[5-3-2014]

Foto: geen vulkanen meer, maar onregelmatige kalksteenformaties.

Na het ontbijt worden we vanuit Río Dulce met de boot teruggebracht naar de vaste wal. Als we vertrekken vraagt de bootsman waar we heen willen. Geen benul, dat wisten zij immers. Aan de overkant vraagt hij of we met de bus gaan. Zeker niet, we gaan met een privé auto. Ook goed, dan vaart hij even terug om te horen waar we heen moeten. Je zou verwachten dat mensen in dit soort gevallen wel een mobieltje hebben. Inderdaad. Terug bij de aanlegsteiger van het hotel pakt hij zijn telefoon en belt... We varen weer terug, maar leggen nu heel ergens anders aan. Daar worden we opgewacht door Lionel en Cesar (de derde van deze reis) die ons naar Cobán brengen. We hebben de indruk dat een van de twee mee is om de route te leren kennen.

[5-3-2014]

Het is een lange reisdag met een leuke verrassing van Lionel en Cesar. Ze vragen of we zin hebben om naar een natuurpark te gaan dat een stukje van de weg af ligt. Staat helemaal niet in het reisschema, maar wij zijn er natuurlijk voor in. We komen terecht in een recreatiepark, Las Conchas, waar ze een reeks getrapte, brede watervallen hebben. Vanuit een uitzichttoren heb je prachtig zicht op alle afgeronde brede plateaus van de watervallen. Aan alles is gedacht: barbecues, banken en picknicktafels (die kan je net als plastic stoelen, huren), zwemplekken met kleedhokjes, toiletten en zelfs een – onbemande – EHBO-post. Ook het toegangshokje is leeg, wat beide heren veel plezier bezorgt, want nu kunnen we er gratis in. Reuze aardig dat ze ons ongevraagd hier mee naartoe nemen.

[5-3-2014]

Het landschap is vandaag echt anders. We zitten nu in het hoge gedeelte van de Verapaz provincie en rondom ons zien we afgeronde, groen begroeide heuvels die niet vulkanisch zijn maar van kalksteen. In het gebied vind je ook veel grotten.
We komen diverse dorpjes door en de huisjes zijn hier primitief. Wanden van houten planken en daken van palmblad of golfplaat. Een enkele keer zien we stenen huisjes en dakpannen daken. Verder valt op dat alle vrouwen met kinderen lopen te zeulen en de gemiddelde leeftijd is laag.

[5-3-2014]

Foto: de hoofdweg naar Cobán.

We stoppen ergens onderweg voor lunch. We besluiten een sandwich te nemen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De jongen die bedient, zouden we niet direct snugger willen noemen. Ik bestel twee sandwiches met kaas en benadruk dat we uitsluitend brood en kaas willen, geen tomaat, geen mayonaise, geen ketchup, geen sla. Hij blijft wazig kijken en de chauffeur legt het nogmaals uit. Tot twee keer toe komen de sandwiches met alles wat we niet willen. Pas bij de derde poging is de ketchup en mayonaise grondig van de kaas geschraapt en de tomaat en ham er tussenuit geplukt. De patat van Rik is inmiddels aardig koud. Maar ja, als je daar niet tegen kan, moet je thuis blijven.

[5-3-2014]

Foto: winkeltjes in Cobán.

Omdat we over Cobán het een en ander gelezen hebben over onveilige plekken, informeren we bij Lionel en Cesar naar de veiligheid in de stad. Ze adviseren hetzelfde als wat wij gelezen hebben. De kerk hoog op de heuvel moet je alleen tussen 9 en 4 bezoeken en het grote park van de stad kan je beter in aanwezigheid van de toeristenpolitie bekijken.
Toevallig vertelt Lionel dat hij morgen twee watervallen dichtbij het Biotopo Mario Dary Rivera gaat bezoeken. We spitsen onze oren, want dat park stond bovenaan ons lijstje van activiteiten voor de eerste dag in Cobán. Na wat doorpraten hebben we een mooi plan. Lionel komt ons morgen vroeg ophalen. Dan gaan we eerst naar de Ranchito, een privé plek waar veel aantrekkelijke bomen voor de quetzal staan en waar de kans op het zien van de quetzal wat groter is dan op andere plekken. Daarna gaan we naar Biotopo Mario Dary Rivera ofwel Biotopo del Quetzal. Als laatste gaan we dan met Lionel mee naar zijn twee watervallen.