[5-4-2014]

Foto: de Mejorada kerk van buiten en van binnen in Mérida.

's Ochtends wandelen we nog wat door de wijk rond het hotel in Mérida. Daarna vliegen we vanuit Mérida naar ons laatste overnachtingsadres: Mexico-stad. Het wordt een reis met hindernissen. Onderweg naar de luchthaven bedenk ik dat ik het tasje met de afsluitbare hoezen voor de rugzakken in het hotel heb laten liggen. Gelukkig is de chauffeur zo vriendelijk om terug te rijden en ligt het tasje nog keurig bij de receptie. We zijn ook nog ruim op tijd voor de vlucht, dus de eerste hindernis is genomen.

[5-4-2014]

Foto: Hotel Hampton Inn.

Bij aankomst in Mexico-stad wacht de volgende, lastigere hindernis. In de hal is niemand om ons op te halen. We wachten tien minuten en dan ga ik naar de informatie om te vragen of ze Tierra Maya Tours – de reisagent voor Mexico – voor me willen bellen. Ze kunnen/willen niet bellen en ik moet een telefoonkaart van 30 pesos kopen en dan bij de openbare telefooncel bellen. Dat schiet niet op. Vervolgens gaat Rik een rondje maken om bij de hokjes van de hotels te vragen of ze even voor ons willen bellen. Het enige wat zij willen doen, is een hotelreservering voor ons regelen.
In de hal staat een man al net zo lang op zijn klanten te wachten als wij op ons vervoer. Ik ga die man om hulp vragen. Dat werkt. De man belt gelijk voor me en even later heb ik iemand van Tierra Maya Tours aan de lijn die redding belooft. We wachten zeker 25 minuten en net als ik overweeg om de vriendelijke man opnieuw om hulp te vragen, komt er een mevrouw aan die vraagt of wij de familie Toetsie zijn. Op haar papier staat 'stootsi'. Daar doen we het voor. De mevrouw stond er ook al vanaf het begin en wachtte volgens haar bordje op Inith Shah. Dat hadden we toch echt niet herkend als een verbastering van onze namen.

De chauffeur en zij denken dat we uit Cancún komen. Nee, dus. Ze vragen naar de voucher. Die hebben we niet, wel een lijst met het programma. Die laten we zien en dan gebeurt er iets vreemds. De mevrouw krabbelt onze hele lijst op de achterkant van Inith Shah en zit druk te bellen. De chauffeur vertelt ondertussen dat we morgen met de citytour om kwart voor negen – negen uur klaar moeten staan. Ik vertel dat we al een vertrektijd van 8.35 bevestigd hebben gekregen. Na opnieuw druk bellen, krijgen we te horen dat we morgen om half tien vertrekken, omdat ons hotel in het centrum ligt. We hebben nu zoveel tijden, dat we nu de definitieve tijd per mail bevestigd willen hebben. Dat sms't de bellende mevrouw per kerende post door.

We komen er toch

Ons hotel is echt in het centrum, maar vandaag profiteren we daar niet echt van. Het is inmiddels vijf uur en we hebben sinds het ontbijt niets meer gegeten, behalve een piepklein zakje pinda's in het vliegtuig en om half twaalf hebben ze op het vliegveld onze kleine flesjes water afgepakt zodat we behalve twee kleine bekertjes in het vliegtuig ook niets meer gedronken hebben. We hebben dus maar twee dingen die belangrijk zijn: water en een maaltijd. We logeren in Mexico-stad op stand. Vanwege wat hotelwijzigingen hebben we een mooier hotel in Mexico-stad gekregen. Hoe betrekkelijk dat is, blijkt als we terugkomen van het eten. In de Hampton Inn – onderdeel van Hilton – komt geen drup water uit de kraan. Ze beloven ons met een half uur weer water. In Mexico-stad duurt een half uur ongeveer vijf kwartier, maar goed dan komt er uit de Hampton Inn kraan weer water.