Foto: Maju Deval tempel, Kathmandu.

[20-11-1997]

Na één nacht in Nederland stoppen we de schone was weer in de rugzakken en gaan we weer naar Schiphol. 's Ochtends nog snel een nieuw zakmes en horloge gekocht, maar we hebben zelfs geen tijd om het horloge in te stellen. J. heeft kans gezien de vervangende telelens, die ook niet goed bleek te werken, om te ruilen en dat terwijl tweedehandslenzen moeilijk verkrijgbaar zijn.
We vliegen met SAS naar Kopenhagen en stappen daar over in het vliegtuig naar Delhi.

[21-11-1997]

Geen kamer in gereserveerde hotel Kathmandu

Tijdens de nachtvlucht van 7,5 uur moet het horloge 4,5 uur vóóruit, dus van slapen komt niet veel. In Delhi stappen we over naar Indian Airways voor de vlucht naar Kathmandu.
Bij aankomst in het al twee maanden geleden gereserveerde hotel 'Marshyangdi' blijkt er een 'small problem' te zijn, er is geen kamer. We gaan met een taxi en de bellboy naar het vlakbij gelegen hotel Vaishali. Aan de gebaren daar te zien, is daar eigenlijk ook geen kamer beschikbaar, maar er wordt toch wat geregeld. Morgen kunnen we alsnog terug naar Marshyangdi.

[21-11-1997]

Foto: straatbeeld Kathmandu.

Ondanks het vele reizen van de laatste dagen gaan we nog even de stad in. Er is veel veranderd sinds 1986: toen waren er vrijwel uitsluitend kleine stalletjes en kioskjes, en nu zijn er ongelooflijk veel restaurantjes, terrasjes, bakkerijen, reisbureautjes, boekwinkels.
In het North Beach Café krijgen we een keurig geplastificeerd menu, maar als we daarvan iets bestellen zeggen ze dat het menu pas vanaf morgen geldt. Kennelijk zijn ze zo trots op het drukwerk dat ze het toch alvast gebruiken, ook al hebben ze niet wat erop staat.

Kathmandu ziet er veelbelovend uit, maar om nog echt iets te doen zijn we te moe. Na alle gereis en de heel korte nacht, hebben we besloten dat we morgen weer meedoen. Voor vandaag houden we het voor gezien.

[22-11-1997]

Foto: mensen bij Kala Bhairava.

Vanochtend op het afgesproken tijdstip zijn we verkast naar hotel 'Marshyangdi'. We zijn nog niet op de kamer of de manager belt al of we met hem kunnen overleggen over activiteiten die hij kan organiseren. We weten nog niet wat we precies met Dragoman gaan doen, dus kunnen we nog niet overzien welke aanvullende activiteiten in aanmerking komen. Bovendien zijn er zoveel bureautjes in de stad, dat het regelen via dit (toch vrij dure) hotel ons niet direct aanspreekt.
Na het ontbijt bij de German Bakery 'Thamel Tea Garden', wandelen we rond in het centrum. Buiten de toeristenwijk Thamel blijkt er toch minder veranderd te zijn dan we gisteren in eerste instantie dachten. Heel veel souvenirverkopers, vaak maar met één beeldje of zo in een doek gewikkeld. Ook veel mensen die als gids willen optreden en je aanspreken zodra je stilstaat. De 'levende godin' Kumari leek uiterst verveeld toen ze na een oproep van de gids van een Franse groep pas na een kwartier verscheen.
Overal in de stad tempels, kapelletjes, losse beelden, etc., vaak besmeurd met verf, bloemblaadjes, e.d.

Van de tourleiding in Oezbekistan hebben we gehoord dat Mr. Deepak van Dolpa Treks een geschikt iemand is om tripjes te regelen voor als we na de rondreis door India weer enige tijd in Kathmandu zijn. We kunnen dat reisbureau nergens vinden, maar vinden uiteindelijk wel een Dolpo (met een 'o' in plaats van een 'a') Guesthouse. Daar kennen ze Mr. Deepak wel en vertellen waar zijn kantoor is. Hij is helaas niet op zijn kantoor, dus morgen verder.

[22-11-1997]

Foto: de aapgod Hanuman.

De overgang van Zuid Afrika naar Kathmandu is enorm groot. Alles is anders: de mensen, het land, de cultuur, en vooral natuurlijk de welstand. Het is goed dat we een paar dagen samen hebben om aan de veranderingen te wennen, voordat we ons in de reis en de groep storten. Grappig is dat Kathmandu wel direct een ‘Dit is leuk’ gevoel geeft. Overal mensen, piepkleine winkeltjes met van alles, straatverkopers, mensen die een taxi of riksja rit aan willen smeren en een hoop herrie op straat.
De eerste twee dagen bekijken we de stad, die ongelofelijk veel tempels, stupa’s, shrines (een soort altaartje) e.d. heeft. Het overheersende geloof hier is een mengvorm tussen hindoeïsme en boeddhisme, die samen een enorme hoeveelheid aan Goden en verschijningsvormen van God hebben. Veel Goden hebben ook weer partners, die dan ook eigenlijk weer een bepaald aspect van die God zijn. We zijn niet thuis in het hindoeïsme en boeddhisme, en overzicht over wie wie is en welke verbanden er bestaan krijg je ook niet snel. Voor ons lijkt het dat er overal wel een God (of Godin) voor is.

