogelreservaat vindt iedereen leuk, maar wij zijn de enige twee die druk met kijker en vogelboek in de weer zijn. De eerste groep ooievaars werd door Steve voor gieren uitgemaakt. Geen echte kenners bij de hand dus.

[28-12-1997]

Foto: chipsbakker in Pondicherry.

Pondicherry is een heel andere stad dan alle steden die we tot nu toe gezien hebben. Het is een tijd lang een Franse enclave geweest, en dat merk je aan veel dingen. Het verkeer is (naar de maatstaven hier) veel overzichtelijker, de stad is rustiger, de straten zijn veel schoner en er ligt veel minder afval, en er is veel groen (bomen, stadspark e.d.).
Verder waren de Fransen kennelijk succesvol in het bekeren, het katholicisme is hier duidelijk aanwezig: een smetteloze kathedraal, katholieke scholen en een boekwinkel met de naam: Paus Johannes Paulus II Depot!

[29-12-1997]

Foto: olifant wordt gewassen in de rivier.

Van Pondicherry rijden we verder naar het zuiden naar Trichy. De officiële naam is Tiruchirappalli, maar iedereen gebruikt de afkorting.

[29-12-1997]

In Trichy bezoeken we de Sri Ranganathaswamy tempel, waarschijnlijk de grootste tempel in India en omgeven door 7 concentrische muren met 21 gopurams.
Een gopuram is een piramidevormige toegangspoort tot de tempel. De piramidevormige toren is helemaal vol met figuren: goden, dierfiguren, demonen en mythische figuren. De poort zelf is meestal ook nog bewerkt. De figuren zijn in heldere kleuren geschilderd.

De tempel heeft ook een heilige olifant. Als je hem één roepie in z’n slurf geeft, zegent hij je door zijn slurf even op je hoofd te leggen.
De roepie geeft hij af aan de oppasser. De olifant kan drie roepies tegelijk vasthouden in zijn slurf. De olifant is niet zomaar gekozen, hij wordt beschouwd als een reïncarnatie van Ganesh, de God met het olifantengezicht (hoe hij daaraan komt is ook een verhaal apart).

[29-12-1997]

Vanaf de Sri Ranganathaswamy tempel willen we met de truck naar de Rock Fort tempel. Een tempel gebouwd bovenop een rots, van waaraf je over de hele stad uitkijkt.
Een goed plan. Wat we niet weten, is dat die dag de afsluiting is van een vierdaagse grootse manifestatie van de communistische partij. Daar komen we snel achter, eerst mogen we niet de weg in die we willen nemen, we worden omgeleid. Na vijf minuten staan we op een weg waar we niet moeten zijn muur- en muurvast. Na een half uur zijn we vijf meter verder, na een uur tien meter. Een mevrouw komt vertellen dat we terug moeten gaan, het gaat nog zeker vier uur duren. We gaan zelf op verkenning, en de enige Engels sprekende man die we treffen vertelt dat vooraan de massa stilstaat, de betoging tot middernacht gaat duren, en er voorlopig geen beweging te verwachten is. We besluiten dat Chris (chauffeur) alleen in de truck blijft, wij gaan lopend op zoek naar het hotel. We peuteren nog schone kleren uit de rugzak, want aan douchen en schone kleren zijn we na drie kampeernachten wel toe. Teruggaan met de truck, zoals de mevrouw suggereerde is een absolute onmogelijkheid. De weg is veel te smal. Om 6 uur gaan we op pad. We blijken flink om te moeten lopen, we moeten naar de brug om de rivier over te steken. Na een poosje zitten we middenin de communistische betoging. Er zijn echt honderdduizenden mensen. We lopen mee in de massa, de sfeer is wel vrolijk en niet agressief of zo. We hopen wel dat de oppositie geen tegendemonstratie organiseert. Om 8 uur horen we dat we nog twee km naar het hotel moeten. Gelukkig kunnen we voor het laatste stuk brommertaxi’s krijgen, en om half 9 zijn we thuis. De volgende dag kunnen we alsnog naar de Rock Fort tempel, dit keer zonder problemen. In de krant staat een heel artikel over de betoging en hoe het verkeer en het busvervoer tot na middernacht lamgelegd is. Arme Chris arriveert met de truck pas om kwart voor 1 ‘s nachts bij het hotel.