Als op een kaart icoontjes voorkomen, kun je meestal daarop klikken om enig houvast te krijgen over die plek op de kaart.

Soms bevat die informatie dan ook een link naar de betreffende webpagina.

[24-10-1996, Nouadhibou]

Er is nauwelijks bestrating in Nouadhibou. Wel een paar 'supermarkten', maar dat zijn een soort uitgebreide kampwinkels met half lege schappen.

Na het maken van deze foto werd ik gewaarschuwd dat verdere foto's in de stad verboden waren en dat anders het rolletje moest worden ingeleverd. Jammer, want de mannen in blauwe gewaden en de vrouwen in felle rode, gele en groene gewaden zijn fotogeniek.

De camping ligt 14 km buiten Nouadhibou: het is een kale plek steen met wat zand, omgeven door een muur. Er is nauwelijks plek voor onze tenten. Er is één ijskoude douche en die zit in dezelfde ruimte als de WC die je ook maar beter niet kunt gebruiken.

De camping ligt aan de kust en de omgeving is wel de moeite waard.

[25-10-1996, omgeving Nouadhibou]

Behalve flamingo's zijn er ook lepelaars.
Grote scholen vis vlak langs de kust.

[25-10-1996, omgeving Nouadhibou]

Duizenden krabbetjes langs de kust. Zodra je beweegt, kruipen ze massaal in hun holletjes. Als je lang stil blijft staan, komen ze langzaam weer tevoorschijn.

[25-10-1996, omgeving Nouadhibou]

[26-10-1996, Nouadhibou]

Na één dag aan de kust van de Atlantische oceaan gaan we verder landinwaarts en wel met de trein. Het traject naar Choum is onberijdbaar voor de truck.

Er is een hele dag nodig om de truck die op de trein gereden wordt vast te zetten en het om 4 uur aangekondigde vertrek, blijkt na drie uur rangeren half tien te worden. De treinrit duurt de hele nacht (tot tien uur de volgende ochtend) en omdat het een goederentrein is, zitten we de hele nacht met z'n allen in de truck.

In de bodem van de wagon zitten zulke grote gaten dat onze eigen zandplaten nodig zijn om op de trein te rijden. Op dezelfde wagon staat nog een landrover met twee Engelsen en een personenauto met aanvankelijk vier personen. 's Nachts moet er regelmatig gerangeerd worden en dat is de gelegenheid als je moet plassen. Dat bedenkt een van de vier van de personenauto ook, alleen is de trein dan net klaar, zodat de man in het absolute niets van het rangeerterrein midden in de nacht achterblijft met de autosleutels. Wij vinden het waarschijnlijk grappiger dan hij.

De trein is heel erg lang. Bij het remmen of starten, komt een soort kettingreactie op gang. Je hoort dan al van verre een bulderend geluid aankomen, met aan het eind een dreun als de reactie onze wagon (de allerlaatste) bereikt. Iedereen zet zich dan schrap; soms is de klap hard, soms wat minder.