[1-10-2006, Arequipa]

Onze eerste dag in Arequipa is een zondag. Denk niet dat zondagen in Peru saai zijn. Natuurlijk zijn de winkels dicht, maar er is altijd wel een heilige die met veel ceremonie en veel dans- en muziekkorpsen door de stad gedragen moet worden. Het lijkt hier elke week te gebeuren, en toch loopt heel de stad er voor uit.
In Arequipa hebben we een variatie op het thema. Daar is een grootscheepse militaire parade met toespraken, fanfarekorpsen, en verenigingen die ook maar in de optocht meelopen. Vrijwel altijd wordt er bij de parades vuurwerk afgestoken. Vuurwerk steken ze hier trouwens bijna dagelijks af, bij voorkeur ‘s morgens om 6 uur.

[1-10-2006, Arequipa]

In Arequipa gaan we gedeeltelijk op herhaling, zo bezoeken we net als destijds het museum van Juanita. Er is veel veranderd bij Juanita thuis. Je mag niet meer zelf rondkijken, maar wordt met groep en gids door het museum geduwd. Eerst krijg je een film over het vinden en de achtergrond van Juanita. Daarna ga je met een gids het museum door. De gids is slecht te verstaan door de galm en de achtergrondgeluiden.

Het verhaal van Juanita heeft destijds veel indruk gemaakt, en doet dat eigenlijk nog steeds. Juanita was een mooi Inca meisje van tussen de 12 en 14 jaar. Juanita was zo mooi en zo onbedorven dat ze door de Inca priesters uitverkoren werd om geofferd te worden aan één van de vulkaangoden. Dat betekende voor Juanita een dagenlange tocht, eerst vanuit haar dorpje (maar niemand weet precies waar ze woonde) naar de berg Ampato, en vervolgens de meer dan 6000 meter hoge vulkaan Ampato op.
Waarom moest Juanita geofferd worden? Voor de Inca priesters was dat een uitgemaakte zaak. Net als veel andere natuurverschijnselen werd de vulkaan beschouwd als een God. Zoals elke God betaamt, kon de God Ampato zo zijn nukken hebben en boos worden op de mensheid. Bij een vulkaan kan zo’n uitbarsting behoorlijk ernstige gevolgen hebben. Reden dus om Ampato te vriend te houden. En waar maak je een God blijer mee dan met een prachtig onbedorven meisje. Zo ging Juanita dus vergezeld door priesters en andere hoogheden de berg op. Als je ziet hoe klimmers in deze tijd bergen van 6000 meter opgaan, dan kan je je nauwelijks voorstellen dat de mensen toen met hun vilten sloffen en zonder touwen of andere uitrusting de tocht volbrachten.

Eenmaal boven moet Juanita vrijwel uitgeput zijn geweest. Maar ze kreeg de mooiste kleren en sandalen aan, de mooiste sieraden om en nog een boel cadeautjes voor Ampato mee. Vervolgens moest ze een drankje opdrinken waardoor ze waarschijnlijk verdoofd raakte. Dat is wel fijn geweest voor Juanita, want daarna is ze met een stevige klap boven haar rechteroog gedood. Allemaal voor Ampato die vast wel blij was met zijn cadeau.
Juanita en iedereen om haar heen geloofden dat zij aan een tweede leven begon. Meer dan 500 jaar later lijkt dat te zijn uitgekomen. Door een uitbarsting van de vulkaan is de tombe van Juanita vernield, en is Juanita een stukje naar beneden gerold, zichtbaar omdat de sneeuw waaronder ze lag door de uitbarsting is gesmolten. Twee weken nadat ze onder de sneeuw uitkwam is ze in vrijwel perfecte staat gevonden door een groep archeologen onder leiding van Johan Reinhard. Aan hem heeft Juanita haar naam te danken.

In het museum is veel te zien van kleding, sieraden en dergelijke en over de onderzoeken naar geofferde mummies. Maar ook is daar Juanita zelf. In haar kleine vrieskistje, veilig bewaard bij - 20 graden. Vorige keer was er een andere mummie te zien, omdat Juanita toen op reis was naar Japan. Dit keer hebben we geluk, en is Juanita thuis.