[9-10-2015]

Foto: Promenade langs Hoan Kiem meer, Hanoi

In Hanoi moeten we de visumbrief die we bij ons hebben, inleveren om een echt visum te krijgen. Dat gaat echt op z'n communistisch. Je moet in het goede rijtje gaan staan, paspoort, brief en pasfoto afgeven, gaan zitten wachten en vooral niet ongeduldig doen. De mensen die al een visum hebben, mogen gelijk doorschuiven naar de paspoortcontrole, maar ook in die rij lijkt geen beweging te zitten. Uiteindelijk gaat na een poos een scherm aan boven de visumbalie en op dat scherm wordt een pasfoto met naam getoond. De getoonde persoon mag dan naar de balie komen. Enige logische volgorde zit er niet in. En als we nog braaf op ons stoeltje zitten te wachten komt de volgende vlucht die de inmiddels toch flink ingekorte wachtrij voor de paspoortcontrole weer helemaal aanvult.

Na vijf kwartier geschiedt het wonder en komt Riks pasfoto in beeld. We mogen nu wel samen komen en krijgen allebei een paspoort met een mooi visum. Waar de ingeleverde pasfoto voor nodig was en waar die is gebleven, zullen we wel nooit te weten komen. Na de paspoortcontrole (die nog redelijk snel gaat) kunnen we naar de bagageband waar naast de inmiddels lege band een eenzaam groepje bagage geduldig ligt te wachten tot hun baasjes een visum hebben. Gelukkig hebben onze twee trouwe rugzakken op ons gewacht.
In de hal staat Luna met een bordje met onze namen op ons te wachten en even later nestelen we ons comfortabel in de auto die ons naar het hotel brengt.

[9-10-2015]

In de hal van de luchthaven staat Luna met een bordje met onze namen op ons te wachten en even later nestelen we ons comfortabel in de auto die ons naar het hotel brengt. In de kamer staat een aanlokkelijk bed, maar we willen eerst nog wat zien van de stad. We hebben gelukkig een kluis op de kamer, zodat we niet veel mee de stad in hoeven te nemen. Rik krijgt de kluis wel dicht, maar nooit meer open. Nu zijn we wel zo slim om elke hotelkluis eerst leeg uit te proberen, maar toch. We roepen er iemand bij en dan blijkt dat van de tien cijfers die je normaal kan gebruiken, de 3, 6, 7, 9 en 0 niet werken. We zullen dus een code moeten bedenken gebaseerd op de resterende vijf werkende cijfers.

[9-10-2015]

Foto: er is ook veel ambulante handel

Als we na de lange vlucht en het verkrijgen van het visum eenmaal op de kamer geïnstalleerd zijn besluiten we om snel nog even de eerste indrukken van Hanoi op te snuiven.
Ons hotel ligt midden in de oude wijk. De oude wijk bestaat uit een netwerk van smalle, drukke straatjes. In vroeger tijden zaten hier de gildes bij elkaar en daar zijn de straten ook naar vernoemd. Zo heb je de Hang Bac (zilver), Hang Duong (suiker), Hang Quat (waaier). Nu is van de oorspronkelijke gildeberoepen weinig terug te vinden, maar wel zitten dezelfde beroepen bij elkaar gegroepeerd. Je kan het zo gek niet bedenken of je vindt het hier. De meeste winkels zijn gespecialiseerd in een enkel product. Een willekeurige greep uit het aanbod: stapels rollen plakband; alle maten en soorten zwenkwieltjes; potten, pannen en ander keukengerei; rollen gaas in alle kwaliteiten; alles van plastic; lampions; gegraveerde stenen; (spuuglelijke) spiegels; schilderijen; vlaggetjes; kinderspeelgoed; boeddha's; heel veel bloemen om Boeddha blij te maken en natuurlijk kleding en schoenen.

[9-10-2015]

Foto: dit is een rustige straat!

Het is geweldig om rond te kijken, maar je moet hier wel een paar extra ogen hebben. De straat is vergeven van de brommertjes die in vier, vijf rijen dik tussen de auto's door af en aan rijden. Er zijn wel zebrapaden, maar daar heb je hier niets aan. Niemand stopt.
De eerste paar keer staan we tamelijk hulpbehoevend te wachten tot er eindelijk een lokaal iemand oversteekt en we lafhartig meeliften. Bij een heel drukke weg staan we zolang te wachten, dat een vriendelijke Vietnamees vraagt wat er is. Als we uitleggen dat we graag naar de overkant willen, pakt hij Rik bij de arm, steekt zijn arm op en laveert behendig tussen de drommen brommers en auto's door en zo worden we als een oud dametje door een beleefde padvinder naar de overkant geloodst. Na een eerste rondje stad en een vroeg hapje eten, vinden we het na zo'n kleine 35 uur wel tijd om er bij te gaan liggen.