[22-11-1997]

Het geloof leeft hier echt. Tempels zijn niet uitsluitend een toeristische bezienswaardigheid, de lokale mensen bezoeken ze echt. Op ons komt het geheel een beetje ‘kermis-achtig’ over. Overal op straat zijn onbeduidende offerplaatsjes en het wemelt van de tempels. Mensen komen even langs, strooien wat bloemetjes of smeren wat rode smurrie, trekken aan de bel, raken hier en daar wat aan, en gaan dan weer.
Mensen strooien soms bloemetjes in hun eigen haar, ook kan je kaarsjes aansteken, en iemand anders voor je laten bidden (op sommige plaatsen). Verder lijkt de keus aan offergaven onbeperkt: bloemetjes, mandarijnen, takjes kerstroos, bananen en ga maar door. Er schijnen ook rituele dierslachtingen te zijn (wilde de manager ons ook naar toe hebben), maar daar willen we liever niet naar toe. Verder heb je hier de heilige mannen. Die zijn meestal gekleed in oranje, hebben een staf en meestal de oranje bloemen en de rode smurrie bij zich. De meeste heilige mannen roepen ‘foto, foto’, wat inhoudt dat ze zich graag tegen betaling willen laten fotograferen.
Apart is ook de levende Godin, Kumari, een klein meisje dat in een tempel woont en Godin af is zodra ze voor de eerste keer menstrueert.

[22-11-1997]

Naast de bezienswaardigheden verbazen we ons in Kathmandu over alles wat er vooral ten behoeve van de toeristen is. Alle buitensportartikelen, van rugzakken en slaapzakken tot klimspullen zijn hier ruim voorhanden. In de wijk waar ons hotel is (Thamel) wemelt het van de reisbureautjes, geldwisselkantoren, goed gesorteerde boekwinkels, eettentjes en restaurants. Er zijn minstens vier (maar waarschijnlijk meer) luxe bakkers met een ruime keus aan broodjes, croissants en gebak. Eten kan je hier als westerling uitermate goed voor weinig geld. Dat verwacht je hier toch niet echt, de toeristenindustrie heeft zich hier goed ontwikkeld!

[23-11-1997]

Foto: kleine stupa in Kathmandu.

De manager van het hotel, Sunil, staat ons steevast op te wachten bij de trap want hij wil activiteiten voor ons regelen. We leggen uit dat we met Dragoman al naar Pokhara en Chitwan gaan, maar hij maakt toch direct een programma voor de komende vier dagen. De prijzen lijken ons duidelijk te hoog, waarschijnlijk wordt alles met luxe auto's gedaan en is er een flinke overhead. Een tripje met overnachting in Nagarkot zagen we in de stad voor $31 en onze Sunil kan dat voor $105 aanbieden. De tactiek van Sunil is om gasten te onderscheppen alvorens ze elders kunnen informeren en ze direct vast te pinnen. Een eenvoudig 'nee' brengt hem niet van zijn stuk.

[23-11-1997]

Mr. Deepak is ons aanbevolen door de reisleider in Oezbekistan. Tussen de Dragoman-trip in India en Nepal en de Dragoman-trip van Nepal naar Europa hebben we een week of twee over in Nepal en die willen we zinnig invullen.
Mr. Deepak's komst wordt op zijn kantoortje verschillende keren aangekondigd en weer uitgesteld, maar om 14.30 krijgen we hem toch te spreken. Hij heeft alle informatie paraat en kan trektochten en een trip naar Bardia in het westen van Nepal op maat regelen. We spreken af dat we in februari weer langskomen als we terug zijn in Kathmandu.

Bij Wisdom Books kopen we een net verschenen vogelgids. Het is een gebonden uitgave en dat is niet handig in de bagage tijdens de verplaatsingen. Voor een kleine meerprijs maken ze van de gebonden uitgave een paperback.

[23 en 24-11-1997]

Foto: Kathesimbhu Stupa, Kathmandu.

Overal in Kathmandu kan je faxen en zie je reclameborden voor e-mail en internet. Aan de rand van de stad zie je vrouwen de was doen bij de (smerige) rivier, en uit geen enkele kraan komt drinkwater. Daar heeft je hoofd het wel druk mee. Wat heb je nou aan moderne dingen als e-mail, terwijl je nog geen slok goed drinkwater hebt? Ook het verschil tussen arm en rijk is hier erg groot. Nepal is een uitermate arm land, met een bevolkingsgroei en niet erg veelbelovende vooruitzichten.

Omdat we pas de 27e de eerste bijeenkomst met Dragoman hebben en de eerste rijdag op de 28e is, hebben we nog wat tijd over in en rond Kathmandu. De volgende dagen zullen we ons iets verder buiten het centrum van Kathmandu begeven, maar de 23e en de ochtend van de 24e kijken we nog meer rond in Kathmandu zelf.